1. Με εργασία 1-2 ετών στην Ελλάδα (και 13-14 ετών στη Βουλγαρία ή τη Ρουμανία επί παραδείγματι, που είναι οι νέες χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης) μπορεί ένας οικονομικός πρόσφυγας -αλλά Ευρωπαίος πολίτης για τον οποίο ισχύει η ελεύθερη μετακίνηση εντός των 27 κρατών-μελών- να λάβει από το ΙΚΑ την κατώτατη σύνταξη των 485 ευρώ το μήνα με συνολική ασφάλιση (εδώ και στην αλλοδαπή) 15 έτη ή με 4.500 ένσημα. Είναι προφανές ότι αυτοί οι άνθρωποι αν μείνουν στη χώρα μας θα δικαιούνται και το ΕΚΑΣ των 230 ευρώ το μήνα. Εάν δε, επιστρέψουν στη χώρα προέλευσης, θα απολαμβάνουν επίπεδο ζωής ανώτερο από τους καθηγητές των (εκεί) πανεπιστημίων. Την ευκαιρία αυτή εκμεταλλεύονται επιτήδειοι και προχωρούν σε «εισαγωγές» ηλικιωμένων εργαζομένων, ώστε με λίγα ένσημα να πάρουν σύνταξη από το ΙΚΑ. Το οποίο, το τελευταίο διάστημα απλώς καθυστερεί την απόδοση των συντάξεων, αφού δεν μπορεί να αρνηθεί τη χορήγησή τους.
2. Ο κρατικός προϋπολογισμός επιδοτεί κάθε έναν από τους συνταξιούχους της ΔΕΗ με 1.700 ευρώ το μήνα, με 1.115 τους συνταξιούχους του ΟΤΕ, με 350 τους αγρότες και μόλις με 160 ευρώ το μήνα τους εργάτες που ασφαλίζονται στο ΙΚΑ (1% του ΑΕΠ σε ετήσια βάση).
3. Το Επικουρικό του Δημοσίου (ΤΕΑΔΥ) δίνει συντάξεις 20% στις νοσοκόμες αλλά 35% στους εφοριακούς και τους τελωνειακούς, ποσοστό το οποίο δεν προκύπτει από τις εισφορές που πληρώνουν οι συγκεκριμένες κατηγορίες υπαλλήλων.
4. Ο ΟΑΕΕ, παρά το γεγονός ότι χρειάστηκε επιπλέον χρηματοδότηση 1 δισ. το 2009 προκειμένου να καταβάλει κανονικά τις συντάξεις στους δικαιούχους, επιδότησε ταυτόχρονα το συνδικαλιστικό όργανο των συνταξιούχων (Ομοσπονδία) με το ποσό των 90.000 ευρώ.
5. Οι δικαστικοί, οι οποίοι με... δικαστικές αποφάσεις πέτυχαν την αύξηση των αποδοχών τους τα προηγούμενα χρόνια (σημ. ακόμη και την εξίσωση των μισθών τους με τις αμοιβές των επικεφαλής των Ανεξάρτητων Αρχών πέτυχαν) γύριζαν στη συνέχεια στο Ταμείο Πρόνοιας των δημοσίων υπαλλήλων και ελάμβαναν συμπληρωματικό εφάπαξ. Και αυτό γιατί το εφάπαξ υπολογιζόταν με τον τελευταίο μισθό του δημοσίου υπαλλήλου.
6. Με τις εθελούσιες εξόδους οι επιχειρήσεις, με ορισμένα μπόνους, μεταβιβάζουν το κόστος μισθοδοσίας στο ασφαλιστικό σύστημα και μερικώς στο Δημόσιο (προϋπολογισμό) και οι ίδιες προχωρούν σε ανανέωση προσωπικού και την πρόσληψη νέων-χαμηλόμισθων ή χρησιμοποιούν προσωπικό από εταιρείες ενοικίασης. Ετσι, τα ταμεία αφ' ενός χάνουν ασφαλιστικές εισφορές από την πρόωρη διακοπή της εργασίας και αφ' ετέρου πληρώνουν συντάξεις για περισσότερα χρόνια πέραν της διαφοράς μεταξύ συμβατικού ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση και του προσδόκιμου ζωής. Το σκάνδαλο αυτό προκάλεσε και την πρώτη μίνι κυβερνητική κρίση, με τον υπουργό Εργασίας Α. Λοβέρδο να απειλεί με παραίτηση εάν τα οικονομικά βάρη μεταφερθούν στο ΙΚΑ.
7. Παρά το γεγονός ότι προβλέπεται πλαφόν στις χορηγούμενες συντάξεις (ίσο με το κατά κεφαλήν ΑΕΠ του 1991 αναπροσαρμοσμένο με τον Δείκτη Τιμών Καταναλωτή) ορισμένοι συνταξιούχοι, οι οποίοι ως εργαζόμενοι πληρώνουν εισφορές επί μεγαλύτερου ποσού (π.χ. στο ΤΑΠ/ΟΤΕ) πέτυχαν δικαστικά να καταργήσουν το πλαφόν και λαμβάνουν συντάξεις έως και 5.000 ευρώ το μήνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου