Ή «παπαγαλάκια» ή τίποτα. Αυτό φαίνεται ότι είναι το μέλλον των δημοσιογράφων σύμφωνα με τον καθηγητή της οικονομίας των μίντια R. G. Picard, ο οποίος διατείνεται ότι εξαιτίας του ίντερνετ και των «μπλογκς» τελείωσε η αποκλειστική πρόσβαση στις πηγές, καθώς «οι πηγές εκφράζονται μόνες τους» και οι χρήστες μπορούν να βρουν δωρεάν στα εκατομμύρια sites την πληροφορία που επιθυμούν.
Αλλά οι «πηγές» για να μπορέσουν να… εκφραστούν χρειάζονται και τους επαγγελματίες του είδους. Μόνο που δεν θα είναι πλέον δημοσιογράφοι. Όχι, ο κ. καθηγητής δεν λέει ότι οι δημοσιογράφοι ως «παπαγαλάκια» μόνο μπορούν να επιβιώσουν, επισημαίνει όμως ότι «δεν δημιουργούν πλέον αληθινή αξία» και ως γνωστόν «οι μισθοί αντανακλούν την παραγόμενη αξία». Η δημοσιογραφία συνεπώς είναι άχρηστη ως ελεύθερη και αντικειμενική διαμεσολάβηση μεταξύ της πηγής της είδησης και των πολιτών.
Αλλά έτσι, η σχέση πολίτη και είδησης μένει αδιαμεσολάβητη, ακριβώς όπως ο προτεστάντης πιστός δεν έχει ανάγκη τη διαμεσολάβηση του πάστορα για να επικοινωνήσει με το Θεό του. Αλλά ό,τι συμβαίνει στο πεδίο της μεταφυσικής μπορεί να συμβεί και σ’ έναν κόσμο που διέπεται από τη λογική; Ή μήπως οδεύουμε σ’ έναν κόσμο πιστών και νευρόσπαστων; Εξάλλου, ο πραγματικός διαμεσολαβητής δεν είναι ο δημοσιογράφος αλλά οι ολιγάρχες των μέσων ενημέρωσης.
Αλλά γιατί αυτή η συντονισμένη επίθεση στους δημοσιογράφους; Σε καιρούς βίαιης αναταραχής οι πρωτόγονοι καθιέρωναν νέες θεότητες, νέους διαμεσολαβητές (Homo Ludens, Γιόχαν Χουϊζίνγκα). Σήμερα, ο νέος θεός είναι η τεχνολογία, που συνοδεύεται από μία ορισμένη τεχνολατρεία, και το ίντερνετ(σπουδαίο κατά τα άλλα εργαλείο). Άρα, οδηγούμαστε στη δήθεν ελεύθερη πρόσβαση όλων στις «πηγές», μόνο που οι πηγές δεν είναι ούτε ουδέτερες ούτε αυτονόητα αντικειμενικές.
Για να το διατυπώσουμε διαφορετικά σε ένα κόσμο που βρίθει αντιφάσεων, η ενότητα των αντιθέτων απαιτεί διαμεσολάβηση (Κ. Αξελός: Ανοιχτή Συστηματική). Γενικά, ό,τι διαμεσολαβεί για την επικοινωνία μας με τον κόσμο, διαμορφώνοντας τις ανθρώπινες σχέσεις και νομιμοποιώντας τις εξουσίες, είναι κάτι κυριαρχικό, κτητικό. Γι’ αυτό οι επικυρίαρχοι(και τα παπαγαλάκια τους) χάνουν τον κόσμο, χτυπημένοι χαυνωτικά από την αυτοϊκανοποίηση της κυριαρχίας τους, πιο συγκεκριμένα από τη δύναμη του Εγώ και του Χρήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου