Να συμφωνήσουμε ότι η πολιτική είναι ακριβό σπορ. Οτι οι βουλευτές -ειδικά από την επαρχία- χρειάζονται πολλά λεφτά για να αντιμετωπίσουν τις υποχρεώσεις τους. Να συμφωνήσουμε επίσης ότι ένας βουλευτής που έχει έξοδα μετακίνησης, λειτουργίας γραφείων, κοινωνικών υποχρεώσεων κ.λπ. δεν μπορεί να παίρνει λιγότερα από ένα τμηματάρχη της ΕΡΤ.
Το πρόβλημα όμως στην περίπτωσή τους είναι ο συμβολισμός. Πρέπει οι πολιτικοί να δώσουν πρώτοι το καλό παράδειγμα, για να δείξουν ότι οι θυσίες δεν είναι μονομερείς· ότι στις δύσκολες καταστάσεις όλοι είναι ίσοι.
Υπ’ αυτήν την έννοια δεν προκαλεί απλώς αλγεινή εντύπωση η στάση του κ. Φίλιππου Πετσάλνικου, ο οποίος διαλαλεί τη μείωση (στα χαρτιά) του προϋπολογισμού της Βουλής κατά -άκουσον, άκουσον!- 1,75%. Υπονομεύει και την εθνική προσπάθεια ανάταξης της οικονομίας. Δεν ενεργεί ως πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων αλλά ως πρόεδρος των Ελλήνων βουλευτών. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, να ζητάς μείωση 4-7% των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων και οι υπάλληλοι της Βουλής να παίρνουν 15ο και 16ο μισθό.
Οι ευαισθησίες του κ. Πετσάλνικου είναι χρήσιμες, αλλά για περιόδους που υπάρχουν λεφτά. Σε περιόδους ανέχειας, όλοι κάνουν την καρδιά τους πέτρα και απλώς περικόπτουν περισσότερα απ’ όσα νομίζουν ότι μπορούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου