Φοβάμαι...

Γράφει ο ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ

Φοβάμαι την αρρώστια και το γήρας. Επίσης φοβάμαι και τους λογαριασμούς πριν τους ανοίξω. Φοβάμαι και τα παπάκια των ντελιβεράδων.

Πιστεύω πως θα ήταν καλύτερα να είχε η ζωή μας ένα συγκεκριμένο και προκαθορισμένο διάστημα, στο μέτωπό μας να έγραφε την ημερομηνία λήξεως. Να ξέρεις, για παράδειγμα, ότι θα σβήσεις κάποια στιγμή εντός της 12ης Δεκεμβρίου 2034. Ζεις διαφορετικά.

Όμως δεν συμβαίνει αυτό. Και ενώ το άγχος του θανάτου είναι βιολογικά αποτυπωμένο στα εγκεφαλικά μας κύτταρα, οι επιπλέον φόβοι σού κάνουν τη ζωή κόλαση. Είσαι μέσα σε ένα καζάνι που το βλέπεις μόνο εσύ. Οι υπόλοιποι δεν το βλέπουν και σε ζηλεύουν.

Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι. Μακάριοι οι πτωχοί γενικώς, γαμώ την τρέλα μου. Το λέω με το θράσος και την έπαρση του ανθρώπου που καλείται να πληρώσει έκτακτη εισφορά. Η περσινή χρονιά ήταν καλή. Η φετινή είναι άθλια. Έλα όμως που πρέπει να πληρώσεις για λεφτά που δεν έχεις. Κάπως έτσι, λοιπόν, κάθομαι στο γραφείο μου και έχω αριστερά την ειδοποίηση της Εφορίας και δεξιά το βιβλιαράκι με τις οδηγίες για τη νέα γρίπη. Φοβάμαι ότι αν αρρωστήσω, θα χάσω λεφτά. Διαπιστώνω ότι κατά βάθος τα λεφτά με ενδιαφέρουν περισσότερο από την υγεία μου. Αυτό σημαίνει ότι είμαι άρρωστος. Είμαι πολύ άρρωστος και πάλι βγάζω λεφτά. Άρα είμαι καλά.
Δεν ξέρω αν πρέπει να εμβολιαστώ. Γιʼ αυτό πληρώνω την έκτακτη εισφορά. Για να έχω κράτος που θα φέρει εμβόλια. Τα έφερε, μου προσφέρει προστασία, αλλά εγώ φοβάμαι να την πάρω.

Μετά, αυτό που με φοβίζει περισσότερο είναι οι φωτογραφίες της Μαριλίζας να κάνει το εμβόλιο.

Μήπως απέκτησε αυτό το ύφος επειδή έκανε το εμβόλιο;

ΠΗΓΗ ΤΟ ΠΑΡΟΝ