"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Κάτι περισσότερο από αθλητής της χρονιάς

Του Αντωνη Kαρπετοπουλου

Αυτές τις μέρες παρακολουθώ πάντα τις ψηφοφορίες για την ανάδειξη του κορυφαίου αθλητή της χρονιάς στην Αμερική και την Ευρώπη. Βρίσκω ότι αυτού του τύπου οι διαδικασίες είναι – ειδικά για τους αθλητικογράφους και τους φιλάθλους που συνήθως ψηφίζουν – καταστάσεις κάπως ψυχαναλυτικές: πιο πολύ και από το να χρησιμοποιούμε την όποια ψυχρή λογική μας, αυτό που κάνουμε στις ανασκοπήσεις μας είναι να βγάζουμε αυθόρμητα από μέσα μας τις εικόνες που μας σημάδεψαν ή μας στοίχειωσαν.
Οι διαδοχικές νίκες του μεγάλου Γιουσέιν Μπολτ στις σχετικές ψηφοφορίες έχουν σαφώς να κάνουν με την εικόνα του στις κούρσες των 100 και των 200 μέτρων στα τελικά του παγκοσμίου πρωταθλήματος στίβου στη Γερμανίας πέρυσι το καλοκαίρι. Ειδικά η εικόνα της νίκης του θηριώδους Τζαμαϊκανού στα 100 μέτρα, με το ασύλληπτο 9.58, είναι μια εικόνα από το μέλλον: παρακολουθήσαμε μια εικόνα του ανθρώπινου είδους έτσι όπως αυτό θα εξελιχθεί σε είκοσι χρόνια. Είναι αδύνατο μια τέτοια εικόνα να σου φύγει από το μυαλό: οι ανταγωνιστές του Μπoλτ για τον τίτλο του καλύτερου της χρονιάς είναι όλοι μεγάλοι αθλητές του καιρού μας – ο Τζαμαϊκανός όμως ήρθε από το μέλλον και μας έκανε κοινωνούς σε κάτι εξωπραγματικό. Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Γερμανίας επαλήθευσε τα όσα θαυμαστά μας είχε δείξει στο Πεκίνο: η επιβεβαίωση και η καθιέρωσή του είναι το μεγάλο γεγονός της χρονιάς.

Ο Μπεν Τζόνσον, ο Καναδός μεγάλος αμαρτωλός στην ιστορική κούρσα των Ολυμπιακών της Σεούλ που πιάστηκε ντοπέ, έτρεξε τότε τα 100 μέτρα σε 9.84: το ρεκόρ του ακυρώθηκε μεν, πλην όμως ατύπως υπήρξε για χρόνια το όριο του ανθρώπινου είδους. Η άτυπη αυτή επίδοση έμεινε ακατάρριπτη για έντεκα χρόνια: τη βελτίωσε μόλις το 1999 ο Αμερικανός Μορίς Γκριν στην Ελλάδα και στα «Τσικλητήρεια»!
Αν αύριο ο Μπoλτ έλεγε «δεν ξανατρέχω γιατί αποφάσισα να γίνω ξενοδόχος στο Κίνγκστον», το εφετινό ρεκόρ του θα έμενε ακατάρριπτο για μια εικοσαετία και η απόδειξη είναι ο εξωφρενικός χρόνος του Τάισον Γκέι στην ίδια αυτή κούρσα της Γερμανίας. Ο Γκέι έτρεξε τα 100 με 9.71 κάνοντας μια απίστευτη επίδοση ακόμα και για τα δεδομένα της εποχής μας, κι όμως τερμάτισε δεύτερος και πολύ πίσω από τον Μπολτ! Το 9.58 του Τζαμαϊκανού, η μόνη στιγμή δέους στον κόσμο του αθλητισμού για το 2009, έρχεται από το μέλλον! Ανήκει στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Και οι υποψίες για χρήση αναβολικών; Αν πριν από δεκαπέντε χρόνια έλεγες ότι θα εμφανιζόταν ένας δίμετρος σπρίντερ και θα έκανε παγκόσμια ρεκόρ στο κατεξοχήν εκρηκτικό αγώνισμα, θα σε περνούσαν για τρελό. Στο Παγκόσμιο της Γερμανίας ο Μπολτ εμφανίστηκε πιο αδύνατος από ό,τι ήταν στο Πεκίνο, πιο μυώδης. Οι υποψίες για χρήση αναβολικών δεν καταρρίπτονται από το ότι προέρχεται από μια χώρα όπως η Τζαμάικα με τεράστια παράδοση στις ταχύτητες, ούτε από το ότι ήταν πρωταγωνιστής σε όλα τα παγκόσμια πρωταθλήματα Νέων ήδη από τα δεκαπέντε του: αυτά ισχύουν και για πολλούς ντοπαρισμένους.
Στην περίπτωσή του οι υποψίες πάνε στην άκρη από την ίδια την υπερβολή των ρεκόρ του: αν ήταν αποτελέσματα αναβολικών αυτά τα ρεκόρ, θα τα πλησίαζαν κι άλλοι.

Στις νίκες του, σε όλα τα σχετικά γκάλοπ των ημερών καταλαβαίνεις πως όλοι βλέπουν σε αυτόν έναν αθλητή μιας νέας εποχής: σε είκοσι χρόνια, πιθανότατα όλοι οι σπρίντερ θα είναι μαύροι, μυώδεις, εκρηκτικοί όπως πάντα και ταυτόχρονα δίμετροι.

Και θα μας θυμίζουν τον πρώτο που είδαμε…
ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ
Αντώνη, αυτά τα ρεκόρ με αγνό γαλατάκι ΔΕΝ γίνονται, και η "τσιμπίδα" κάποτε τους πιάνει όλους...

Δεν υπάρχουν σχόλια: