Του Κώστα Γεωργουσόπουλου
Δεν κατάλαβα ποτέ σε τι και ποιον χρειάζονται τα κριτικά τηλεοπτικά σεντόνια, στα ολοσέλιδα που έρχονται να σχολιάσουν και συχνά να ξεμπροστιάσουν, και το φαινόμενο και τους μετέχοντες σε αυτό. Σκέφτομαι πως στις σοβαρές τουλάχιστον εφημερίδες, η πλειονότητα των αναγνωστών ούτε βλέπει την τηλεοπτική σαβούρα ούτε χρειάζεται ανάλυση για να αντιληφθεί το σκουπιδαριό και τους ρακοσυλλέκτες του.
Από την άλλη, κανένας τηλεθεατής του βόθρου δεν διαβάζει σοβαρές εφημερίδες και αν διαβάζει, δεν διαβάζει κριτικές και ξεμπροστιάσματα που τον περιγράφουν και αν τις διαβάζει, τις σιχτιρίζει.
Ο Παλαμάς έγραφε κάποτε πως και την κριτική μας χρειάζεται πότε πότε να την τραγουδάμε, όταν βέβαια μας ενθουσιάζει το αντικείμενο της ανάγνωσης, του θεάματος, του ακροάματος, της τηλεθέασης. Το να ασχολείται κανείς με την καφρίλα των απόπατων που ασχολούνται με διαζύγια και γκομενικά, έστω και αν τα χλευάζει, ανήκειθέλει- δεν θέλει- στο κύκλωμα, το τροφοδοτεί και το παχαίνει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου