ΒΟΣΤΩΝΗ. Ο Μητροπολίτης Ικονίου κ. Θεόληπτος, με προσωπική του επιστολή-καταπέλτη στον «Εθνικό Κήρυκα», εκφράζει την έντονη δυσφορία του για την άρνηση του Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Δημητρίου να επιδείξει αγάπη και συμπαράσταση στα δίδυμα ορφανά ελληνόπουλα από το Κονγκό, για τα οποία έγραψε λεπτομερώς ο «Ε.Κ.» στην έκδοσή του της Παρασκευής 8ης Ιανουαρίου 2010.
Ο Μητροπολίτης Ικονίου κ. Θεόληπτος, εκ των κορυφαίων ιεραρχών, ιδιαίτερα της νέας γενιάς, του Οικουμενικού Θρόνου, στην επιστολή του με ημερομηνία 9 Ιανουαρίου 2010, αναφέρει, πως «ομολογώ ότι διαβάζοντας το κείμενο του κ. Θεοδώρου Καλμούκου, έφριξα, λυπήθηκα και ντράπηκα που είμαι αρχιερεύς της Ορθοδόξου Εκκλησίας».
Και λίγο πιο κάτω έγραψε αναφορικά με τον Αρχιεπίσκοπο κ. Δημήτριο: «Και ερωτώ: Ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος ο οποίος έλαβε το γράμμα διά βοήθεια είχε την συνείδησή του ήσυχη τις εορτές της Θείας Επιφανείας και του Νέου Ετους; Μπόρεσε να εορτάσει ως αρχιερεύς τις Αγιες αυτές ημέρες άνευ συνειδησιακού προβλήματος; Πώς μπόρεσε να δώσει την απάντηση που έστειλε εις τον θείο των δύο αυτών παιδιών και μάλιστα κοροϊδεύοντας και στέλνοντας ευχάς ‘διά εξεύρεσιν λύσεως'».
Ο Μητροπολίτης Θεόληπτος χαρακτήρισε τη δικαιολογία του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου ότι τα παιδιά δεν έχουν την αμερικανική υπηκοότητα ως «προφάσεις ανόητες και άνευ ουσίας». Ο κ. Θεόληπτος προσθέτει ακόμα για τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο πως «εάν δεν είναι σε θέση να βοηθήσει δύο ορφανά παιδάκια δέκα ετών, τότε κακώς παραμένει εις την θέση του».
Επισημαίνεται ότι ο Μητροπολίτης Ικονίου κ. Θεόληπτος, όπως άλλωστε και άλλοι ιεράρχες και ανώτεροι κληρικοί του Οικουμενικού Πατριαρχείου, διαβάζουν ανελλιπώς τον «Εθνικό Κήρυκα» στην ηλεκτρονική του έκδοση καθότι τυγχάνουν συνδρομητές [on line] στην ηλεκτρονική έκδοση [www.ekirikas.com]. Ο Μητροπολίτης Θεόληπτος αναφέρει επίσης στην επιστολή του, πως «λυπάμαι δια την κατάντια της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Λυπάμαι δια την κατάντια της Αρχιεπισκοπής Αμερικής και του Αρχιεπισκόπου της».
Υπενθυμίζεται ότι ο «Ε.Κ.» στην έκδοσή του της Παρασκευής 8 Ιανουαρίου 2010, έγραψε, πως «δύο δεκάχρονα αδελφάκια, δίδυμα, με αίμα και όνομα ελληνικό, από το Κονγκό, βιώνουν το δράμα της ζωής τους, αφού πριν από επτάμισι χρόνια έχασαν τον Ελληνα πατέρα τους, τον αείμνηστο Στυλιανό Σπορίδη και τώρα είναι ζήτημα εβδομάδων να χάσουν και την Κονγκολέζα μητέρα τους, η οποία πάσχει από καρκίνο. Η επιδείνωση της υγείας της έχει προχωρήσει πολύ και ήδη δεν μπορεί να φροντίσει τα δύο δεκάχρονα παιδάκια της, όπως μάλιστα βεβαιώνει με επιστολή του ο Μητροπολίτης Κεντρώας Αφρικής κ. Ιγνάτιος, προς τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής κ. Δημήτριο, ζητώντας του να ανοίξει την καρδιά του και την Ακαδημία του Αγίου Βασιλείου και να τους παράσχει αγάπη και προστασία. Εγραψε ανάμεσα στα άλλα ο Μητροπολίτης κ. Ιγνάτιος πως, «ο πατέρας τους Στυλιανός Σπορίδης, ελληνικής υπηκοότητος, απεβίωσε την 23ην Ιουνίου 2002. Και η μητέρα τους [Florence Nkay Moseka] υποφέρει από ανίατη ασθένεια (καρκίνο) και δεν μπορεί πλέον να ασχολείται με τα παιδιά της».
Ο ομογενής θείος των δίδυμων και εμπερίστατων ορφανών παιδιών, ο κ. Ιωάννης Σπορίδης, αδελφός του πατέρα τους, είναι συνταξιούχος και ήδη προχωρημένης ηλικίας, με περιορισμένη όραση και ο οποίος μάλιστα σύμφωνα με τον νόμο θεωρείται «τυφλός», διαμένει στη Φιλαδέλφεια, χτύπησε την πόρτα της Ακαδημίας του Αγίου Βασιλείου και της Αρχιεπισκοπής Αμερικής με την παράκληση να έλθουν στην Ακαδημία τα ορφανά παιδάκια κι ο ίδιος θα συνέβαλλε όσο μπορούσε και όσο του επιτρέπουν οι δυνάμεις του, πλην όμως έπειτα από παρέλευση μηνών, τις παραμονές των Χριστουγέννων και συγκεκριμένα στις 21 Δεκεμβρίου 2009, έλαβε την τελική αρνητική απάντηση από τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο.
Ανάμεσα στα άλλα, ο Αρχιεπίσκοπος έγραψε, πως «με πολλή λύπη επληροφορήθηκα περί της δεινής θέσεως στην οποία έχουν περιέλθει τα δύο ανίψιά σας, Κωστάκης και Δημήτρης. Η περίπτωση των παιδιών είναι όντως δύσκολη και εύχομαι ολόθερμα να εξευρεθεί λύση η οποία θα τους προσφέρει ένα ασφαλές μέλλον», ενώ τον πληροφορεί πως «το αίτημά σας αυτό προσκρούει εκτός άλλων και στο ότι τα παιδιά δεν έχουν την αμερικανική υπηκοότητα και επομένως δεν μπορούν να διαμείνουν μόνιμα στις ΗΠΑ». Ο Αρχιεπίσκοπος κατακλείνει την επιστολή του γράφοντας «εύχομαι σε σας και την οικογένειά σας πάσαν παρά Θεού ευλογία και δύναμη. Είθε ο Κύριος, του Οποίου την Γέννηση θα εορτάσουμε σε λίγες ημέρες, να σταθεί αρωγός και συμπαραστάτης έτσι ώστε να βοηθηθούν αποτελεσματικώς τα δύο αυτά παιδιά».
Είναι σ' αυτήν την επιστολή άρνησης του Αρχιεπισκόπου κ. Δημητρίου, την οποία ο «Ε.Κ.» δημοσίευσε στην ολότητά της στις 8 Ιανουαρίου 2010, που απαντά ο Μητροπολίτης Ικονίου Θεόληπτος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ολόκληρο το κείμενο της οποίας, έχει ως εξής:
Επιστολή Θεολήπτου
Μετά πολλής λύπης ανέγνωσα εις το φύλλο της εγκρίτου εφημερίδος σας ‘Εθνικός Κήρυξ' το άρθρο ‘Αρνούνται να πάρουν δύο ορφανά στην Ακαδημία' της 8ης Ιανουαρίου 2010. Ομολογώ ότι διαβάζοντας το κείμενο του κ. Θεοδώρου Καλμούκου, έφριξα, λυπήθηκα και ντράπηκα που είμαι αρχιερεύς της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Και ερωτώ: Ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος ο οποίος έλαβε το γράμμα διά βοήθεια είχε την συνείδησή του ήσυχη τις εορτές της Θείας Επιφανείας και του Νέου Ετους; Μπόρεσε να εορτάσει ως αρχιερεύς τις Αγιες αυτές ημέρες άνευ συνειδησιακού προβλήματος; Πώς μπόρεσε να δώσει την απάντηση που έστειλε εις τον θείο των δύο αυτών παιδιών και μάλιστα κοροϊδεύοντας και στέλνοντας ευχάς ‘διά εξεύρεσιν λύσεως'. Αλήθεια πού βαδίζουμε; Πού οδηγείται αυτή η ταλαίπωρος Ορθόδοξος Εκκλησία; Πού την οδηγούν οι ασυνείδητοι ποιμένες της; Πώς θέλουμε να μας πιστεύει ο κόσμος και να μας ακολουθεί όταν εμείς άλλα κηρύττουμε και άλλα πράττομε; Λυπάμαι πολύ διά τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο, με απογοήτευσε δια μίαν ακόμη φορά.
Ποία είναι η αποστολή μας στον κόσμο, μήπως να ετοιμάζομε δείπνα και τελετές διά να εορτάσομε τα δεκάχρονά μας στον Θρόνο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής ή να ομιλούμε και να κηρύττομε περί αγάπης και βοηθείας του πάσχοντος συνανθρώπου μας και εις την πράξη να μην κάνομε το παραμικρό.
Μία ολόκληρη Αρχιεπισκοπή Αμερικής δεν είναι σε θέση να βοηθήσει δύο δεκάχρονα παιδάκια. Και οι προφάσεις ανόητες και άνευ ουσίας. Δεν έχουν, λέγει ο κατά τα άλλα άγιος αδελφός, αμερικανική υπηκοότητα. Σε ποίον πουλάει τα παραμύθια αυτά; Είναι δυνατόν να θέλει να βοηθήσει και να μην βρει τον τρόπο ή κάποια λύση; Εάν δεν είναι σε θέση να βοηθήσει δύο ορφανά παιδάκια δέκα ετών, τότε κακώς παραμένει εις την θέση του.
Η ουσία είναι όμως μία: Δεν υπάρχει θέληση διότι έχομε ξεφύγει από την αποστολή μας. Από 100 δολάρια να ζητούσε από τους αρχιερείς της Αμερικής θα μάζευε 1,000 δολάρια το μήνα, και μη μου πείτε ότι δεν έχουν να δώσουν χρήματα γιατί θα γελάσει μαζί τους και το παρδαλό κατσίκι.
Και διάλεξε να απαντήσει παραμονάς των Χριστουγέννων, αυτό είναι το κωμικοτραγικό της υποθέσεως. Απήντησε ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής αρνούμενος βοήθεια παραμονές της κατ' εξοχήν εορτής της αγάπης, όπου ο Θεός γίνεται άνθρωπος από αγάπη διά τον άνθρωπο να τον σώσει. Αυτή είναι η εκκλησιαστική μας συνείδηση;
Επαναλαμβάνω, λυπάμαι δια την κατάντια της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Λυπάμαι δια την κατάντια της Αρχιεπισκοπής Αμερικής και του Αρχιεπισκόπου της. Θα τρίζουν τα κόκαλα των ευσεβών Πατέρων μας, οι οποίοι δημιούργησαν τα ιδρύματά μας δια τους πάσχοντας αδελφούς μας. Υπάρχει όμως Θεός και θα απολογηθούμε κάποια ημέρα διά τας πράξεις μας. Ομως να μην παραπονούμεθα διά τον λαόν του Θεού ότι μένει μακράν της Εκκλησίας. Εμείς τον απεμακρύναμε με τας πράξεις και τα παραδείγματά μας. Ντροπή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου