"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


«Θέλω κι εγώ μισθό»


Tου Γιωργου Mαντελα

Πρόκειται για το πιο cult αίτημα των τελευταίων δεκαετιών. Και αν γίνει αποδεκτό, θα φέρει την Ελλάδα στην παγκόσμια πρωτοπορία, για μία ακόμη φορά.
Λοιπόν, η χώρα μας ετοιμάζεται να αποκτήσει τους πρώτους αγρότες – δημόσιους υπαλλήλους, διεθνώς.

Το αίτημα, όπως ξεκάθαρα το έθεσε μια από τις χαρακτηριστικότερες φυσιογνωμίες των κινητοποιήσεων, ο εκ Καρδίτσης ορμώμενος κ. Μπούτας, είναι ξεκάθαρο: Θέσπιση κατώτατου εγγυημένου εισοδήματος για τους αγρότες. «Εσείς δεν παίρνετε βασικό μισθό;» ρώτησε, μέσω τηλεφώνου, δημοσιογράφο του Mega την Τρίτη το πρωί, λίγο πριν κατέβει στο μπλόκο της Θεσσαλίας. Και πριν εκείνος προλάβει να του απαντήσει, ολοκλήρωσε: «Ε, ήρθε η ώρα να πάρουμε κι εμείς».

Η ιδέα είναι απλή στη σύλληψη (δεν ξέρω στην εκτέλεση, αλλά στην Ελλάδα όλα γίνονται). «Κόβουμε» έναν βασικό μισθό της τάξης των 1.000 ευρώ, ο οποίος του χρόνου τον Ιανουάριο, όταν ξανακατέβουν τα τρακτέρ στην εθνική οδό, μπορεί να γίνει 1.100 ευρώ και του παραχρόνου 1.200.
Ούτως ή άλλως, οι συλλογικές συμβάσεις αυτού του είδους, εφόσον ο θεσμός καθιερωθεί και ο αγώνας δικαιωθεί, θα γίνονται στο μπλόκο της Νίκαιας, κάθε χρόνο τέτοια εποχή, στη μέση της εθνικής. Από τη μια μεριά της φωτιάς θα κάθεται ο εκάστοτε υπουργός Γεωργίας και από την άλλη ο κ. Μπούτας. Αν θέλει να προσέρχεται και κοινοτικός επίτροπος, για να τις παρακολουθεί, κανένα πρόβλημα. Μια θέση στο τρακτέρ, πάντα θα υπάρχει.

Ο βασικός μισθός δεν θα κατατίθεται στην ΑΤΕ, γιατί εκεί υπάρχουν χρέη και μπορεί να παρακρατείται, αλλά θα παραδίδεται, με ταχυδρομική επιταγή, στα σπίτια των δικαιούχων. Τέλος, η απόδοσή του δεν θα βρίσκεται σε καμία απολύτως εξάρτηση με την τιμή που θα «πιάνει» ή δεν θα «πιάνει» το βασικό προϊόν καλλιέργειας του δικαιούχου. Θα «πέφτει» βρέξει - χιονίσει, είτε η η τιμή είναι 30 λεπτά είτε 1,20 ευρώ ανά κιλό. Αλλιώς, τι σόι δημόσιος υπάλληλος θα είναι, χωρίς τα «τυχερά» του;

Το πακέτο, αν καθιερωθεί, θα πρέπει να είναι ολοκληρωμένο. Υπερβολές; Καθόλου. Ο καθένας δικαιούται να ονειρεύεται και να βάζει στόχους. Απλώς, από το περιεχόμενό τους βγάζει κανείς συμπεράσματα για το πού πάμε. Κι εμείς δεν περπατάμε καθόλου καλά, αφού όλων πλέον –με τον έναν ή τον άλλο τρόπο– ο απώτερος σκοπός είναι να «πιαστούν», με κάποιο τρόπο, από το κράτος. Και άσε τους κοινοτικούς να γκρινιάζουν. «Μήπως κι αυτοί δεν παίρνουνε μισθό;» που θα λεγε και ο κ. Μπούτας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: