Προφάσεις εν αμαρτίαις

Γράφει ο ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΣ

(Φοιτητης νομικής στο ΔΠΘ)

Πάρα πολλές φορές όλοι μας έχουμε έρθει αντιμέτωποι με κάποιου είδους προδοσία.Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αυτός που μας προδίδει,προσπαθεί να δικαιολογήσει τις ενέργειές του. Θα προσπαθήσω να το κρατήσω καθαρά σε πολιτικό επίπεδο,γιατί εκεί έχει πολύ πλάκα.

Συνήθως σε κάθε είδους πολιτική ανταρσία,δικαιολογία είναι η έλλειψη δημοκρατίας.Δηλαδή μία καταπιεσμένη μειοψηφία επιδιώκοντας ένα κομμάτι απο την πίτα της εξουσίας,κατηγορεί την πλειοψηφική ομάδα για φασισμό ή έλλειψη δημοκρατίας. Εδώ έγκειται και το παράδοξο της υπόθεσης. Κατα κανόνα,οι άνθρωποι αυτοί δέν επεδίωξαν ποτέ να εκφράσουν τη γνώμη τους, δέ διεκδίκησαν ποτέ την εκλογή τους, δέν προσπάθησαν ποτέ δημοκρατικά να αλλάξουν τις πολιτικές ισορροπίες. Κατα κανόνα κατηγορούν για φασισμό οι φασίστες. Αυτοί που με το έτσι θέλω ανατρέπουν τις ισορροπίες,αγνοώντας τους δημοκρατικούς κανόνες που διέπουν την κοινωνία μας.

Το αστείο της υπόθεσης,με την ανάληψη της εξουσίας απο ένα προδότη,που ανέλαβε για να πάψει ο φασισμός, είναι οτι αναλαμβάνοντας, επειδή φοβάται παρόμοιους με αυτόν προδότες, γίνεται πιό φασίστας απ'τους προκατόχους του..

Παραδείγματος χάρη,αν σε ένα πειρατικό καράβι γίνεται ανταρσία,και ταίζουν τον καπετάνιο στα σκυλόψαρα, ο νέος καπετάνιος, πετάει τους κοντινούς του συνεργάτες στα σκυλόψαρα,γιατί ξέρει τί σκέφτονται,και ότι είναι ικανοί να κάνουν ανταρσία.

Επειδή όμως η πολιτική δέν είναι πειρατικό καράβι,γιατι πολύ απλά υπάρχει δημοκρατία,αυτός που έχει αντίθετη άποψη δέ θεωρείται αυτοδίκαια προδότης,όπως στο παραπάνω παράδειγμα.

Στη Δημοκρατία:

Δε μπορεί να θεωρείται προδότης όποιος έχει αντίθετη άποψη. Προδότης μπορεί να θεωρείται όποιος έχει αντίθετη άποψη και δέν την εκφράζει δημοκρατικά μέσα απ'τα συλλογικά όργανα μιάς κοινωνικής ομάδας.

Προδότης είναι αυτός που την αντίθετη άποψη του,τη διαδίδει με στρέβλωση γεγονότων,στόμα με στόμα. Ακόμη πιό επαίσχυντος προδότης είναι αυτός που την αντίθετη άποψή του την έχει λόγω ταπεινών κινήτρων και προσωπικών φιλοδοξιών.

Έτσι θεωρώ οτι η μόνη λύση για την επικράτηση μιας δημοκρατικής ομάδας έναντι μίας άλλης είναι οι συλλογικές, δημοκρατικές διαδικασίες, γιατι ο,τιδήποτε άλλο δημιουργεί μια θνησιγενή πλειοψηφική δημοκρατία.

Ο νοών νοείτω....