Του Στεφανου ΜανουΗ Ελλάδα αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα που οφείλονται σχεδόν αποκλειστικά στην αρρωστημένη νοοτροπία του πολιτικού συστήματος.
Διαδοχικές κυβερνήσεις και υπουργοί, σχεδόν χωρίς εξαίρεση, ξόδευαν και ξοδεύουν τα χρήματα του ελληνικού λαού, με μόνο κριτήριο την προσωπική τους βολή (να μην έχουμε φασαρίες), τις ψήφους, την ικανοποίηση των κομματικών συνδικαλιστών και κάθε άλλο σκοπό πλην της επιδίωξης του γενικού καλού.
Ολα αυτά είναι γνωστά. Σε όλους. Δανειζόμασταν για να ξοδεύουμε.
Ευτυχώς, οι δανειστές άρχισαν να αντιδρούν και να μας προειδοποιούν: Στο τέλος του 2010 –αν δεν αλλάξετε ρότα– μπορεί να δυσκολευτείτε να δανειστείτε και πάντως θα δανειστείτε πολύ ακριβά.
Η απάντηση της κυβέρνησης φαίνεται να είναι ότι θα προσπαθήσει με φορολογικές παρεμβάσεις να αυξήσει τα έσοδά της προκειμένου να μπορεί να ξοδεύει χωρίς να δανείζεται. Αλλά θα συνεχίσει να ξοδεύει. Δεν αναφέρομαι τόσο στις προεκλογικές υποσχέσεις, αλλά στις παλαβές δαπάνες που κληρονόμησε και δεν φαίνεται να θέλει να περιορίσει.
Καλώ τον κ. Παπακωνσταντίνου να δώσει στη δημοσιότητα κατάλογο με τις μέσες απολαβές των εργαζομένων σε όλες τις ΔΕΚΟ το 2008 (το ποσό των απολαβών θα περιλαμβάνει κάθε ποσό που για οποιονδήποτε λόγο εισέπραξε ο εργαζόμενος). Η δημοσιοποίηση θα είναι το έναυσμα για τον περιορισμό των δαπανών προσωπικού σε όλες τις ΔΕΚΟ.
Καλώ τον κ. Παπακωνσταντίνου να επεξεργαστεί με τους συναρμόδιους συναδέλφους του νομοσχέδιο που να προβλέπει πώς θα αποζημιώνονται εφεξής οι απολυόμενοι από το Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ. Αν υπήρχε σχετικός νόμος δεν θα χρειαζόταν να καταφύγει στις πρόσφατες άθλιες ρυθμίσεις ο πρόεδρος του ΟΛΠ. Οταν έγινε η χρυσοπληρωμένη εθελουσία του ΟΤΕ, ο διοικητής του ΟΤΕ έγραψε σε άρθρο του ότι κατέφυγε στην εθελουσία επειδή η κυβέρνηση Καραμανλή του απαγόρευσε να προχωρήσει σε απολύσεις. Παλαιότερα, μεγάλο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ είχε δηλώσει ότι στο λεξιλόγιο του ΠΑΣΟΚ η λέξη «απόλυση» δεν υπάρχει.
Αν ήμουν αξιολογητής της ελληνικής οικονομίας θα αρνιόμουν την αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας για όσο διάστημα η κυβέρνηση δεν κάνει το αυτονόητο: να περικόψει τις παλαβές απολαβές και τους υπεράριθμους και χαραμοφάηδες του Δημοσίου.
Η κακή πιστοληπτική αξιολόγηση της Ελλάδας δεν οδηγεί μόνο σε ακριβότερο και δυσκολότερο δανεισμό, επηρεάζει άμεσα και την πιστοληπτική αξιολόγηση του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος. Εδώ τα πράγματα είναι πιο δύσκολα και πιο επικίνδυνα.
Οι ελληνικές τράπεζες έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους περί τα 45 δισ. ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου. Αν αυτά δεν αναχρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, από πού θα αντλήσουν ρευστότητα; Ενα δεύτερο εργαλείο ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών είναι η τιτλοποίηση δανείων. Και εδώ όμως αξιολογείται η ποιότητα των δανείων προκειμένου οι τίτλοι να λειτουργήσουν ως αξιόπιστο ενέχυρο. Με τα σημερινά δεδομένα, ο κίνδυνος να μη μπορούν να αντλήσουν ρευστότητα οι τράπεζες στο τέλος του 2010 φαντάζει πολύ μεγάλος. Δεν θέλω να φανταστώ τι θα συμβεί στην πραγματική οικονομία αν υπάρξει πρόβλημα αναχρηματοδότησης για ένα ποσό της τάξης των 60 δισ.
Η κοινή λογική λέει ότι καθήκον της πολιτείας πρέπει να είναι η με κάθε τρόπο δημιουργία θεσμών που προφυλάσσουν την ποιότητα των δανείων που έχουν χορηγήσει οι τράπεζες. Η κυβέρνηση κάνει το ακριβώς αντίθετο από εκείνο που επιτάσσει η κοινή λογική: με τα περίεργης έμπνευσης νομοσχέδια για τις τράπεζες αυξάνει τους κινδύνους και συμβάλλει στην ακόμη πιο αρνητική πιστοληπτική αξιολόγηση των τραπεζών.
Προτείνω στον κ. Παπακωνσταντίνου να ζητήσει την άμεση απόσυρση όλων των νομοσχεδίων που φιλοδοξούν να ποδηγετήσουν το τραπεζικό σύστημα. Δεν χρειάζονται νέα νομοσχέδια για τις τράπεζες.
Το μόνο που χρειάζεται είναι το θάρρος για την περικοπή δαπανών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου