Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΥΣΗ "Δύναται να επιτύχει το παν όμως μόνο εφόσον και εάν..."
Δ. Λάμπος, Η ιστορία ενός Μισανθρώπου
Μέχρι πρόσφατα ο Ελληνας «ήταν ό,τι δήλωνε» (πολιτικάντικα, αυθαίρετα, ασαφώς και αόριστα). Σήμερα «δηλώνει ό,τι (νομίζει ότι) είναι» (τυπικά, γραφειοκρατικά, πολλές φορές και κατασκευασμένα). Ανάμεσα στο ένα και στο άλλο φαινόμενο αυτο-αναγόρευσης και κυβερνητικής επισφράγισης στέκει αμήχανη η -λεγόμενη- αξιοκρατία. Αξιολογούμενοι, αξιολογητές και αξίες διαπλέκονται κατά τρόπο που δεν αφήνει πάντοτε να διακρίνει ένας (αμερόληπτος; αντικειμενικός; κριτής) πού είναι τα ουσιαστικά προσόντα και πού κρύβονται υπόγειες σχέσεις εξάρτησης.
ΕΝΑ από τα θέματα αναβάθμισής του (μέσου;) Ελληνα είναι η αύξηση των φορολογικών του βαρών. Νομίζω ότι όποιος θα κληθεί να πληρώσει περισσότερα υπέρ του (χθεσινού; σημερινού;) κράτους πρέπει να αισθάνεται ιδιαίτερα υπερήφανος, διότι η πατρίδα τον παίρνει στα σοβαρά, τον θεωρεί ισάξιο με οποιονδήποτε άλλο και του ζητάει τον οβολό του.
ΒΕΒΑΙΑ, πώς «φτιάχτηκε το εν λόγω πουγγί» δεν ενδιαφέρει κανέναν. Εντιμοι και λαμόγια, πολυθεσίτες και αφοσιωμένοι στην αποκλειστική τους δουλειά, offshor-ίτες και παλιομοδίτες εξισούνται (ως ισάξιοι;) ενώπιον του (φορολογικού) νόμου. Μαϊμουδιά πρώτη.
Η υποβάθμιση προκύπτει από το ρόλο που παίζουν τα ΜΜΕ στην κατασκευή των άξιων και κυρίως των ανάξιων. Είναι προφανές ότι διά πράξεων (προσκλήσεων) ή παραλείψεων (αποσιωπήσεων) τα media προμηθεύουν (ίσως και κατευθύνουν) την κοινή γνώμη με στοιχεία για το ποιος άξιζε την επιτυχία και ποιος δεν την άξιζε (αφού ήταν άξιος της κακής του μοίρας, του αδύναμου βιογραφικού του ή των ιδεολογικών του αγκυλώσεων). Διανοούμενοι, ηθοποιοί, τραγουδιστές, επιστήμονες, πολιτικοί «αξιοποιούνται» διά της οθόνης και καθίστανται πρότυπα (προς μίμησιν). Οι υπόλοιποι -αν δεν είναι παραδείγματα προς αποφυγήν- σίγουρα δεν είναι (ισάξια;) χρήσιμοι (ή αρεστοί) στη συγκυρία. Μαϊμουδιά δεύτερη.
ΤΟ χειρότερο πάντως κακό είναι η διαβάθμιση, ο υπολογισμός της αξίας Παράδειγμα, η επανεξέταση της βάσης τού δέκα (10) για την εισαγωγή στα ΑΕΙ. Η επαναφορά του παλαιού συστήματος βολεύει τους πάντες. Οι καφετέριες και τα διαμερίσματα στην επαρχία θα γεμίσουν, οι δάσκαλοι δεν θ' απολογούνται για τους αγράμματους μαθητές (αφού θα εισέρχονται με 4 ή 5 στα πανεπιστήμια), οι γονείς θα δικαιολογούν τα έξοδα φροντιστηρίου και οι πρυτάνεις θα ζητάνε και άλλα κονδύλια για να ανταποκριθούν (ισάξια;) στις εκπαιδευτικές (;) ανάγκες. Μαϊμουδιά τρίτη.
ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ (μισθωτών και αδιόριστων) - Υποβάθμιση (τηλεθεατών και όχι μόνο) - Διαβάθμιση (βαθμολόγηση για τα μάτια του κόσμου): Ποιος είναι Γραμματέας και ποιος Φαρισαίος σ' αυτή τη διπρόσωπη διαδικασία νομίζω ότι το βλέπουν πλέον και οι (πολιτικά) τυφλοί.
ΥΓ: Ποία η σχέση «άριστου-αρεστού-αριστερού» κατά την κυβερνητική εκδοχή; Κατά τ' άλλα: το Πολυτεχνείο ζει.
Δ. Λάμπος, Η ιστορία ενός Μισανθρώπου
Μέχρι πρόσφατα ο Ελληνας «ήταν ό,τι δήλωνε» (πολιτικάντικα, αυθαίρετα, ασαφώς και αόριστα). Σήμερα «δηλώνει ό,τι (νομίζει ότι) είναι» (τυπικά, γραφειοκρατικά, πολλές φορές και κατασκευασμένα). Ανάμεσα στο ένα και στο άλλο φαινόμενο αυτο-αναγόρευσης και κυβερνητικής επισφράγισης στέκει αμήχανη η -λεγόμενη- αξιοκρατία. Αξιολογούμενοι, αξιολογητές και αξίες διαπλέκονται κατά τρόπο που δεν αφήνει πάντοτε να διακρίνει ένας (αμερόληπτος; αντικειμενικός; κριτής) πού είναι τα ουσιαστικά προσόντα και πού κρύβονται υπόγειες σχέσεις εξάρτησης.
ΕΝΑ από τα θέματα αναβάθμισής του (μέσου;) Ελληνα είναι η αύξηση των φορολογικών του βαρών. Νομίζω ότι όποιος θα κληθεί να πληρώσει περισσότερα υπέρ του (χθεσινού; σημερινού;) κράτους πρέπει να αισθάνεται ιδιαίτερα υπερήφανος, διότι η πατρίδα τον παίρνει στα σοβαρά, τον θεωρεί ισάξιο με οποιονδήποτε άλλο και του ζητάει τον οβολό του.
ΒΕΒΑΙΑ, πώς «φτιάχτηκε το εν λόγω πουγγί» δεν ενδιαφέρει κανέναν. Εντιμοι και λαμόγια, πολυθεσίτες και αφοσιωμένοι στην αποκλειστική τους δουλειά, offshor-ίτες και παλιομοδίτες εξισούνται (ως ισάξιοι;) ενώπιον του (φορολογικού) νόμου. Μαϊμουδιά πρώτη.
Η υποβάθμιση προκύπτει από το ρόλο που παίζουν τα ΜΜΕ στην κατασκευή των άξιων και κυρίως των ανάξιων. Είναι προφανές ότι διά πράξεων (προσκλήσεων) ή παραλείψεων (αποσιωπήσεων) τα media προμηθεύουν (ίσως και κατευθύνουν) την κοινή γνώμη με στοιχεία για το ποιος άξιζε την επιτυχία και ποιος δεν την άξιζε (αφού ήταν άξιος της κακής του μοίρας, του αδύναμου βιογραφικού του ή των ιδεολογικών του αγκυλώσεων). Διανοούμενοι, ηθοποιοί, τραγουδιστές, επιστήμονες, πολιτικοί «αξιοποιούνται» διά της οθόνης και καθίστανται πρότυπα (προς μίμησιν). Οι υπόλοιποι -αν δεν είναι παραδείγματα προς αποφυγήν- σίγουρα δεν είναι (ισάξια;) χρήσιμοι (ή αρεστοί) στη συγκυρία. Μαϊμουδιά δεύτερη.
ΤΟ χειρότερο πάντως κακό είναι η διαβάθμιση, ο υπολογισμός της αξίας Παράδειγμα, η επανεξέταση της βάσης τού δέκα (10) για την εισαγωγή στα ΑΕΙ. Η επαναφορά του παλαιού συστήματος βολεύει τους πάντες. Οι καφετέριες και τα διαμερίσματα στην επαρχία θα γεμίσουν, οι δάσκαλοι δεν θ' απολογούνται για τους αγράμματους μαθητές (αφού θα εισέρχονται με 4 ή 5 στα πανεπιστήμια), οι γονείς θα δικαιολογούν τα έξοδα φροντιστηρίου και οι πρυτάνεις θα ζητάνε και άλλα κονδύλια για να ανταποκριθούν (ισάξια;) στις εκπαιδευτικές (;) ανάγκες. Μαϊμουδιά τρίτη.
ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ (μισθωτών και αδιόριστων) - Υποβάθμιση (τηλεθεατών και όχι μόνο) - Διαβάθμιση (βαθμολόγηση για τα μάτια του κόσμου): Ποιος είναι Γραμματέας και ποιος Φαρισαίος σ' αυτή τη διπρόσωπη διαδικασία νομίζω ότι το βλέπουν πλέον και οι (πολιτικά) τυφλοί.
ΥΓ: Ποία η σχέση «άριστου-αρεστού-αριστερού» κατά την κυβερνητική εκδοχή; Κατά τ' άλλα: το Πολυτεχνείο ζει.
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου