Δύο εξαιρετικοί δημοσιογράφοι γράφουν για το "δάχτυλο της Αφροδίτης" και όχι μόνο

To Focus και που να βάλει το δάχτυλο…

Του ΚΩΣΤΑ Δ. ΚΑΒΒΑΘΑ

Όπως όλοι το είδα κι’ εγώ. Το εξώφυλλο του Focus με την Αφροδίτη να λέει (στον περιούσιο λαό των Γερμανών) up your ass. Κι’ αυτό επειδή οι Έλληνες πολιτικοί κατασπάραξαν τα δάνεια που προορίζονταν για τον ελληνικό λαό. Από μία πλευρά τα γερμανά έχουν δίκιο. Έτσι έγινε.

Μϊα δράκα Λωποδυτών με όνομα και επώνυμο “έφαγε” τα δισεκατομμύρια της αρκούδας για να φτιάξουν τα λαμόγια βίλες στο “νησί των ανέμων”, να κάνει η πλουτοκρατία διακοπες στο Γκστααντ και να ψωνίσει ο “λαός” μερσεντέ κομπρέσορ.

Χρόνια το γράφω. Δεκαετίες λέω τι πρόκειται να γίνει και, δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω τον θυμό μου που, κανείς δεν το λέει!
Μέχρι και τη πιθανότητα να γυρίσουμε στη δραχμή έγραψα εδώ και τρεις μήνες και χτες την είπε ο Βγενόπουλος στον Χατζηνικόλάου κι’ όλοι έμειναν με το στόμα ανοιχτό.

Τι λέτε ρε; Και γιατί δεν “μείνατε” όταν το πρόβλεψα εγώ; Διότι αυτό το blog δεν διαβάζεται από τα στίφη που επηρεάζουν την κοινή γνώμη. Διότι, “ελαμωρετώρα με τον Καββαθά”, “ας τον αυτόν είναι παράξενος” και άλλα που τα λένε επειδή, ως αγράμματοι και λαμόγια, δεν είναι σε θέση να απαντήσουν στα επιχειρήματα.

Άκουσα και τον Ευθυμίου, διακεκριμένο μέλος της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης του Jeffrey, να λέει πως θέλει “Εξεταστική” μόνο για τα 5,5 χρόνια του Ραφηνάτου. Ναι; Για αυτά που έκανε ο “καλύτερος πρωθυπουργός που πέρασε απ’ την Ελλάδα” (σύμφωνα με τον Ντερμπερντέρη) ούτε μία λέξη; Όλα καλά τα έκανε το Gollum και οι σύμβουλοί του;

Πόσα δανείστηκε για να κάνει την φιέστα των Ολυμπιακών; 20,30, 40 δισ ευρώ;
Ποιοί, με όνομα και επώνυμο, τα έφαγαν;
Ποιοι εποφελήθηκαν; Ο Μήτσος κι’ η Παγώνα; Εσείς; Εγώ; Η θεία μου η Καλιόπη;

Όμως το Χαμόγελο! Ω, το “ειρωνικό” χαμόγελο της βολεμένης μεζονέτας και του βραβείου του Πανεπιστηίου Αθηνών για την προσφορά του στην δημοσιογραφία! Αν αυτός πήρε βραβείο εγώ τι έπρεπε να πάρω; Τον τίτλο του Πρύτανη;

Γενικώς και ειδικώς. Εξεταστικές επιτροπές για να σκεπάσει το ένα λαμόγιο τις πομπές του άλλου. Και τώρα ζητάνε κι’ από πάνω την βοήθεια του “λαού” για “να βγεί η χώρα απ’ τη κρίση” που την έσυραν αυτοί.

Κλείνοντας. Ο Jeffrey έχει μία ιστορική ευκαιρία: να βγάλει την Ελλάδα από την απαξία και να βάλει στο ass του Focus το δάχτυλο της Αφροδίτης της Μήλου ή, ακόμα καλύτερα, στον fat ass της Κας General der Panzertruppe, ονόματα δε λέμε υπολείψεις δεν θίγουμε

Αύριο (σήμερα) ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού έχουν κυρήξει Γενική Απεργία. Ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία της Ελληνίτσας που, η Απεργία γράφεται με κεφαλαίο Α.

Μη πάτε πουθενά. Μη εργαστείτε, μη μετακινηθείτε, μην αγοράσετε, μη πάτε σε τράπεζα, μη μη μη μη… Μόνο έτσι τα Λαμόγια θα πάρουν το μύνημα.

Τώρα, αν όπως γράφει και ο σύμβουλος του ΓΑΠ στο άρθρο του στο περιοδικό “The Nation” η Ελληνίτσα είναι το πρώτο τμήμα του ντόμινο για την κατάρρευση του συστήματος εμένα δεν μου κάνει εντύπωση. Το γράφω ότι θα συμβεί από το 2004 και ακόμα πιο παλιά Η κρίση δεν είναι οικονομική αλλά δομική

Το ξευτιλισμένο σύστημα καταρρέει και, μαζί του παρασσύρει χώρες και λαούς. Καταρρέοντας κάνει πολέμους. Κατακτητικούς. Άγριους. Απάνθρωπος. Με εκατομμύρια νεκρούς. Που; Δείτε Ιράκ, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ιράν, Υεμένη και, σε λίγο καιρό ίσως χωρίς σφαίρες, Ελλάδα, Πορτογαλία κ.ο.κ

Ναρκισσισμός και συνωμοσιολογία

Του Αλεξη Παπαχελα

Βρισκόμαστε σε ένα οριακό σημείο της ιστορίας μας. Ο χαρακτήρας μας μπορεί να μας οδηγήσει σε δύο πολύ διαφορετικά μονοπάτια, το ένα δύσκολο αλλά δημιουργικό, το άλλο εύκολο και εξόχως αυτοκαταστροφικό.

Ποια είναι η «εύκολη» λύση; Αυτή που ακολουθούν τις τελευταίες ημέρες σημαίνοντες πολιτικοί παράγοντες και εξαντλείται στις επιθέσεις στη... Γερμανία και στις υπόλοιπες σκοτεινές δυνάμεις, που απεργάζονται συνωμοσίες κατά της χώρας μας. Είναι προφανώς πιο εύκολο να αμολήσεις μια ναρκισσιστική εθνικιστική κορώνα και να απευθυνθείς στα συνωμοσιολογικά ένστικτα του Ελληνα, παρά να δεις κατάματα το πρόβλημα και να το λύσεις. Είναι ασφαλώς πολύ λογικό και θεμιτό για τους παρωχημένους πολιτικούς που εκπροσωπούν ένα χρεοκοπημένο κατεστημένο να καταφεύγουν σε αυτές τις λύσεις.

Αυτός ο δρόμος δεν οδηγεί πουθενά, μόνο στον γκρεμό. Ούτε η Μέρκελ θα τρομάξει μπροστά στην επιστολή Πετσάλνικου, ούτε η μετοχή της BMW θα καταρρεύσει επειδή κάποιοι άρχισαν να καλλιεργούν την ιδέα του μποϊκοτάζ των γερμανικών προϊόντων.

Εχουμε ήδη υποστεί τεράστια ζημιά στην εικόνα μας διεθνώς και το μόνο που μας λείπει είναι να αρχίσουμε την παλιά καλή τακτική τού «σε βρίζω, αλλά φέρε και τα λεφτά».

Επιτέλους, κανείς δεν αισθάνεται πλέον ότι μας χρωστάει, επειδή είμαστε ο περιούσιος λαός. Εξαργυρώσαμε τα γραμμάτια για τον Περικλή και τη διάδοση της δημοκρατίας, για το έπος του 1940 και τώρα είμαστε μια ακόμη χώρα που τα έχει κάνει θάλασσα και δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα.

Υπάρχει, λοιπόν, το μονοπάτι που οδηγεί στην εσωστρέφεια και σε ένα φανταστικό πόλεμο με σκοτεινές δυνάμεις που μας ζηλεύουν και μας κυνηγούν. Αν αυτή η νοοτροπία συνδυασθεί και με ακραίες συμπεριφορές διαμαρτυρίας στο εσωτερικό, είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι θα μας πάει πάρα πολύ πίσω.

Ο άλλος δρόμος είναι να θυμώσουμε με τα όσα ακούμε και διαβάζουμε για τη χώρα μας και να πούμε μόνοι μας «ε, όχι ρε φίλε, δεν τα αξίζουμε όλα αυτά. Τα κάναμε θάλασσα, αλλά θα τα διορθώσουμε γιατί είμαστε μια δυνατή χώρα με πολλά πλεονεκτήματα και ένας λαός που ξέρει να τα θαλασσώνει, αλλά και να επιβιώνει στο τέλος».

Αυτός ο θυμός μπορεί να βγάλει από το ελληνικό DNA φιλότιμο, εργατικότητα και ένα καινούργιο όραμα. Απαιτεί, όμως, να κοιταχθούμε στον καθρέφτη και να αναγνωρίσουμε τα δικά μας λάθη. Ναι, να τα ξεχωρίσουμε από τις κακοήθειες, τους λαϊκιστικούς ρατσισμούς κάποιων ξένων και τις υπερβολές, αλλά να τα δούμε.

Εχουμε πιάσει τον «πάτο». Η επιλογή είναι δική μας τώρα, αν θα βγάλουμε τον κακό τριτοκοσμικό μας εαυτό πιστεύοντας στον ρόλο του θύματος ή αν θα αρπάξουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας για να σταματήσουμε να είμαστε ο περίγελως διεθνώς.