Η διαπλοκή στην Υγεία

Του Θαναση Δριτσα
(καρδιολόγου στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο)

Προσφάτως ο πρόεδρος της Επιτροπής Υγείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δρ Wolfang Wodarg, γιατρός πνευμονολόγος και επιδημιολόγος ο ίδιος, με αυστηρή επιστολή του προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητούσε τη διεξαγωγή επείγουσας έρευνας σχετικά με τη στάση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) πάνω στο ζήτημα της περίφημης γρίπης των χοίρων Η1Ν1, μάλιστα στην επιστολή του αυτή ο Wordag χαρακτηρίζει την εκστρατεία του ΠΟΥ εναντίον της υποτιθέμενης πανδημίας Η1Ν1 ως ένα από τα μεγαλύτερα ιατρικά σκάνδαλα του αιώνα.

Συγκεκριμένα, ο δρ Wodarg ισχυρίζεται στο κείμενό του ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες, προκειμένου να διοχετεύσουν τα προϊόντα τους, άσκησαν πιέσεις σε ειδικούς επιστήμονες και επίσημους φορείς της δημόσιας υγείας σε ολόκληρο τον κόσμο, έτσι ώστε να αναγκασθεί τελικά ο ΠΟΥ τον Ιούνιο του 2009 να ανακηρύξει ως πανδημία τη γρίπη Η1Ν1 - μόνο σε βάση υψηλής μεταδοτικότητας και χωρίς να πληρούται το κριτήριο υψηλής θνητότητας.

Ετσι οι κυβερνήσεις των λαών ακολούθησαν τις παραινέσεις των ειδικών (οι οποίοι με τη σειρά τους υποτίθεται ότι δεν εκτελούσαν παρά τις οδηγίες του ΠΟΥ) και σπατάλησαν πακτωλούς χρημάτων σε εκατομμύρια εμβόλια τα οποία αφενός δεν είχαν δοκιμασθεί επαρκώς αφετέρου είχαν αμφίβολη κλινική αξία. Ετσι εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο εκτέθηκαν σε παρενέργειες αδοκίμαστων εμβολίων για μια νέα γρίπη που σκοτώνει μάλλον λιγότερο από την κοινή εποχική γρίπη.

Ο δρ Wodarg συνδέει την τωρινή στάση του ΠΟΥ εναντίον της γρίπης Η1Ν1 και με την εκστρατεία του εναντίον της γρίπης των πτηνών Η5Ν1 (2005-2006) και διατυπώνει την άποψη ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που προκάλεσε η στάση του ΠΟΥ (εκτός από τον κίνδυνο παρενεργειών εμβολίων και την κατασπατάληση των κρατικών προϋπολογισμών) ήταν ο κλονισμός της αξιοπιστίας του ίδιου του ΠΟΥ και των ειδικών επί της δημόσιας υγείας διεθνώς.

Πιστεύω ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα ανταποκριθεί στην προτροπή του Wolfang Wodarg και θα διεξαγάγει μια λεπτομερή έρευνα, που όμως θα στοχεύει σ’ ένα εκ προοιμίου εξαιρετικά δύσκολο έργο: να φέρει στην επιφάνεια και να αποδείξει τους μηχανισμούς με τους οποίους το εμπόριο των ιατροφαρμακευτικών προϊόντων μπορεί πλέον να αλλάζει τους ορισμούς στο τι είναι ασθένεια και τι υγεία.

Πάντως το ευρύ κοινό με τη μικρή προσέλευση που έδειξε στον εμβολιασμό μάλλον εκδήλωσε την καχυποψία του απέναντι στην τρομολαγνεία των ΜΜΕ αλλά και απέναντι στους ειδικούς που είχαν φανατικά υποστηρίξει τον εμβολιασμό. Ισως η έρευνα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα έπρεπε να απαντήσει σε μερικά σοβαρά ερωτήματα όπως για παράδειγμα ποιος επιδότησε τη διάχυτη διαφήμιση μέσω ΜΜΕ και τα ραδιοτηλεοπτικά μηνύματα υπέρ του εμβολιασμού, ποια πρόσωπα συμμετείχαν στις αρμόδιες επιτροπές που συμβούλευσαν τα υπουργεία Υγείας ανά χώρα να παραγγείλουν εμβόλια και τι είδους σχέση έχουν τα πρόσωπα αυτά με τις εταιρείες που κατασκευάζουν εμβόλια.

Οι φαρμακευτικές εταιρείες έχουν αναμφίβολα εισχωρήσει βαθύτατα στον χώρο της ιατρικής επιστήμης και είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθεί έστω και ένας γιατρός που να μην έχει υποστηριχθεί από κάποια εταιρεία σε επαγγελματικό ταξίδι, συνέδριο, παροχές εκπαιδευτικού υλικού, διαφανή επιδότηση της επιστημονικής έρευνας. Ομως όταν η ανταποδοτικότητα της ιατρικής κοινότητας προς τον φαρμακευτικό παράγοντα παραβαίνει τα όρια του επιστητού-ηθικού σε ιδιωτικό επίπεδο και εισέρχεται στον χώρο της δημόσιας υγείας, εκεί τότε η παραβίαση του κώδικα ηθικής σηματοδοτεί κοινωνικό έγκλημα τύπου αλυσιδωτής αντίδρασης με ανυπολόγιστες συνέπειες.

Το μεγαλύτερο πλήγμα της υπόθεσης «γρίπη» είναι αυτό που δέχεται η αξιοπιστία της ιατρικής επιστήμης ως συνέπεια της αμφισβήτησης των επίσημων φορέων της δημόσιας υγείας. Η ιατρική κοινότητα κινδυνεύει να πάθει στο μέλλον ό, τι έπαθε ο βοσκός που συνέχεια φώναζε ψέματα ότι μπήκε λύκος στο μαντρί και αφού του μπήκε η ταμπέλα του ψεύτη δεν τον πίστευε κανείς ακόμη και όταν ο λύκος ήρθε πραγματικά.

Πιστεύω ότι μια ενδελεχής έρευνα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου γύρω από την υπόθεση «πανδημίες γρίπης» θα έβαζε αυστηρούς όρους σε παρόμοια ζητήματα και θα βοηθούσε στην αποκατάσταση της χαμένης αξιοπιστίας των οργανισμών της δημόσιας υγείας.

ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ