Μια ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ "εισαγωγή στα εισαγωγικά"

(...) Μιλάω σε έλληνες. Δηλαδή σε νοήμονες. Και περιττεύει λοιπόν να εξηγήσω τι σημαίνουν τα εισαγωγικά εκ μέρους μου στις λέξεις: «Κυβέρνηση», «Αντιπολίτευση», «Αστυνομία», «Δικαιοσύνη» και «δίκη», και «καταδίκη» και «κρίση» και χαλκεύων «Τύπος».

Μα επειδή σαν φιλόλογος δεν ξεχνώ και το μάθημα, νιώθω το διδασκαλικό χρέος να ξαναδώσω τον κανόνα: Βάζομε μια λέξη σε εισαγωγικά, και όταν στη συνείδησή μας έχει κλονιστεί ή τελείως χαθεί η ουσιαστική ανταπόκριση της λέξεως προς το πράγμα – δηλαδή η αλήθεια.

Έτσι, καταλαβαίνετε γιατί πολύ σύντομα όλες οι λέξεις της Γλώσσας αυτού του τόπου θα μπαίνουν, απ τους έστω και στοιχειωδώς μόνο εντίμους και φιλαλήθεις σε εισαγωγικά!

Ήδη, ο καλός στοιχειοθέτης αυτού του τόμου του Κατηγορώ λέει πως αναγκάστηκε να προμηθευτεί τα διπλάσια εισαγωγικά απ όσα προβλέπουν οι νόρμες των στοιχειοχυτηρίων μας για κάθε κάσσα. Με το καλό και δεκαπλάσια! Μα δε φταίει ο αληθινός που θέλει τ αληθινά όταν όλα γύρω ψευτίζουν ανεπανόρθωτα…

Το συνιστώ πάντως στους νέους (και στους αναλυτές κειμένων), αν ενδιαφέρονται για την γνησιότητα: Μετράτε πόσα εισαγωγικά χρησιμοποιεί κάποιος στο λόγο του, για να βγάλετε –ακριβώς- το βαθμό φιλαλήθειας και ακεραιότητας του, υποψίας και κριτικότητάς του – «αρνητικότητας» του, καθώς λεν οι φαρισαίοι, ή «μη συνεργασιμότητάς» του (στην απάτη), θετικότητας και ουσιαστικότητας του, καθώς επιμένω εγώ, μη συμμετοχής του στη βρωμερή «κομπίνα» του κατεστημένου Κονφόρμ!

Το παραπάνω κείμενο είναι η πρώτη σελίδα της εισαγωγής του βιβλίου του Ρένου Αποστολίδη που έχει τίτλο "ΚΑΤΗΓΟΡΩ".

Η έκδοση που έχω στα χέρια μου, είναι του 1965. Τότε ήμουν αγέννητος. Τωρα όμως 45 χρόνια μετά θα ήθελα απλά να ρωτήσω:

ΠΟΣΕΣ ΛΕΞΕΙΣ της Ελληνικής γλώσσας σας επιτρέπει η συνείδησή σας να τις γράφετε σήμερα χωρίς εισαγωγικά?

Περισσότερος Ρένος προσεχώς...