Θανάσιμη έλξη

Του Μιχάλη Μητσού

Όταν σχεδίασε τη Γέφυρα με τις Χρυσές Αψίδες, το 1936, ο αρχιμηχανικός Τζόζεφ Στράους έδωσε την εξής διαβεβαίωση: «Η αυτοκτονία από τη γέφυρα δεν είναι ούτε δυνατή ούτε πιθανή».

Αλλά έκανε λάθος. Σύμφωνα με μια νέα έρευνα ψυχιάτρων για τη θανάσιμη έλξη που ασκεί η Golden Gate Βridge, η κρεμαστή γέφυρα μήκους 2.737 μέτρων που δεσπόζει στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο, πάνω από 20 άνθρωποι αυτοκτονούν κάθε χρόνο πέφτοντας στο νερό από ύψος 70 μέτρων. Ο επίσημος απολογισμός των θανάτων από το 1937 μέχρι σήμερα είναι 1.300. Σύμφωνα με τους συντάκτες της έκθεσης όμως, τον Μελ Μπλόσταϊν και την Αν Φλέμινγκ, ο πραγματικός αριθμός των θανάτων πρέπει να πλησιάζει τους 2.000: τα πτώματα που δεν βγαίνουν ποτέ στην επιφάνεια, οι άνθρωποι που τους βλέπουν να πηδούν αλλά δεν εντοπίζονται ποτέ, τα αυτοκίνητα που εγκαταλείπονται στο πάρκινγκ, δεν μπαίνουν στους επίσημους λογαριασμούς.
«Έστρεψα το βλέμμα μου πάνω από το νερό προς την πόληκαι ήταν όμορφη.Ένιωσα πως αυτή ήταν η σωστή στιγμή και ο σωστός τόπος για να δώσω τέλος στη ζωή μου» Η Ολίβια Κράουδερ ταξίδεψε πέρυσι από το Λονδίνο για το Σαν Φρανσίσκο ξέροντας ακριβώς τι επρόκειτο να κάνει. Στις 25 Ιουνίου, η 23χρονη Βρετανίδα πήδηξε από τη γέφυρα και χάθηκε στο νερό.

Τι είναι άραγε αυτό που συνδέει τούτο το μέρος με τον θάνατο; Για τον δρα Μπλόσταϊν, η Golden Gate Βridge συνδέει την εύκολη πρόσβαση με το υπέροχο τοπίο. Ένας ασθενής τού είπε κάποτε ότι η γέφυρα είναι ο μοναδικός χρυσός δρόμος για να πας στον Παράδεισο. Ένας αυτόχειρας άφησε ένα σημείωμα στη γέφυρα που έγραφε: «Γιατί το κάνατε τόσο εύκολο;»

«Το τελευταίο που είδα να αφήνει τη γέφυρα ήταν τα χέρια μου. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή συνειδητοποίησα πόσο βλακώδες ήταν αυτό που έκανα. Αλλά το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να πέσω. Το επόμενο που ξέρω είναι ότι βρέθηκα στο νερό ελπίζοντας πως κάποιος θα με έσωζε. “Σε παρακαλώΘεέ μου, σώσε με”, έλε γα, “κάποιος να με σώσει”»

Οι δύο ψυχίατροι επισημαίνουν ότι αν κατασκευαζόταν ένας ειδικός φράκτης στη γέφυρα, οι αυτοκτονίες θα σταματούσαν. Όπως γράφουν οι Τάιμς, όμως, οι αρχές κωλυσιεργούν: στην αρχή επικαλούνταν λόγους αισθητικής, ύστερα είπαν πως όποιος θέλει να αυτοκτονήσει δικαιούται να το κάνει, τώρα δεν έχουν χρήματα. Για καμιά πενταετία ακόμα, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα.

«Ήταν απίστευτο το πόσο γρήγορα αποφάσισα ότι ήθελα να ζήσω από τη στιγμή που πέρασαν από μπροστά μου όλα όσα επρόκειτο να χάσω:η γυναίκα μου, η κόρη μου, η υπόλοιπη οικογένειά μου». (Μαρτυρία ενός ανθρώπου που είναι παντρεμένος εδώ και 30 χρόνια, επέζησε από την πτώση στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο και σήμερα είναι καθηγητής σε γυμνάσιο)