Αυτομαστίγωση...

Του Ρούσσου Βρανά

(rvranas@otenet.gr)

Η αυτομαστίγωση...Αυτή είναι η τιμωρία που επιβάλλουν σήμερα οι «δάσκαλοι» στους κακούς «μαθητές» για να μην αποβληθούν από την ευρωπαϊκή τάξη. Ποιο ήταν το παράπτωμα των απείθαρχων ευρωπαϊκών χωρών; Η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ισπανία δεν κατόρθωσαν να κρύψουν τα «τοξικά» ελλείμματά τους το ίδιο καλά όσο οι τράπεζες έκρυψαν τις «τοξικές» επενδύσεις τους που προκάλεσαν την κρίση. Κι όμως, αυτές ακριβώς οι τράπεζες επωφελούνται σήμερα από τα παραπτώματα των θυμάτων τους.

Ο οικονομολόγος Πολ Ζοριόν υποστηρίζει πως οι τραπεζίτες ήταν εκείνοι που προκάλεσαν όλη αυτή την αναταραχή στη ζώνη του ευρώ: «Γίνεται σήμερα πια ολοένα και πιο ξεκάθαρο πως οι τράπεζες ήταν αυτές που έφεραν την καταστροφή». Με υπολογισμένα χτυπήματα που στόχευσαν τις μικρές ευρωπαϊκές χώρες με τα μεγάλα ελλείμματα και τους Ευρωπαίους φορολογουμένους.

Η αποσταθεροποίηση του ευρώ ίσως να μην είναι λοιπόν παρά ένα ψευδοπρόβλημα, λέει ο Τζον Λόιντς στο «Αgora Vox». Χώρες όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ισπανία δεν είναι παρά οι πύλες εισόδου μιας χρηματοπιστωτικής δικτατορίας που θα επιβληθεί και στον Ευρωπαίο φορολογούμενο, όταν θα κληθεί να πληρώσει είτε τη διάσωση είτε ακόμη και τη διάλυση της ευρωζώνης. Παραφουσκωμένες με ρευστότητα από το υστέρημα των φορολογουμένων, οι τράπεζες θα εξακολουθήσουν να κερδοσκοπούν, κλείνοντας την κάνουλα στις επιχειρήσεις που θα έχουν πρόβλημα ρευστότητας. Τα προγράμματα λιτότητας θα εξαπλωθούν σε ολόκληρη την Ευρώπη, καταπνίγοντας κάθε ελπίδα ανάκαμψης και ανάπτυξης και θυσιάζοντας την πραγματική οικονομία στον βωμό του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Με περικοπές στις δημόσιες δαπάνες. Με αυξήσεις στη φορολογία. Με κατάργηση των κοινωνικών κεκτημένων. Με έκρηξη της ανεργίας. Σε αυτό το νοσηρό περιβάλλον, η έκρηξη των κοινωνικών κινημάτων θα είναι αναπόφευκτη.

Πότε μια χώρα έχει πρόβλημα; αναρωτιέται το περιοδικό «Τάιμ». Όταν ο υπουργός που χειρίζεται τα οικονομικά της επισκέπτεται τα μέσα ενημέρωσης μιας ξένης χώρας.

Αυτό ακριβώς έκανε ο υπουργός Οικονομικών της Ισπανίας, που συναντήθηκε τις προάλλες με τους επιτελείς των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» στο Λονδίνο. Ο ισπανικός λαός όμως ξέρει καλύτερα το πρόβλημα από τον υπουργό του, αφού εδώ και πολλούς μήνες παλεύει να τα βγάλει πέρα με την υψηλότερη ανεργία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με τα συνδικάτα να απειλούν ήδη με απεργίες, πολλοί αμφιβάλλουν αν η ισπανική κυβέρνηση θα τα καταφέρει να επιβάλει ένα ακόμη πρόγραμμα λιτότητας. Όσο για την Πορτογαλία, το μεγαλύτερο συνδικάτο δημοσίων υπαλλήλων εξήγγειλε απεργία στις 4 Μαρτίου, αντιδρώντας στην απόφαση της κυβέρνησης της χώρας να παγώσει τους μισθούς στο Δημόσιο. Είναι προφανές ότι οι λαοί αυτών των χωρών δεν δέχονται το αυτομαστίγωμα το ίδιο εύκολα που το δέχονται οι ηγέτες τους όποτε πηγαίνουν στις Βρυξέλλες.

Και αυτό ακριβώς θα κρίνει το παιχνίδι, γράφει ο Ίβανς-Πρίτσαρντ στην «Ντέιλι Τέλεγκραφ»: «Η τύχη του ευρώ θα καθοριστεί τελικά από τις απεργίες και τις διαδηλώσεις στους δρόμους, που θα σημάνουν την επιστροφή της πολιτικής στην πρωτοκαθεδρία».