...Αλήθεια, πώς θα αισθανόσασταν εάν σας έλεγαν ξαφνικά «ξεχάστε ό,τι ξέρετε: ο Σέξπιρ δεν λεγόταν Ουίλιαμ, αλλά Μικελάντζελο. Ούτε και Σέξπιρ, αλλά Φλόριο. Κι ότι αναγκάστηκε να επιλέξει το επίθετο της μητέρας του Σκρολάντσα. Οπως και τ' όνομά της Γκουλιελμίνα, αλλά στο αρσενικό;».
Πώς θα αισθανόσασταν εάν σας έλεγαν ότι «δεν είχε γεννηθεί στο Στράντφορντ ον Εϊβον, αλλά στη Μεσσίνα. Δεν ήταν Αγγλος, αλλά Ιταλός;»...
Δεν θα παθαίνατε ένα κοσμογονικό σοκ; Το λιγότερο. Κι όμως: διαβάστε προσεκτικά τη συνέχεια για να συνειδητοποιήσετε ότι η συγκεκριμένη θεωρία, τρελή, ριζοσπαστική κι απίθανη όσο θέλετε (που -έχει σημασία- δεν γεννήθηκε από τη φαντασία των Ιταλών, αλλά των Αγγλων), δεν αποκλείεται, εν τέλει, να κρύβει το κλειδί αιώνιων κι αναπάντητων ερωτημάτων.
Για παράδειγμα: πώς γίνεται ο γιος ενός φτωχού κατασκευαστή δερμάτινων γαντιών, να κατείχε τόσο άριστη κουλτούρα και μόρφωση, τόσο για τα αρχαία όσο τα λατινικά; Πώς γίνεται κάποιος να έχει γεννηθεί στην αγγλική ύπαιθρο και παράλληλα να ήξερε να περιγράφει με τέτοια ακρίβεια και σχολαστικότητα πόλεις, μέρη και ιταλικά τοπία, συνήθειες, ήθη, παραδόσεις, αλλά και Ιταλούς της εποχής, έτσι όπως τα κληρονομήσαμε σε 17 από τα 35 έργα του; Γιατί τέτοιο «κόλλημα» με την Ιταλία;
Βρε σεις, μπας κι ήταν στ' αλήθεια Ιταλός (;), αναρωτήθηκαν πρόσφατα οι έγκυροι βρετανικοί Times επιχειρώντας να διαφωτίσουν τις σκοτεινές πλευρές και τις συγκεχυμένες πληροφορίες γύρω από τη ζωή του μεγαλύτερου δραματουργού της Ιστορίας, για τον οποίο αμφισβητείται πλέον ακόμη κι η ημερομηνία γέννησης. Η «μαγική» και μοιραία 23η Απριλίου του 1564, που όλοι μας αποστηθίσαμε στο σχολείο για έναν και μοναδικό λόγο, γιατί είχε συμπέσει και με την ημερομηνία του θανάτου του: 23 Απριλίου του 1616, αυτή τη φορά, σωστά, στο Στράντφορντ ον Εϊβον.
Και τα περί Ιταλίας και Μεσσίνας, πού ακριβώς στηρίζονται; Παράδοξο όσο θέλετε, αλλά εξίσου σε βάσιμα κι άκρως τεκμηριωμένα ιστορικά γεγονότα. Την εποχή εκείνη η Σικελία βρισκόταν υπό ισπανική κατοχή κι επειδή στην οικογένειά του άπαντες ήταν Καλβινιστές, άρα αιρετικοί, για ν' αποφύγουν την Ιερά Εξέταση αναγκάστηκαν να κρυφτούν. Και μετανάστευσαν στην Αγγλία. Εκεί ο Μικελάντζελο, που λεγόταν πλέον Γκουλιέλμο, μετέφρασε τ' όνομά του σε Ουίλιαμ και το επίθετό του σε Shakespeare, όπου το «Shake» (κουνημένη) ήταν η αγγλική μετάφραση του Scrolla, ενώ το «Speare» της λόγχης: δηλαδή κουνημένη λόγχη.
Παντρεμένος με την Αν Χάθαγουεϊ, πατέρας τριών παιδιών, της Σούζαν, του Αμλετ και του Τζούντεθ, με τη νέα του ταυτότητα ο Σέξπιρ ταξίδευε ελεύθερα κι ανενόχλητα σε Ιταλία κι Ελλάδα, αν και τον περισσότερο χρόνο του πιθανολογείται να τον πέρασε στη Βερόνα, τη Βενετία, τη Μάντοβα, την Πάντοβα, φυσικά και στο Λονδίνο.
«Σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να διεκδικήσουμε την πατρότητα του Σέξπιρ», είπε ο καθηγητής Ιουβάρα, με έδρα στο Πανεπιστήμιο της Μεσσίνας. «Απλά άθελά μας, ως Ιταλοί υποσυνείδητα να χαρήκαμε με την πιθανότητα ύπαρξης της νέας θεωρίας. Εξάλλου, κάπου, κάποτε έπρεπε να κερδίσουμε κι εμείς τους Αγγλους: Μας μάθανε το ποδόσφαιρο. Μας πήραν τους καλύτερους προπονητές που είχαμε, η εθνική Αγγλίας τον Καπέλο, η Τσέλσι τον Αντσελότι. Ωρα δεν ήταν;»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου