"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Πόσοι Ορλάντο χρειάζονται ακόμα;

Tης Μαριλιας Παπαθανασιου
 Το καλοκαίρι του 2006, ένα κομμάτι της ευρωπαϊκής Αριστεράς, στο οποίο εντάσσεται και μεγάλο τμήμα της ελληνικής Αριστεράς, πληροφορείτο με έκπληξη και απογοήτευση ότι ο Φιντέλ Κάστρο, ηγέτης της κουβανικής επανάστασης και αιώνιος πρόεδρος της Κούβας, ήταν βαριά άρρωστος και γι’ αυτό παρέδιδε, δημοκρατικώ τω τρόπω, την εξουσία στον αδελφό του Ραούλ.
Η ίδια αυτή Αριστερά λυπήθηκε για το τέλος της «σοσιαλιστικής» εποχής για την Κούβα και για το επερχόμενο, όπως νόμιζε, τέλος του Φιντέλ. Ωστόσο, οι καλύτεροι γιατροί της Κούβας και της Λατινικής Αμερικής έσωσαν τον Κάστρο, ο οποίος, θαλερός, παρεμβαίνει για τα τεκταινόμενα ανά τον κόσμο, χρησιμοποιώντας και δαίμονες του καπιταλισμού, όπως το Διαδίκτυο.
Οι καλύτεροι γιατροί της Κούβας όμως δεν ήταν διαθέσιμοι για τον Ορλάντο Σαπάτα, ο οποίος πέθανε την περασμένη Τρίτη, μετά 85 μέρες απεργίας πείνας.
Ο αντιφρονών Σαπάτα είχε συλληφθεί την άνοιξη του 2003, κατά την περίοδο κύματος καταστολής του Κάστρο, και, παρότι δεν είχε κατηγορηθεί για συνωμοσία με τις ΗΠΑ, φυλακίστηκε κατηγορούμενος για απείθεια, ανυπακοή και διατάραξη της τάξης. Επειδή οι Αρχές θεώρησαν προκλητική τη συμπεριφορά του στη φυλακή, διπλασίασαν την αρχική ποινή φυλάκισης 18 ετών που του είχε επιβληθεί.

Ο ξεροκέφαλος Σαπάτα λοιπόν φταίει που άρχισε απεργία πείνας ενώ παράλληλα φερόταν όλο και πιο προκλητικά στους δεσμώτες του. Οι οποίοι, ενώ αντελήφθησαν ότι πέθαινε, τον μετέφεραν στο νοσοκομείο μόλις την τελευταία εβδομάδα πριν από το θάνατό του. Τι δουλειά είχε όμως ένας μαύρος Κουβανός οικοδόμος, ταπεινής καταγωγής, όπως σημείωσε ο διεθνής Τύπος, να αμφισβητήσει ένα επαναστατικό καθεστώς που ενδιαφέρεται για την ευημερία, την ειρήνη, τον αφοπλισμό, τη συμφιλίωση των λαών και άλλα τέτοια μεγαλόσχημα;

Γιατί δεν κάθισε στα αβγά του ο Ορλάντο Σαπάτα;

Γιατί είχε κότσια.

Αυτά που δεν έχει καμία χώρα της Λατινικής Αμερικής όταν πρόκειται για την αδελφή Κούβα.

Λίγο μετά το θάνατο του Σαπάτα, ο πρόεδρος Λούλα της Βραζιλίας έφτασε στην Αβάνα. Εξέφρασε τη λύπη του, αλλά στήριξε το καθεστώς των αδελφών Κάστρο.

Ο Σαπάτα είχε επίσης τα κότσια που δεν έχει η Ευρωπαϊκή Ενωση. Ο Ισπανός πρωθυπουργός και προεδρεύων της Ε. Ε., Χοσέ Λουίς Θαπατέρο, καθυστέρησε να στηλιτεύσει την κατάσταση των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην Κούβα μία ολόκληρη ημέρα.

Και ασφαλώς, ο Ορλάντο Σαπάτα είχε τα κότσια που δεν έχει το συγκεκριμένο κομμάτι της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Που δεν τολμάει να γκρεμίσει το μύθο του Κάστρο και να δει ότι η κουβανική επανάσταση έχει από δεκαετίες εξελιχθεί σε ένα απάνθρωπο δικτατορικό καθεστώς που προσπαθεί κάθε τόσο να ξεγελάσει τον υπόλοιπο κόσμο με υποτιθέμενα δημοκρατικά «ανοίγματα».

Πόσοι ακόμη Ορλάντο Σαπάτα θα χρειαστεί να εξοντωθούν για να πειστούν όλοι αυτοί ότι –παραφράζοντας τη γνωστή ρήση του Σεφέρη– αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει;

Δεν υπάρχουν σχόλια: