Βρετανικές εκκεντρικότητες

Tης Μαριλιας Παπαθανασιου

 Στη Βρετανία αυτή την εβδομάδα συζητούν για τη νέα επιθετική πολιτική υπέρ της απαγόρευσης του καπνίσματος που προωθεί η κυβέρνηση των Εργατικών. Στόχος των κυβερνητικών προτάσεων που περιλαμβάνονται σε τομίδιο 70 σελίδων υπό τον τίτλο «Για ένα μέλλον χωρίς τσιγάρο» είναι να περιοριστούν οι καπνιστές στη Βρετανία μέχρι το 2020 στο ένα δέκατο του πληθυσμού, από το ένα πέμπτο που είναι σήμερα. Δεδομένου ότι το κάπνισμα στη Βρετανία έχει απαγορευτεί σε όλους τους δημόσιους χώρους και ότι η απαγόρευση είναι αποδεκτή και εφαρμόζεται, ο δημόσιος διάλογος περιστρέφεται γύρω από παραμέτρους, όπως το αν θα πρέπει να απαγορευτεί και το κάπνισμα στις εισόδους έξω από υπηρεσίες, εστιατόρια, μπαρ κ. ο. κ., ώστε να αποτραπεί το θέαμα καπνιστών που, προσπαθώντας στο αγιάζι να απολαύσουν το τσιγάρο τους, αναγκάζουν -για δευτερόλεπτα! - όσους επιχειρούν να διασχίσουν το κατώφλι του συγκεκριμένου κτιρίου να το διαβούν μέσα από σύννεφο αιθάλης. Στην Ελλάδα, τέτοιες συζητήσεις θεωρούνται «λεπτομέρειες», αν όχι βρετανικές εκκεντρικότητες. Πώς δεν θα μπορούσαν, άλλωστε, όταν σε μία μόνον ημέρα στην Αθήνα, γίνεται κανείς, εύκολα, μάρτυρας τριών ενδεικτικών σκηνών.

Σκηνή πρώτη. Σε εφορία στο κέντρο της πόλης, στο τμήμα μητρώου. Το γραφείο μικρό, με δύο μόνον γκισέ. Στο τζάμι του ενός, ένα ευμέγεθες αυτοκόλλητο προειδοποιεί ότι «Απαγορεύεται το κάπνισμα». Ακριβώς πίσω του, ο υπάλληλος που εξυπηρετεί το κοινό καπνίζει ατάραχος στριφτό -για λόγους οικονομίας, υποθέτουμε, ένεκα η οικονομική κρίση- τσιγάρο. Ενας ηλικιωμένος κύριος, ο οποίος επιπλέον βήχει, πλησιάζει το γκισέ, κάτι ψελλίζει για το ντουμάνι, αλλά ο αρμόδιος τον αγνοεί πανηγυρικά.

Σκηνή δεύτερη. Στην είσοδο, εντός του κτιρίου, της Δημοτικής Αστυνομίας στην οδό Πειραιώς. Πέντε ένστολοι αστυνομικοί -τέσσερις όρθιοι κι ένας καθιστός- συζητούν βαριεστημένα πάνω από τον πάγκο της υποδοχής, όπου μαζί με άλλα χρειώδη «αράζουν» φραπέδες και τσιγάρα. Παρ' όλη τη φαινομενική χαλαρότητά τους, εκτελούν τα καθήκοντά τους και ελέγχουν όποιον εισέρχεται στο κτίριο ρωτώντας τον: «Πού πάτε, παρακαλώ;». Σαφώς το κύρος τους έναντι ημών των απλών πολιτών ανεβαίνει κατακόρυφα όταν απευθύνουν την ερώτηση τη συνοδεία καπνού και μισοτελειωμένου φραπέ με καλαμάκι.

Σκηνή τρίτη. Πάλι στο κέντρο της Αθήνας. Νεαρή κοπέλα με τσιγάρο στο χέρι, σταματάει ένα ταξί. Ρωτάει τον οδηγό αν μπορεί να επιβιβαστεί στο όχημα με το τσιγάρο και ο οδηγός ευγενικά της αρνείται. «Ε, όχι και να μη μπορώ να καπνίσω στο ταξί», αποφαίνεται αγανακτισμένη στη φίλη της που στέκει πιο δίπλα. «Πώς να το σβήσω, αφού τώρα μόλις το άναψα!» - τι φτάνει, σκεφτήκαμε, να κάνει ο άνθρωπος όταν τον πιέζει η ύφεση (και τι έχει να γίνει όταν ακριβύνουν τα τσιγάρα!).

Και οι τρεις σκηνές είναι πραγματικές. Συνέβησαν σε διάστημα δύο ωρών, προ δύο ημερών, στην Αθήνα. Αμφιβάλλει κανείς ότι οι Βρετανοί είναι πράγματι εκκεντρικοί;

ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ