Πρόσφατα ο ΟΑΣΑ αποφάσισε να αναγράψει στο πίσω μέρος του εισιτηρίου των μέσων μαζικής μεταφοράς το εξής:
«Η παραχώρηση και αποδοχή επικυρωμένου εισιτηρίου, καθώς και η προτροπή παραχώρησης απαγορεύεται και τιμωρείται από το νόμο (Π. Κ. άρθ. 186.2 & 392)». Αυτή ήταν η «απάντηση» στο φαινόμενο της μαζικής «ανταλλαγής» επικυρωμένων εισιτηρίων μεταξύ των επιβατών. Ολο και περισσότεροι είναι εκείνοι που, βγαίνοντας από το Μετρό ή τον Ηλεκτρικό, αφήνουν το εισιτήριό τους στα ακυρωτικά μηχανήματα «για τους επόμενους», μια μικρή εκδήλωση κοινωνικής αλληλεγγύης. Ως τέτοια, μάλιστα, χαιρετίστηκε από δημοσιεύματα σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα.
Δεν έτυχε, όμως, εξίσου θερμής αποδοχής από τον ΟΑΣΑ, ο οποίος, μετά την εμφάνιση του κινήματος των «Pομπέν του μετρό» (αν και το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στις στάσεις των λεωφορείων, με ανταλλαγή εισιτηρίων «χέρι με χέρι») καταγράφει απώλειες της τάξης του 3%. «Δεν βγάλαμε το ενιαίο εισιτήριο για να έχει μιάμιση ώρα διαδρομής ο οποιοσδήποτε! Ο καθένας αγοράζει το δικό του εισιτήριο», λέει ο γενικός διευθυντής Χρηματοοικονομικής Διαχείρισης του Οργανισμού κ. Σπύρος Γιαννακόπουλος. «Με αυτήν την πρακτική χάνουμε χρήματα, κάτι πρέπει να γίνει».
Γιατί άραγε απαγορεύεται σε έναν επιβάτη που έχει «αγοράσει» μιάμιση ώρα χρήσης των ΜΜΜ (το ενιαίο εισιτήριο για όλα τα μέσα έχει ισχύ 90 λεπτά και κοστίζει ένα ευρώ) να παραχωρήσει το δικαίωμα σε κάποιον άλλο να εκμεταλλευθεί τον υπόλοιπο χρόνο διαδρομής;
Η διάταξη, όμως, που επικαλείται ο ΟΑΣΑ φαίνεται σαφής: «Οποιος με την πρόθεση να μην καταβάλει αντίτιμο παίρνει για άμεση κατανάλωση τρόφιμα ή ποτά ή δέχεται την παροχή καταλύματος ή υπηρεσιών των οποίων το αντίτιμο είναι άμεσα πληρωτέο κατά τις συνήθειες των συναλλαγών τιμωρείται με χρηματική ποινή ή με φυλάκιση μέχρι τριών μηνών» (άρθρο 392 του Ποινικού Κώδικα). Αντίστοιχα, με το άρθρο 186, τιμωρείται και «όποιος προκαλεί ή παροτρύνει με οποιονδήποτε τρόπο κάποιον να διαπράξει ορισμένο πλημμέλημα, καθώς και όποιος προσφέρεται γι’ αυτό και όποιος αποδέχεται τέτοια πρόκληση ή προσφορά». Και στις δύο περιπτώσεις, η ποινική δίωξη ασκείται κατ’ έγκληση.
«Οι “συνήθειες των συναλλαγών” είναι ότι ο καθένας αγοράζει το εισιτήριό του. Είναι όμως οι συνήθειες των συναλλαγών κάτι στατικό; Οχι, βέβαια. Εάν πιω από το ποτό ενός φίλου μου σε ένα μπαρ, δεν θα διωχθώ με το άρθρο 392 Π. Κ., αφού ο φίλος έχει πληρώσει για το ποτό του», γράφει στο ιστολόγιό του ο δικηγόρος Βασίλης Σωτηρόπουλος (elawyer. blogspot. com) που συμμετέχει ενεργά στον ιντερνετικό διάλογο που έχει ανοίξει. «Το νόημα του 392 Π. Κ. είναι ότι κάποιος πρέπει να τιμωρείται όταν μπαίνει στο Μετρό χωρίς καθόλου εισιτήριο. Ο νόμος δεν ενδιαφέρεται για το ποιος και γιατί του έδωσε ένα επικυρωμένο και χρονικά έγκυρο εισιτήριο».
Πράγματι, εάν υποθέσουμε ότι στις «υπηρεσίες» που αναφέρει το επίμαχο άρθρο περιλαμβάνεται και η χρήση των ΜΜΜ (υπήρχε στον Ποινικό Κώδικα ειδική διάταξη περί «δόλιας αποφυγής πληρωμής εισιτηρίου», αλλά καταργήθηκε το 1994), ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι το πνεύμα του νόμου αφορά περιπτώσεις μη καταβολής του αντιτίμου. Στην προκειμένη περίπτωση, το εισιτήριο έχει πληρωθεί, υποστηρίζει η μία πλευρά.
Από την άλλη, είναι γεγονός ότι όσοι χρησιμοποιούν ήδη επικυρωμένα εισιτήρια «καταναλώνουν» μια υπηρεσία χωρίς να την πληρώνουν. «Η υπηρεσία που προσφέρουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς θεωρείται εξατομικευμένη», εξηγεί η δικηγόρος κ. Ράνια Καραμπλιάνη.
«Υπάρχει συμφωνία ότι το κάθε εισιτήριο αφορά έναν άνθρωπο. Δεν υπάρχει αντίστοιχη συμφωνία για... ένα πιάτο μακαρόνια. Οσοι και να φάνε, το πιάτο έχει πληρωθεί».
Είναι αλήθεια, επίσης, ότι ουδείς έχει σκεφτεί (ή αν το έχει σκεφτεί το έχει απορρίψει ή, αν όχι, έχει συλληφθεί) να βγει στη μέση μιας συναυλίας και να δώσει το εισιτήριό του σε άλλον για να δει την υπόλοιπη, με τη λογική ότι «έχει αγοράσει όλη τη συναυλία». «Από την άλλη», συμπληρώνει η ίδια, «υπάρχει πρόβλημα στη στοιχειοθέτηση του αδικήματος, εφόσον δεν υπάρχουν στοιχεία ταυτοποίησης του κατόχου του εισιτηρίου».
Την ώρα που το debate φουντώνει, οι απώλειες για τον ΟΑΣΑ μεγαλώνουν. Σύμφωνα με τον κ. Γιαννακόπουλο, πάντως, η προειδοποίηση πάνω στα εισιτήρια θα λειτουργήσει αποτρεπτικά. «Είναι ψυχολογικό», λέει. (Αν περιμένουμε, πάντως, από τους ελέγχους... σωθήκαμε. Ο ΟΑΣΑ χρειάζεται 500 ελεγκτές εισιτηρίων και διαθέτει λιγότερους από 200, με την πλειοψηφία τους να είναι εθελοντές.)
Πέρα από την κοινωνική του διάσταση, ωστόσο, το φαινόμενο ήρθε να αποκαλύψει ότι είναι πολλοί εκείνοι που δεν εξαντλούν τον χρόνο ισχύος του εισιτηρίου. Προς το παρόν, ο Οργανισμός δεν προσανατολίζεται στην έκδοση μειωμένου εισιτηρίου για μικρότερες διαδρομές. «Μόνο το 12% χρησιμοποιούν τα μέσα για μία διαδρομή», ισχυρίζεται ο κ. Γιαννακόπουλος. «Οι περισσότεροι χρειάζονται μία ώρα για να μετακινηθούν με πολλαπλά μέσα». Και αν οι Ρομπέν αγγίζουν ευαίσθητες κοινωνικά χορδές, ο ίδιος μας πιάνει στο φιλότιμο. «Τι φταίει μετά ο κάτοικος της Ροδόπης να πληρώσει με τη φορολογία το έλλειμμα του ΟΑΣΑ;»
πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου