Tου Νικου ΒατοπουλουΠαρατηρούσα την πλατεία Ομονοίας από τη γωνία του «Μπακάκου», όπως έμεινε η ονομασία στην ιστορία της Αθήνας. Από τη γωνία με την Αγίου Κωνσταντίνου, η πλατεία ανοιγόταν χωρίς να μπορεί να κρυφτεί. Στο βάθος έβλεπα τον Λυκαβηττό στην κορυφή της «χαράδρας» της οδού Πανεπιστημίου και δεξιά μου είχα την Πειραιώς.
Φέτος συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τότε που ολοκληρώθηκε ο διαγωνισμός για την ανάπλαση της Ομόνοιας. Είναι γνωστό ό, τι μεσολάβησε, είναι καταγεγραμμένη η αμηχανία της πολιτείας να διαχειριστεί όχι μόνο την αποτυχία του διαγωνισμού (ή της εφαρμογής της βραβευμένης μελέτης), αλλά και την εξεύρεση λύσης.
Σήμερα, ενώ δαπανήθηκαν όσα δαπανήθηκαν, η ελληνική πολιτεία έχει εγκαταλείψει την καρδιά της Αθήνας και ανέχεται τον διασυρμό της πρωτεύουσας στα μάτια εκατομμυρίων επισκεπτών (ας μην ξεχνάμε ότι πάνω από το 50% των τουριστών καταλύει γύρω από την Ομόνοια).
Δεν είναι μόνον η ασχήμια και η ρυπαρότητα, η αίσθηση της απώλειας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και η παράδοση της πλατείας σε αντι-κοινωνικά στοιχεία και στην παραβατικότητα, είναι, πρωτίστως, η μνημειώδης ανικανότητα των εμπλεκομένων φορέων να συνεργαστούν και να προωθήσουν μια λύση. Είναι σαφές ότι όλη η επιφάνεια της πλατείας θέλει ξήλωμα απ’ άκρη σ’ άκρη και όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό, τόσο καλύτερα θα είναι για την Αθήνα. Ας γίνει ένας νέος διαγωνισμός με άλλες προδιαγραφές ώστε η Ομόνοια των αρχών του 21ου αιώνα να αποτελεί μόνο μια κακή ανάμνηση.
Χίλιες φορές να είχε μείνει το σιντριβάνι του Ζογγολόπουλου (τώρα έχουν ένα εκτός τόπου και χρόνου γλυπτό του, προχθές αναδυόταν μέσα από σκουπίδια). Αποτελεί ένδειξη γενναιότητας η παραδοχή του σφάλματος. Ας βγουν να πουν «κάναμε λανθασμένους χειρισμούς και ζητούμε συγγνώμη από τους πολίτες της Αθήνας». Ας γίνει μια νέα αρχή. Η σημερινή κατάσταση ζημιώνει το κύρος της χώρας κάθε μέρα που περνάει και επιπλέον υποσκάπτει το ηθικό των Αθηναίων. Δεν σκέφτεται κανείς τους κατοίκους αυτής της πόλης;
Δεν είναι μόνον η ασχήμια και η ρυπαρότητα, η αίσθηση της απώλειας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και η παράδοση της πλατείας σε αντι-κοινωνικά στοιχεία και στην παραβατικότητα, είναι, πρωτίστως, η μνημειώδης ανικανότητα των εμπλεκομένων φορέων να συνεργαστούν και να προωθήσουν μια λύση. Είναι σαφές ότι όλη η επιφάνεια της πλατείας θέλει ξήλωμα απ’ άκρη σ’ άκρη και όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό, τόσο καλύτερα θα είναι για την Αθήνα. Ας γίνει ένας νέος διαγωνισμός με άλλες προδιαγραφές ώστε η Ομόνοια των αρχών του 21ου αιώνα να αποτελεί μόνο μια κακή ανάμνηση.
Χίλιες φορές να είχε μείνει το σιντριβάνι του Ζογγολόπουλου (τώρα έχουν ένα εκτός τόπου και χρόνου γλυπτό του, προχθές αναδυόταν μέσα από σκουπίδια). Αποτελεί ένδειξη γενναιότητας η παραδοχή του σφάλματος. Ας βγουν να πουν «κάναμε λανθασμένους χειρισμούς και ζητούμε συγγνώμη από τους πολίτες της Αθήνας». Ας γίνει μια νέα αρχή. Η σημερινή κατάσταση ζημιώνει το κύρος της χώρας κάθε μέρα που περνάει και επιπλέον υποσκάπτει το ηθικό των Αθηναίων. Δεν σκέφτεται κανείς τους κατοίκους αυτής της πόλης;
Η πλατεία Ομονοίας, όπως είναι σήμερα, δεν αξίζει σε κανέναν.
πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
1 σχόλιο:
Παντως,οσο προχειρες εκτιμησεις και αν εγιναν,πρεπει να εισαι πολυ μαλακας και αχρηστος για να την καταντησεις ετσι,σαν την μαπα τους.Τετοια γραψαρχιδια δεν νομιζω οτι υπαρχει ουτε στους Μαορι.Αλλα περα απο αυτο,θα πληρωσει για το κοστος κανενας υπευθυνος;Ολοι τρωνε και μασανε,αλλα τιμωρια καμμια.Λαμογια.
Δημοσίευση σχολίου