"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Το δάκρυ που δεν αφήνει επιλογές...

Τελευταία διαβάζω διάφορα σχόλια στον τύπο, που σχετίζοται τόσο με το ηθικό του μόνιμου προσωπικού των ενόπλων δυνάμεων  όσο και με κάποια "κύματα" μαζικών αποχωρήσεων στρατιωτικών λόγω της κατ εξακολούθηση ανόητης αντιμετώπισής τους απ τους πολιτικούς.

Σε κάποιες περιπτώσεις η μεταφορά της είδησης συνοδεύεται από σχόλια λοιδορίας καλά αμειβόμενων βολεμένων παπαγάλων που πανηγυρίζουν για το επικείμενο ψαλίδισμα των εισοδημάτων και των «προνομίων» των ανθρώπων αυτών που φυλάνε Θερμοπύλες.

Ως απάντηση στα τιτιβίσματα του αίσχους παρουσιάζω ένα εξαιρετικό σχόλιο που έλαβα σε παλαιότερο άρθρο μου απο κάποιον Έλληνα αξιωματικό

Το σχόλιο το άφησε με ΠΛΗΡΕΣ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ
Επειδή δεν γνωρίζω αν μετατρέποντας το σε κανονική ανάρτηση του δημιουργήσω πρόβλημα, το δημοσιευω αφαιρώντας το ονοματεπώνυμο και διαγράφω το σχόλιο απ την παλιά μου ανάρτηση. Αν τύχει και διαβάσει την νεα ανάρτηση και το επιθυμεί παρακαλώ να μου στείλει e-mail για να προσθέσω τα στοιχεία του

Γράφει ο Γ.Α.

ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 1986 ΗΡΘΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕ ΔΕΙ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΣΣΕ, ΤΟΥ ΞΕΦΥΓΕ ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ.

ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟΤΕ(19 ΕΤΩΝ) ΠΙΣΤΕΥΑ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΣΚΛΗΡΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ,ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΚΛΕΓΕ ΠΟΤΕ.

ΟΤΑΝ ΕΙΔΑ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΕΚΑΝΑ Σ'ΕΚΕΙΝΟΝ ΤΟΝ ΜΑΚΡΥΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ (ΝΕΑ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ) ΤΟΠΟ. ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΠΙΟ ΒΑΘΥ ΥΠΗΡΧΕ ΣΤΟ "ΚΑΨΟΝΙ" ΣΤΟΝ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ (ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΕΝΟΙΑ) ΒΙΑ ΠΟΥ ΥΠΟ ΤΗΝ ΜΟΡΦΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΑΜΕ. ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΤΙ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΩ ΟΤΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΙΡΑ ΤΟΥ 40ΑΡΗ ΕΙΔΕ ΤΟΤΕ ΟΤΙ Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠ'ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ ΕΙΧΕ ΓΝΩΡΙΣΕΙ.

ΝΑ ΓΙΝΕΙ "ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ"!!! ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΔΑΝΙΚΩΝ ΤΗΣ. ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΚΑΝΕ ΑΔΥΝΑΜΟ ΝΑ ΣΥΓΚΡΑΤΗΣΕΙ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΔΑΚΡΥ. Ο ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΙ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ, ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ, ΤΗΝ ΑΞΙΑ,ΤΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ,ΤΗΝ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ ΑΞΙΕΣ ΠΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΚΛΕΙΠΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ.

24 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ, ΣΤΟΝ ΒΑΘΜΟ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗ, ΟΤΙ ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΕ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΜΟΥ ΣΤΙΣ Ε.Δ ΕΚΑΝΕ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ 18ΧΡΟΝΟ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΣΣΕ ΝΑ ΦΑΝΤΑΖΟΥΝ ΜΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ.Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΗΤΑΝ, ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ, ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΟΤΕΡΗ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ.
ΝΥΜΦΕΥΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΡΙΩΝ ΤΕΚΝΩΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΡΥΒΩ ΟΤΙ ΚΑΠΟΤΕ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΤΗΝ ΟΔΟ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ.(ΕΧΩ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΧΩ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΥΚΟΛΟΤΕΡΗ ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΜΟΥ).

ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΟΜΩΣ ΔΕ ΜΟΥ ΑΦΗΝΕΙ ΑΛΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ.

ΕΚΕΙΝΟΣ, ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΜΕ ΑΦΥΠΝΙΖΕΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ, ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΑΝΤΙΞΟΟΤΗΤΩΝ, ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 2007! ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΕΙ ΤΟΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ "ΙΔΕΑΣ" ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΤΟ ΣΥΓΚΡΑΤΗΣΕΙ.

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΚΥΡΙΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΕΙΝΑΙ (ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΙΔΙΑ Η ΛΕΞΗ ΤΟ ΔΗΛΩΝΕΙ) ΑΞΙΑ! ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΕΚΕΙ ΨΗΛΑ.
ΜΗΝ ΤΟ ΕΥΤΕΛΙΖΕΤΕ. "ΜΗΝ ΓΚΡΕΜΙΖΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ"! ΑΡΚΕΤΟ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΣΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΠΟΥ ΤΟ 1967 ΕΚΑΝΕ.

ΔΩΣΤΕ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΣΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΞΕΦΕΥΓΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΔΑΚΡΥΑ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΩΘΗΣΟΥΝ ΔΙ'ΑΥΤΩΝ ΤΟΥΣ ΓΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΕ ΑΞΙΕΣ ΠΟΥ ΕΚΛΕΙΠΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΗΜΕΡΑ...

Αντί Υπογραφής

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΕΚΕΙΝΟΥ ΠΟΥ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΪΟ ΤΟΥ 2007, ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΔΕ ΘΑ ΞΑΝΑΚΥΛΗΣΕΙ ΠΙΑ ΕΙΝΑΙ: Χ*** Α****.
ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΟΥ ****** ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ.

2 σχόλια:

Γεώργιος Π. Καρύγιαννης, Υπτγος ε.α. είπε...

Εγώ τώρα τι να πω; Συγχαρητήρια; Αυτά είναι αυτονόητα.
Θα μου επιτρέψει όμως ο συντάκτης του κειμένου, να προσθέσω εγώ για τα ‘’δάκρυα’’ της δικής μου μητέρας – την οποία κορόιδεψα για να συναινέσει και να υπογράψει τη συμμετοχή μου στις εξετάσεις – όταν ορκιζόμουν το 1977 Ανθυπολοχαγός. Ήταν δάκρυα χαράς, αλλά κυρίως λύπης. Λύπης, διότι ίσως γνώριζε, καλλίτερα από εμένα, τις δυσκολίες που θα συναντούσα στη διάρκεια της υπηρεσίας μου. Και δυστυχώς δεν ήσαν λίγες.
Παρόλα τα δύσκολα αυτά εργασιακά χρόνια που πέρασα, ευγνωμονώ το ΣΤΡΑΤΟ που μου έδωσε την ευκαιρία να ζήσω αξιοπρεπώς εγώ και η οικογένειά μου, να γυρίσω όλη την Ελλάδα, να αποκτήσω φίλους, να ζήσω ήρεμες αλλά και με ένταση στιγμές, να έχω….. εν τέλει ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ. Αναμνήσεις, φίλους, πολλούς και καλούς, και συμμαχητές – προϊσταμένους και υφισταμέ-νους – οι οποίοι συνεχίζουν και τώρα να με εκτιμούν, όπως ακριβώς με στήριξαν στην πιο δύσκολη στιγμή της καριέρας μου, στα ΙΜΙΑ. Να έχω την κοινωνική καταξίωση και αναγνώριση του έργου μου ως Αξιωματικού, από το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της χώρας μου, την αγάπη της γυναίκας μου, η οποία, αν και μοναχοπαίδι, με στήριξε αποφασιστικά όλα αυτά τα χρόνια σε 19 μεταθέσεις και 23 μετακομίσεις, και των 3 παιδιών μου.
Αυτά που έχω, δεν μπορεί κανείς να μου τα στερήσει….. ότι και να λένε ή γράφουνε αυτοί που καπηλεύονται τα ΜΜΕ.
Ένα μόνο παράπονο έχω. Η Ηγεσία μου γιατί μένει απαθής και δεν με καλύπτει; Φοβάται; Προσωπικά δεν θέλω να το πιστεύω, όμως δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου κάποια ενέργεια να αντικρούσει τις έξαλλες επιθέσεις των γνωστών αρθρογράφων – τηλεπαρουσιαστών / δημοσιογράφων εναντίον μου.

ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ είπε...

Για να υψώσει κάποιος ανάστημα Στρατηγέ, πρέπει να ΜΗΝ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΙ την "καρέκλα"

Δυστυχώς ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ είναι αυτοί οι άνθρωποι σε όλους τους χώρους...