Γράφει η ΜΑΡΙΑ ΣΕΦΕΡΟΥ
Στις 15 Δεκεμβρίου του 1988, η εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ” είχε δημοσιεύσει οκτασέλιδη επιστολή του Στάθη Γιώτα, με τον τίτλο: «Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΓΙΩΤΑ ΣΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ». Παραθέτω χαρακτηριστικά αποσπάσματα που είχα συμπεριλάβει στο βιβλίο μου «Τα Οψώνια της Δημοκρατίας». Θα μπορούσε να είχε γραφτεί πέρυσι, πρόπερσι ή πριν από 10 ή15 χρόνια. Μόνο που έκτοτε δεν υπήρξαν άλλοι πολιτικοί άνδρες με το ηθικό ανάστημα του Στάθη Γιώτη για να παραιτηθούν, βγάζοντας τη σαπίλα στη φόρα. Γι’ αυτό θεωρώ την επιστολή αυτή ιστορική και «περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις»...
«Κύριε Πρόεδρε,
Με πλήρη συναίσθηση των ευθυνών μου απέναντι στον ελληνικό λαό, σας απευθύνω την επιστολή μου αυτή για να σας γνωστοποιήσω την αμετάκλητη απόφασή μου να παραιτηθώ από τη θέση του Αναπληρωτή Υπουργού Εθνικής Άμυνας.
Σας γνωστοποιώ επίσης ότι σήμερα θα υποβάλω στον Πρόεδρο της Βουλής την παραίτησή μου από το βουλευτικό αξίωμα. Στην απόφασή μου αυτή κατέληξα ύστερα από τη διαπίστωση ότι δεν υπήρξε και δεν υπάρχει πολιτική βούληση να προχωρήσει η κάθαρση σ’ όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής και να αναληφθούν και καταλογιστούν αντιστοίχως πολιτικές και ποινικές ευθύνες. (…)
Η Εξεταστική Επιτροπή, η συγκρότηση της οποίας υπήρξε πράξη αναπόφευκτη αλλά και αναγκαία, ελάχιστα πείθει. (…)
Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες και με τη σημερινή σύνθεση της Βουλής, φαίνεται να μην υπάρχει προοπτική διεξόδου από τη βαθιά πολιτική και ηθική κρίση, που μαστίζει σήμερα τη χώρα μας. (…)
Αλλά και στον τομέα των αρμοδιοτήτων μου ως αναπληρωτή Υπουργού Εθνικής Άμυνας, είχα θλιβερές εμπειρίες, που άρχισαν με τη διερεύνηση της υπόθεσης της προμήθειας των βλημάτων Magic… και των τιμών Mirage- 2000, για να φτάσουν στην αποκάλυψη τυχοδιωκτών και απατεώνων, που ενέσκηψαν στον τόπο για να απομυζήσουν τον ιδρώτα του Ελληνικού λαού. (….)
Κύριε Πρόεδρε,
Πριν από λίγες μέρες έστειλα τις υποθέσεις που αφορούν ορισμένες αξιόποινες πράξεις στον εισαγγελέα για να επιληφθεί η Δικαιοσύνη.
Πιστεύω ότι με την πράξη μου αυτή εκπληρώνω με συνέπεια το χρέος μου απέναντι στο νόμο και τον Ελληνικό λαό, σαν υπεύθυνος πολιτικός άνδρας.
Οφείλω όμως τώρα να εκπληρώσω και άλλο ένα χρέος προς εσάς και τον Ελληνικό λαό και να δηλώσω με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι:
*Αρνούμαι σαν μέλος της Κυβέρνησης να ταυτίζομαι από την κοινή γνώμη και να συγχρωτίζομαι με τυχοδιώκτες, απατεώνες και καταχραστές του δημοσίου χρήματος.
* Αρνούμαι να συμμετέχω σε μια Κυβέρνηση που έχει απωλέσει το κύρος και την αξιοπιστία της και θεωρείται από την κοινή γνώμη σαν ύποπτη συγκάλυψης οικονομικών ατασθαλιών και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος που είναι στέρημα του εργαζόμενου λαού μας.
*Αρνούμαι να δέχομαι από οποιονδήποτε και αν προέρχονται παρεμβάσεις, εκβιασμούς και απειλές για να αναγκασθώ να παραβώ το καθήκον μου. (…)
*Αρνούμαι να συμμετέχω στις ευθύνες για το πολιτικό και ηθικό κατρακύλισμα της χώρας και τη φθορά των θεσμών και της Δημοκρατίας, που οδηγεί σε επικίνδυνους δρόμους.
*Αρνούμαι τέλος να συμμορφωθώ σε εντολές φασιστικής έμπνευσης και νοοτροπίας. (…)
Τώρα που είμαι βέβαιος ότι τα ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκα προδόθηκαν, η συνείδησή μου μου επιβάλλει να παραιτηθώ από τα αξιώματά μου και να απευθυνθώ στο λαό για να αποκαλύψω την αλήθεια και να συνεχίσω μαζί του τον αγώνα που άρχισα πριν από 28 χρόνια. (….)
Προσωπικά αισθάνομαι απελευθερωμένος γιατί η εξαχρειωμένη εξουσία δεν εξασφαλίζει την ανοχή μου και γιατί οι πράξεις μου δεν έρχονται σε αντίθεση με τη συνείδησή μου.
Και η συνείδησή μου με καλεί κοντά στο λαό για να συνεχίσω τον αγώνα για τη Δημοκρατία, για την κοινωνική αλλαγή, για νέα πολιτικά ήθη.»
ΣΤΑΘΗΣ ΓΙΩΤΑΣ
Σε άλλες εποχές και άλλες χώρες, τέτοια καταγγελία-σοκ και παραίτηση Υπουργού θα έριχνε την κυβέρνηση, ξεσηκώνοντας όλο το λαό εναντίον της. Τίποτα τέτοιο, όμως, δε συνέβη στη χώρα μας, όπου ο λαός έχει εθιστεί στην πολιτική μπόχα και δεν ιδρώνει τ’ αυτί του από τέτοια. Θεωρώ αυτή την επιστολή-κραυγή διαμαρτυρίας του Στάθη Γιώτη ως προφητική, και γι’ αυτό την αναδημοσιεύω εδώ διότι είμαι σίγουρη ότι ελάχιστοι τη θυμούνται, αν τη θυμάται κανείς… Ίσως, τώρα που ένας άλλος Παπανδρέου ανασκουμπώνεται για κάθαρση ή “κάθαρση”, να χρησιμέψει προς περισυλλογή και νουθεσία...
Ξαναδιαβάστε παρακαλώ την επιστολή και μείνετε στη φράση: «Αρνούμαι να συμμετέχω στις ευθύνες για το πολιτικό και ηθικό κατρακύλισμα της χώρας και τη φθορά των θεσμών και της Δημοκρατίας, που οδηγεί σε επικίνδυνους δρόμους.»
Σήμερα βιώνουμε με τον πιο δραματικό τρόπο τις συνέπειες του πολιτικού και ηθικού κατρακυλίσματος της χώρας και της φθοράς των θεσμών και της Δημοκρατίας. Έχουμε ήδη φτάσει στους επικίνδυνους δρόμους που φοβόταν ο Στάθης Γιώτας. Έχουμε πτωχεύσει, έχουμε απωλέσει την εθνική μας κυριαρχία, κι έχουμε γίνει περίγελως των εθνών. Τι χειρότερο θα μπορούσε να μας είχε συμβεί; Είμαστε, όμως, αναπολόγητοι διότι γνωρίζαμε τι γινόταν: τυχοδιώκτες, απατεώνες, καταχραστές, εκβιαστές, διασπάθιζαν κατά συρροή και κατ' εξακολούθηση το δημόσιο χρήμα και συγκάλυπταν τις εγκληματικές τους πράξεις. Τώρα απλά πληρώνουμε το λογαριασμό. Όσο για το ρητορικό ερώτημα του Γιώργου Παπανδρέου, «πού πήγαν τα λεφτά;», όλοι ξέρουμε: στα τρωκτικά!
Κι ο Ανδρέας Παπανδρέου, πώς είχε αντιδράσει στην επιστολή-καταπέλτη ενός Υπουργού του ο αείμνηστος; Μήπως είχε συγκινηθεί; Μήπως είχε απολογηθεί; Τίποτα απ’ αυτά.
Θα παραθέσω μια φράση-απάντηση από το συγκλονιστικό διάγγελμα που είχε απευθύνει μέσω τηλεόρασης στις 17 Δεκεμβρίου του 1988, δυο μέρες μετά τη δημοσίευση της δραματικής επιστολής του Γιώτη στο ΕΘΝΟΣ.
«Αποφάσισα σήμερα ν’ απευθύνω ένα μήνυμα στον ελληνικό λαό. (…)
(…) Και πρέπει να τονίσω ότι εκείνοι που εγκαταλείπουν το πλοίο αυτή τη στιγμή δεν εξαγνίζονται. Η παραίτησή τους δεν τους εξαγνίζει.»
Εξάλλου, στο πρωτοχρονιάτικο διάγγελμά του (1989) ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει μεταξύ άλλων:
«Όπως ξέρετε, η Ελλάδα ζει εδώ και μερικούς μήνες στον αστερισμό μιας νοσηρής σκανδαλολογίας, σκανδαλοθηρίας και σκανδαλοκατασκευής.Αν ήθελα να κάνω ένα λογοπαίγνιο θα έλεγα ότι πραγματικά σκανδαλίζεται κανείς βλέποντας τους τίτλους πολλών, δυστυχώς, εφημερίδων…»
Απεναντίας, ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Χρήστος Σαρτζετάκης – επιλογή του Α. Παπανδρέου – είχε πει, μεταξύ άλλων, στο δικό του πρωτοχρονιάτικο διάγγελμα:
«…Η διαπίστωση της πολιτικής κρίσεως γεννά την καθολική ανησυχία και τον έντονο προβληματισμό όλων. Διότι κανένας ενεργός πολίτης δεν νοείται να παραμένει απαθής ενώπιον μιας πολιτικής κρίσεως η οποία, εάν λείψει η εγρήγορσή μας, δεν αποκλείεται να εξελιχθεί σε κρίση εθνική με ολέθριες, εννοείται, συνέπειες.»
Να ένα ακόμη προφητικό διάγγελμα: Εάν ο πολίτης παραμείνει απαθής, δεν αποκλείεται να εξελιχθεί σε εθνική κρίση με ολέθριες συνέπειες… Δυστυχώς ο λαός παρέμεινε απαθής επί δεκαετίες, κατακερματισμένος μέσα στις κομματικές του εμπάθειες, λαμβάνοντας μάλιστα μέρος στο γενικό πλιάτσικο ως κλεφτοκοτάς, με τη φοροδιαφυγή, το λάδωμα, το αυθαίρετο, την κερδοσκοπία, κλπ. , ενώ σε επίπεδο κορυφής και κάτω από διαφορετικές κυβερνήσεις συνεχίστηκε έκτοτε – dirty business as usual – η ασυδοσία και η ατιμωρησία που μας έφερε στη χρεοκοπία και στην ιδιότυπη υποδούλωση σε ξένη μπότα.
Τζάμπα μάγκες είμαστε τελικά… Δειλοί, μοιραίοι, κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε εις μάτην ένα θαύμα…
«Κι όταν νικιούνται αυτοί που ενάντια στην αδικία παλεύουν,
Πάλι δεν έχει η αδικία δίκιο!
Η ήττα μας δεν αποδείχνει τίποτ' άλλο,
Πέρα απ' το ότι παραείμαστε λίγοι όσοι αγωνιζόμαστε ενάντια στην προστυχιά.»
(Μπέρτολτ Μπρεχτ, 1934)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου