Ευρωζώνη δυο νομισμάτων?

Του Γιώργου Ι. Μαύρου

Μπορεί το ευρώ να αντικατέστησε τη δραχμή, την πεσέτα και το εσκούδο, όμως, το όπλο της τόνωσης της ανταγωνιστικότητάς τους δια της υποτίμησης του νομίσματός τους δεν έχει χαθεί για τις χώρες της περιφέρειας της Ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία, που πλήττονται από την κρίση. Σύμφωνα με ομάδα συνεργατών του διάσημου οικονομολόγου Νουριέλ Ρουμπίνι, η υποτίμηση του νομίσματός τους είναι όχι μόνο εφικτή αλλά και αναγκαία προκειμένου η άμεση προώθηση διαρθρωτικών αλλαγών και επώδυνων κοινωνικά αλλά και οικονομικά μεταρρυθμίσεων για τις οποίες έχουν δεσμευτεί να αποτελέσει όντως διέξοδο στην κρίση κι όχι ταφόπλακα για τις οικονομίες τους.

Οι Μ. Αργυρού και Τζ. Τσουκαλάς, υπεύθυνοι για την περιοχή της Ευρώπης στο οικονομικό «εργαστήρι» του Ν. Ρουμπίνι, Roubini Global Economics, προτείνουν μια Ευρωζώνη με δυο νομίσματα, ένα «ισχυρό» και ένα «ασθενές ευρώ», τα οποία θα είναι αμφότερα υπό τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).

Βάσει του σχεδίου αυτού, οι χώρες του σκληρού πυρήνα της Ευρωζώνης, όπως η Γερμανία και η Γαλλία, θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν το ευρώ όπως το ξέρουμε σήμερα, δηλαδή «ισχυρό». Οι χώρες της περιφέρειας, όπως η Ελλάδα, θα υιοθετήσουν, για μια ορισμένη χρονική περίοδο, ένα άλλο νόμισμα, το «ασθενές ευρώ».  Το πιο σημαντικό σημείο της πρότασης είναι ότι τα ομόλογα και το χρέος των χωρών της περιφέρειας, όπως η Ελλάδα, θα παραμείνουν σε όρους «ισχυρού ευρώ». Αντίθετα, οι εμπορικές τους συναλλαγές θα γίνονται σε «ασθενές ευρώ».

Άμα τη εισαγωγή του «ασθενούς ευρώ» στις αγορές, η ΕΚΤ θα το υποτιμήσει αρκετά ώστε να αποκαταστήσει τις απώλειες ανταγωνιστικότητας που υπέστησαν οι χώρες της περιφέρειας την τελευταία δεκαετία, έναντι των βασικών εμπορικών εταίρων τους που είναι οι χώρες του σκληρού-πυρήνα της Ευρωζώνης.

Μια τέτοια κίνηση, υποστηρίζουν οι δυο οικονομολόγοι, θα έδινε ώθηση στην ανταγωνιστικότητα χωρών όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία αλλά και η Ιταλία, «θωρακίζοντας» τις οικονομίες τους έναντι των επώδυνων μεταρρυθμίσεων που καλούνται να προωθήσουν άμεσα.

Σε αυτό το σενάριο, η ΕΚΤ θα εξακολουθούσε να ασκεί νομισματική πολιτική για το σύνολο της Ευρωζώνης έχοντας ως βασική της αποστολή τη διατήρηση της σταθερότητας των τιμών σε όλες τις χώρες-μέλη, είτε είχαν το «ισχυρό» ή το «ασθενές» ευρώ. Στην ουσία δεν θα άλλαζε τίποτα σε σχέση με τις σημερινές λειτουργίες της ΕΚΤ, με τη διαφορά ότι θα καθόριζε όχι ένα, αλλά δυο επιτόκια, ένα για το «ισχυρό» κι ένα για το «ασθενές» ευρώ.

Οι χώρες της περιφέρειας, όπως η Ελλάδα, θα μπορούσαν να εγκαταλείψουν το «ασθενές» ευρώ και να ενταχθούν στο «ισχυρό», όταν θα πετύχαιναν πραγματική και διατηρήσιμη σύγκλιση που θα τους επέτρεπε να συνυπάρχουν με τις χώρες του σκληρού πυρήνα της Ευρωζώνης, χωρίς το φόβο του σημερινού χάσματος ανταγωνιστικότητας που έχουν με τις τελευταίες.

Προκειμένου να διασφαλίζεται η πραγματική αυτή σύγκλιση, οι δυο οικονομολόγοι προτείνουν επιπλέον των ήδη υφιστάμενων κριτηρίων, η μετάβαση από το «ασθενές» στο «ισχυρό» ευρώ να καθορίζεται κι από ένα κριτήριο που να αφορά στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, το οποίο αποτελεί έναν πιο ακριβή δείκτη για τη μακροπρόθεσμη ανταγωνιστικότητα μιας χώρας.

Με την εισαγωγή ενός δεύτερου νομίσματος, καταλήγουν, δημιουργείται και ένας ρεαλιστικός προθάλαμος για της χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιδιώκουν την είσοδό τους στην Ευρωζώνη, στην οποία υπό τις παρούσες συνθήκες δεν έχουν καμία ελπίδα να ενταχθούν, τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα.

πηγη ΗΜΕΡΗΣΙΑ