VRE POS BATIRISSAME!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΖΑΡΙΔΗ

Θα το έχετε προσέξει ασφαλώς, σαν άνθρωποι που δεν σας διαφεύγει το παραμικρό, ότι  το βαθύ ΠΑΣΟΚ, μαζί με τα άλλα του επιτεύγματα, έχει φέρει στη ζωή μας και έναν καινούργιο τρόπο επικοινωνίας για να διατυπώνεται σαφέστερη η εικόνα της γενικότερης κατάστασης, χωρίς να προκύπτουν απορίες και επιφυλάξεις.

Πρόκειται για τον τρόπο της απόλυτης καθημερινής διαλεκτικής, έτσι δηλαδή όπως μιλάμε πίνοντας τον καφέ μας ή όταν παίζουμε τάβλι. Αφήνοντας κατά μέρος εκείνο το πολυφορεμένο «για να λέμε τα πράματα με το όνομά τους» που το συνηθίζει ο κ. Πάνος Παναγιωτόπουλος, όπως και τον ξύλινο διάλογο που είχαν οι παλιότεροι του ακόμα βαθύτερου ΠΑΣΟΚ και δανείζομαι για παράδειγμα τον κ. Τσοχατζόπουλο.

Τώρα λοιπόν θα λέμε και τα ονόματα με το επίθετό τους, όπως το εφαρμόζει ήδη ο κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου, λέγοντας μια και έξω «το ταμείον είναι μείον» ή και χρησιμοποιώντας τα λατινογραφημένα, τα «γκρίκλις», νεοελληνικά όπως «APO LEFTA IMASTE HESTA KAI ASTA» σύμφωνα με την ηλεκτρονική μας επικοινωνία, χωρίς την ανάγκη να βγαίνει κάθε φορά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για να μας εξηγήσει τα ανεξήγητα, με αποτέλεσμα να γινόμαστε ακόμα περισσότερο κουβάρι και να μην καταλαβαίνουμε πώς η κατάσταση έγινε τόσο ακατάστατη και βρεθήκαμε ξαφνικά «ORFANI STOUS PENTE DROMOUS» σαν τις παλιές ελληνικές ταινίες της Μάρθας Βούρτση, που, όπως και να το κάνεις, ήταν πολύ προτιμότερες από κάποιες πρόσφατες εμετικές κωμωδίες του νεόκτιστου ελληνικού κινηματογράφου, που εδώ είσαι και εδώ είμαι, κουμπάρε, επάνω που πάει να ξαναπάρει τα επάνω του ο φουκαράς, θα του ρίξουν μια φάπα και θα ξαναβρεθεί στο πουθενά.

Και το λέω επειδή οι κωμωδίες που φτιάξαμε πριν από 30 και 40 και 50 χρόνια και κάτω από απερίγραπτα δύσκολες συνθήκες και που παίζονται και ξαναπαίζονται στην τηλεόραση, πάνω απ' όλα δεν ήταν χυδαίες.

Τι λέγαμε; Για την οικονομική μας κατηφόρα στα όρια της πιο μαύρης χρεοκοπίας, για να μη φεύγουμε και από το θέμα. Ευτυχώς που ο Γιώργος Αυτιάς, ως πάντα άριστα πληροφορημένος, μας έδωσε προ ημερών μια ενδιαφέρουσα κατατοπιστική πληροφορία, λέγοντας ότι η αφορμή της οικονομικής απελπιστικής μας κατάστασης δεν είναι οι ρεμούλες των σεσημασμένων «γκόλντεν μπόις», αλλά η πληθώρα των επιδομάτων που υπάρχουν για τους δημόσιους υπαλλήλους.

Όπως π.χ. το επίδομα έγκαιρης προσέλευσης, το επίδομα ταχείας αποπεράτωσης δημόσιων εγγράφων, το επίδομα επικόλλησης χαρτοσήμων και, σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, στα μυστικά κονδύλια του κάθε υπουργού δεν αποκλείεται να υπάρχουν και επιδόματα εντερικής διευκόλυνσης, επιδόματα αποφυγής ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, επιδόματα συγκρατημένων ονειρώξεων σε ώρα υπηρεσίας, καθώς και επιδόματα στήριξης ιδιαίτερων γραμματέων που υπήρξαν και αφορμές δραματικών εκμπαλκονορίψεων όπως του κ. Ζαχόπουλου, για του οποίου η θεαματική εκτίναξη παραμένει ακόμα σε θολό τοπίο.

Έτσι λοιπόν με ένα «δεν υπάρχει σάλιο» του κ. Λοβέρδου, με ένα σαφέστερο «κάτω τα χέρια από τις συντάξεις των αξιωματικών» του Πενταγωνάρχη κ. Ευάγγελου Βενιζέλου και με ένα ακόμα πιο σαφέστατο «εγώ δεν κάνω μερεμέτια, για ποιον με περάσατε; Για κανέναν υδραυλικό της γειτονιάς σας;» του κ. Παπανδρέου, με κουβέντες ντόμπρες και σταράτες, θα μπορούμε, βρε αδερφέ, να συνεννογιόμαστε στα «τσακ μπαμ» και «τέρμα».

Γιατί με όλα εκείνα της προηγούμενης ΠΑΣΟΚικής διαλέκτου του δάσκαλου Ανδρέα, με τις «αναδομήσεις», τους «αιθεροβάμονες», τις «μέες κούλπες», τους «μη πόλεμους», τους «ετεροχρονισμούς», «τις συντεταγμένες παραμέτρους» και με τα όσα άλλα κουφά, έπρεπε ύστερα από κάθε «διαβούλευση» να τρέχουμε σε γλωσσολόγους και χαρτορίχτρες, στην ανάγκη μέχρι και στον κ. Μπαμπινιώτη να τον αγγαρέψουμε να μας ξανακάτσει στα θρανία για να καταλάβουμε τι ακούγαμε και πού πατούσαμε.

Ενώ τώρα, χαράς Ευαγγέλια, με όλα ετούτα τα ξεκάθαρα και από κοντά και τα μπασταρδεμένα «ευρωελληνικά» του ίντερνετ, ειδικά για τους λατινογράμματους και τους λατινοαναγνώστες, θα μαθαίνουμε από πρώτο χέρι και από υπεύθυνες πηγές το ποια μαύρη μέρα μας ξημερώνει ή και με ένα αντίστοιχο «δυστυχώς επτωχεύσαμε» του Χαρίλαου Τρικούπη, πολύ σύντομα θα διαβάσουμε με την «γκρίκλις» ορολογία ότι «PIASAME PATO» και ως συμπέρασμα ότι:

«ALI POU TO EXEI I COUTRA MAS NA KATEVAZEI PSIRES»!

Και όταν μιλάμε για «PSIRES» εννοούμε αυτές που θα πάρουν από τις διεκδικήσεις τους οι αγρότες για να ξαναπαρκάρουν τα τρακτέρ τους στα χωράφια τους, μέχρι την επόμενη κινητοποίησή τους...