Από τη Κατερίνα Ακριβοπούλου
Πρέπει να πάμε τουλάχιστον 25 χρόνια πίσω για να αναζητήσουμε τις ευθύνες για τη σημερινή κατατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Το πολιτικό σύστημα είναι ο ηθικός και ο φυσικός αυτουργός της κατάντιας την οποία βιώνουμε τώρα.
Από τη δεκαετία του 80 όλες οι κυβερνήσεις, στηρίχτηκαν σε ένα μοντέλο πελατειακό, στρεβλά κρατικίστικο και όχι δημόσιο - το οποίο είναι διαφορετικό πράγμα - και διεφθαρμένο. Τα πολιτικά μαγαζιά ήθελαν εξασφαλισμένη πελατεία και έφτιαξαν ένα τερατώδες δημόσιο, όπου κυριαρχούν η γραφειοκρατία, η τεμπελιά, το λάδωμα, η σπάταλη η διαφθορά...
Αυτό το τέρας λοιπόν είναι παιδί του συστήματος δεν είναι παιδί των ανθρώπων που εργάζονται σε αυτό και τώρα λοιδωρούνται, ενώ παίρνουν τρεις και 60. Τη δημοσιονομική κρίση δεν την προκαλούν στην Ελλάδα οι υψηλοί μισθοί αλλά η τεραστία δημόσια σπάταλη αφού το ένα τρίτο εργάζεται στο δημόσιο.
Τριάντα χρόνια τώρα οι πολιτικές ελίτ στο όνομα του λαού, στο όνομα του δημόσιου συμφέροντος, στο όνομα του σοσιαλισμού, στο όνομα οποιουδήποτε ιδεολογήματος, κατακρεούργησαν το δημόσιο συμφέρον....
Είχαμε παροχές που "χάιδευαν αυτιά" αλλά δεν είχαμε ποτέ συνθήκες αναδιανομής του εισοδήματος επί το δικαιότερον.
Είχαμε επιχειρηματίες που στήνονταν απο του πουθενά σε μια νύχτα και στη συνεχεία μονοπωλούσαν, επ' αόριστον, την αγορά και όχι μόνο. Αγόραζαν πολιτικούς, συνδικαλιστές, δημοσιογράφους και όσους μπορούν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη.
Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός ή ο στρατευμένος συνδικαλισμός, το μόνο που κατάφερε τελικά ειναι να κάνει τους εργατοπατέρες υπουργούς, το συνδικαλισμό κομματικό μαγαζάκι και τη στρέβλωση κεκτημένο.
Και να μην ανοίξουμε και το κεφαλαίο για την καθεστωτική αριστερά...
Γιατί σ' αυτή τη χώρα το εθνικό σπορ ειναι η διαφθορά και η φοροδιαφυγή;
Γιατί ευδοκιμεί, όπως ευδοκιμεί, η παραοικονομία;
Ποιος τα εξέθρεψε όλα αυτά, που διέβρωσαν και συνεχίζουν να διαβρώνουν γενιές και γενιές;
Όχι εμείς, η πραγματική κοινωνία δηλαδή, που καλούμαστε τώρα να γυρίσουμε τη ζωή μας ανάποδα, να πετάξουμε την αξιοπρέπεια μας στα σκουπίδια και να μας λενε και ανώριμους επειδή αντιδρούμε. Οι κοινωνίες διαπαιδαγωγούνται και διαπαιδαγωγούνται είτε με ιδανικά είτε με εκμαυλισμό.
Εξεταστική λοιπόν;
Εξεταστική βεβαίως, αλλά για όλα.
Όχι ότι θα βγει τίποτα, από νομικής πλευράς δηλαδή. Το σύστημα έχει φροντίσει να φτιάξει τις ασφαλιστικές δικλείδες που το προστατεύουν. Την παραγραφή δηλαδή. Κάποια στιγμή λοιπόν, θα πρέπει να τελειώνουμε με την υποκρισία, με το στρουθοκαμηλισμό, με τη συγκάλυψη. Και η κοινωνία να ζητήσει το λογαριασμό από αυτό το πολιτικό σύστημα το οποίο είναι υπεύθυνο για αυτό που περνάμε τώρα.
Περιμένουμε μέτρα, πρέπει να πάρουμε μέτρα, αλλά μετά πρέπει να ζητήσουμε τα ρέστα - για τα μέτρα που μας υποχρέωσαν να πάρουμε - από το κακούργημα που συντελέστηκε στη χώρα, ως πολιτικό αδίκημα.
πηγη SKAI GR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου