"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Δυστυχώς, άλλα μας λένε

Tου Κ. Σ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

Η είδηση απλή και σαφής κάνει τον εφιάλτη δεδομένο. Κορυφαίοι τραπεζίτες στην Ελλάδα διαμηνύουν πλέον ευθέως ότι θα ανεβάσουν και πάνω από 1% τα επιτόκια σε στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια, ενώ ακόμα πιο δύσκολη θα γίνει τους επόμενους μήνες η πρόσβαση στο δανεισμό για νοικοκυριά, μικρομεσαίες αλλά και μεγάλες επιχειρήσεις.
Τι σημαίνει αυτό σε περίοδο ασφυκτικών φαινομένων στην αγορά; Ότι ο αργός και μαρτυρικός θάνατος της ελληνικής οικονομίας μπορεί να διαγνωσθεί εύκολα, αφού οι ήδη υπερχρεωμένοι καταναλωτές θα είναι το 2010 σε απόλυτη αδυναμία εξεύρεσης χρήματος για να αποπληρώσουν υπάρχουσες υποχρεώσεις και η καταναλωτική τους τάση θα είναι μηδενική, ελλείψει ακόμα και δανεικών κεφαλαίων.

Οι επιχειρήσεις θα υποχρεωθούν σε συρρίκνωση (τσουνάμι ανεργίας) και στη συνέχεια σε αδυναμία έστω και σφιχτής επιβίωσης. Οι μονοπωλιακές συνθήκες θα επικρατήσουν από τους ισχυρότερους και η στρέβλωση της εξουθενωμένης αγοράς θα πλήξει κάθε πιθανότητα ανάπτυξης μαζί με τους αδύναμους «καταναλωτές».

Δε χρειάζεται να είσαι προφήτης για να τα δεις όλα αυτά. Τα έλεγε προχθές στο Νταβός ο Κένεθ Ρόγκοφ, καθηγητής του Χάρβαρντ, μιλώντας σε νεαρούς Γερμανούς τραπεζίτες στο Νταβός: «Για εσάς και τους συνομηλίκους σας τα πράγματα θα είναι πολύ άσχημα, το χρέος σας εκτοξεύεται και ο πληθυσμός σας γερνάει. Για να αντιμετωπίσει το χρέος της η Γερμανία υπάρχει μόνο μία λύση: Λιτότητα και υψηλότερη φορολογία».

Τι θα έλεγε ο σοφός καθηγητής σε νεαρούς Ελληνες τραπεζικούς ή στελέχη επιχειρήσεων, αφού έλεγε αυτά στους Γερμανούς; Φανταστείτε το.

Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι κανείς δεν βοηθά την ελληνική κοινωνία να ωριμάσει και να αντιδράσει υπεύθυνα στα δεδομένα, αφού κανείς δεν λέει στους σήμερα εργαζομένους ότι απλώς πατούν στο κατώφλι της ανεργίας. Στους σήμερα νέους ασφαλιζόμενους ότι θα πληρώσουν τα σπασμένα των προηγουμένων γενεών. Ότι δεν ασφαλίζονται για να έχουν περίθαλψη και σύνταξη, αλλά για να κρατήσουν στη «ζωή» τα πτώματα των σημερινών υδροκέφαλων ασφαλιστικών οργανισμών. Στα νοικοκυριά που έζησαν την… ευημερία των στεγαστικών και των διακοποδάνειων ότι πρέπει να προετοιμάζονται να ζήσουν ως άστεγοι. Στους αγρότες που έμαθαν να τα παίρνουν από ψηφοθήρες πολιτικούς ότι τώρα που στέρεψε η εθνική δεξαμενή οι Βρυξέλλες δεν ακούνε τη διαμαρτυρία, ούτε ενοχλούνται από τα μπλόκα τους ακόμα και αν κρατήσουν ως το 2012.
Δυστυχώς, όμως, άλλα μας λένε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: