Θέλουμε τον ΓΕΡΜΑΝΟ μας!

Γράφει ο ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ

Θέλω κάποιον ειδικό να μου εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει με την εθνική μας κυριαρχία, την εθνική μας υπερηφάνεια, το μεγαλείο του έθνους. Και εν τέλει θα ήθελα να του πω πως είτε «συνωστισμό» πεις αυτό που έγινε στη Σμύρνη είτε «ολοκαύτωμα», στο τέλος ο λογαριασμός είναι ίδιος. Επίσης θα ήθελα να του πω ότι καλό είναι να βάλουμε κανέναν μετανάστη στο παιχνίδι, να μας βγει κάπως φθηνότερα ο λογαριασμός. Και τέλος θα τον πληροφορήσω ότι, όσοι χάρτες και να κυκλοφορήσουν με τα Σκόπια ως «Μακεδονία», εμείς έχουμε προσδιορίσει τη σύγχρονη έννοια της εθνικής ταπείνωσης. Είναι αυτά που έγιναν στην Ευρώπη. Και, μεταξύ μας, είμαι χαρούμενος!

Επίσης είμαι διπλά και τριπλά χαρούμενος όταν διαβάζω όλες αυτές τις μπούρδες, τις ανοησίες, για τους Γερμανούς που ξανάρχονται, την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και τις λοιπές αηδίες. Είστε φοβικοί, έχετε υποστεί πλύση εγκεφάλου και, κυρίως, είστε ανιστόρητοι.

Αγαπητοί μου, το ελληνικό κράτος είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την κηδεμονία της μητέρας Γερμανίας. Μη στέκεστε στην Κατοχή, ήταν μια κακή παρένθεση. Γερμανοί έστησαν αυτό το κράτος. Αν υπάρχει κάτι σωστό στη Νέα Ελλάδα, από θεσμούς ως κτίρια, είναι γερμανικής εμπνεύσεως. Γερμανοί έστησαν τις βασικές βιομηχανικές υποδομές αυτής της χώρας, αυτοί απορρόφησαν και έδωσαν δουλειά σε ένα μεγάλο κύμα μεταναστών. Σε Γερμανούς δώσαμε το αεροδρόμιο της πρωτεύουσας, τις τηλεπικοινωνίες. Ακόμα και την εθνική μας μίζα, τη Siemens, Γερμανοί την έδωσαν. Μέχρι και ο άνθρωπος που μας χάρισε τη μεγαλύτερη αθλητική επιτυχία της ιστορίας μας, την κατάκτηση του Euro, είναι Γερμανός.

Αφήστε, λοιπόν, τις σαχλαμάρες, αναθεωρήστε τις ξεπερασμένες απόψεις σας περί εθνικής υπερηφάνειας. Αν μη τι άλλο, εκεί βρίσκεται και η μοναδική ελπίδα σωτηρίας αυτού του τόπου. Να αναλάβουν το μαγαζί ξένοι, κατά προτίμηση Ευρωπαίοι. Πόσα χρόνια λειτουργεί αυτό το κράτος εδώ; Ούτε 200. Στήθηκε με τη βοήθειά τους, όταν χρεοκόπησε το στήριξαν, το πήραν στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια, τώρα θα το διασώσουν και πάλι.

Δεν χάλασε και ο κόσμος. Φταίει η ζωή μας που είναι μικρή και δεν μπορούμε να το δούμε σφαιρικά. Και ύστερα από έναν αιώνα, πάλι με μας θα ασχολούνται.