Tης Ευρυδικης ΜπερσηΥπάρχει τρόπος να αποφευχθεί το vivere pericolosamente των εορταστικών μετακινήσεων σε δρόμους που στενάζουν από το αχαλίνωτο γκάζι μεθυσμένων οδηγών;
Ιδού πώς αντιμετωπίζεται το θέμα αυτό σε χώρες όπως ο Καναδάς και η Ελβετία.
Δεκάδες χιλιάδες εθελοντές προσφέρονται να οδηγήσουν το αυτοκίνητο όσων, για οποιονδήποτε λόγο, νιώθουν ότι δεν είναι σε θέση να πάρουν το τιμόνι. Ο οδηγός που ήπιε κάτι παραπάνω ή κουράστηκε ή νύσταξε μπορεί να τηλεφωνήσει στην «επιχείρηση κόκκινη μύτη» κι εκείνη στέλνει τρεις εθελοντές. Ο ένας οδηγεί το αυτοκίνητο, ο άλλος κάθεται στο πίσω κάθισμα για να ελέγχει ότι όλα βαίνουν καλώς και ο τρίτος ακολουθεί με άλλο αυτοκίνητο. Οταν αφήσουν τον παροπλισμένο οδηγό και το όχημά του στον προορισμό του, μπαίνουν στο συνοδευτικό αυτοκίνητο και ξεκινούν για το επόμενο μπαρ ή το επόμενο πάρτι όπου κάποιος χρειάζεται τις υπηρεσίες τους. Ολα αυτά εντελώς δωρεάν και σε μεγάλη κλίμακα.
Μέσα σε μια νύχτα, στις 12 δεκεμβρίου 2009, οι εθελοντές της «Κόκκινης Μύτης» έβγαλαν από τους δρόμους του Καναδά 5.500 δυνητικά επικίνδυνους οδηγούς. Συνολικά, στα 24 χρόνια λειτουργίας του προγράμματος έχουν αποφευχθεί πάνω από 1.500.000 μεθυσμένες διαδρομές, κάποιες από τις οποίες θα οδηγούσαν οπωσδήποτε σε ατυχήματα.
Οι εθελοντές αισθάνονται κάπως σαν τερματοφύλακες, σαν την τελευταία γραμμή άμυνας όταν όλες οι υπόλοιπες συμβουλές («μην πίνεις άλλο», «πάρε συγκοινωνία», «πάρε ταξί», «κοιμήσου εκεί που είσαι») έχουν πάει στο βρόντο. Για να λειτουργήσει βέβαια ένα τέτοιο σύστημα σημαίνει ότι οι «παραστρατημένοι» έχουν έστω και υποσυνείδητα αποδεχθεί την αρχή ότι το ποτό δεν συμβαδίζει με την οδήγηση. Προϋποθέτει ότι μέσα στη ζαλάδα ή μέσα στη νύστα τους βάζουν φρένο στον εγωισμό τους και αποδέχονται ότι δεν είναι ικανοί να οδηγήσουν το αυτοκίνητό τους.
Οι εθελοντές αισθάνονται κάπως σαν τερματοφύλακες, σαν την τελευταία γραμμή άμυνας όταν όλες οι υπόλοιπες συμβουλές («μην πίνεις άλλο», «πάρε συγκοινωνία», «πάρε ταξί», «κοιμήσου εκεί που είσαι») έχουν πάει στο βρόντο. Για να λειτουργήσει βέβαια ένα τέτοιο σύστημα σημαίνει ότι οι «παραστρατημένοι» έχουν έστω και υποσυνείδητα αποδεχθεί την αρχή ότι το ποτό δεν συμβαδίζει με την οδήγηση. Προϋποθέτει ότι μέσα στη ζαλάδα ή μέσα στη νύστα τους βάζουν φρένο στον εγωισμό τους και αποδέχονται ότι δεν είναι ικανοί να οδηγήσουν το αυτοκίνητό τους.
Αυτό είναι το κυριότερο εμπόδιο για τη λειτουργία ενός τέτοιου συστήματος στην Ελλάδα των νταήδων. Εδώ τα πράγματα λειτουργούν όπως στις πρωτόγονες φυλές που στέφουν αρχηγό όποιον μπορεί να καταναλώσει περισσότερο αλκοόλ και να σταθεί όρθιος. Το να έχει φροντίσει μια παρέα να ορίσει ποιος δεν πίνει, ώστε να επιστρέψει με ασφάλεια τους υπόλοιπους στο σπίτι (η αρχή του designated driver) θεωρείται παραβίαση του αυθορμητισμού της νύχτας, που όλα τα συγχωρεί. Το να αφήσει κάποιος το αυτοκίνητο ή τη μηχανή του εκεί που διασκεδάζει και να γυρίσει με άλλο τρόπο θεωρείται ψαλίδισμα του ανδρισμού.
Υποψιάζεται κανείς ότι ακόμη και αν υπήρχε σε κάθε γωνιά της Ελλάδας δίκτυο εθελοντών στα πρότυπα της «Κόκκινης Μύτης», πολλοί οδηγοί, ιδιαίτερα στην επαρχία, θα επέμεναν στο ζαλισμένο γκάζι. Λατρεύουμε τις αυτοκαταστροφικές μας συνήθειες, και ας είμαστε η πρώτη χώρα στην Ευρώπη σε τροχαία ατυχήματα. Ομως, όσες ευχές και αν κάνουμε για τη νέα χρονιά δεν χρησιμεύουν σε τίποτα αν φεύγοντας από το γλέντι τρακάρουμε στην επόμενη γωνία.
πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου