...ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΕΘΑΙΝΕΙ

Το απόσπασμα το βρήκα στο ΡΕΣΑΛΤΟ

Κείμενο απο το βιβλίο του Στέφανου Ληναίου: ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΕΣ-Εκδόσεις Λιβάνη που γράφτηκε το 1996 που μοιάζει σαν να γράφτηκε σήμερα...

Για να μην πεθάνει, πρέπει να κάνουμε κάτι, όλοι μαζί, υπεύθυνοι και ανεύθυνοι, εξουσία, νεολαία και κοινωνία. Και να το κάνουμε τώρα, πριν οι αυτόκλητοι "σωτήρες" του, άλλοτε με τη μορφή της δήθεν εξουσίας κι άλλοτε με διάφορα αναρχοαυτόνομα ψευδώνυμα, το "αυτοκτονήσουν" ή "αυτοκτονήσουν" εμάς.

Μελετήστε καλά αυτή την πρόσφατη προκήρυξη κάποιων νεόκοπων "μαχόμενων" σωτήρων και θα συνειδητοποιήσετε ότι τα γραφόμενά τους είναι άκρως επικίνδυνα. Και δεν είναι βέβαια επικίνδυνα μόνο και μόνο επειδή καταλήγουν σε γνωστές παλιομοδίτικες, ύποπτες καιδολοφονικές πρακτικές αλλά γιατί λένε και πολλές αλήθειες.

Ναι, είναι γεγονός ότι αυτό το Πολυτεχνείο που ζήσαμε εμείς, μέσα κι έξω από την ιστορική αυλή του, δεν έχει καμιά σχέση με αυτή την...εμποροπανήγυρι των τελευταίων χρόνων. Ενα πραγματικό "πτώμα"που μυρίζει από μακριά, καπηλεία και ραδιοτηλεοπτικό μάρκετινγκ. Και που το "θάβουν" με τον πιό ανίερο τρόπο, κάθε χρόνο, όλοι αυτοί οι ύποπτοι, ιερόσυλοι, βάνδαλοι, με τα διάφορα δήθεν αναρχικά ψευδώνυμα… Κιόλοι αυτοί που το "ξεθάβουν" με τις δήθεν επεμβάσεις τους..

Ολοι εμείς λοιπόν που κατοικούμε στην περιοχή του Πολυτεχνείου και που δεν θεωρούμε τον εαυτό μας ήρωα… Ολοι έμείς που ζήσαμε τιςιστορικές μέρες και νύχτες της 17 Νοέμβρη του '73, θέλοντας και μη, άλλοι ζώντας και συμμετέχοντας στον αγώνα κατά της δικτατορίας κι άλλοι για να περιφρουρήσουν την περιουσία τους. Ολοι εμείς καιμαζί μας όλοι όσοι, ακόμη και σήμερα, πιστεύουν στις ιδέες για τις οποίες γράφτηκε με αίμα η ιστορία του Πολυτεχνείου, έχουμε φωνάξειόλες αυτές τις μεγάλες αλήθειες, σε κάθε κατεύθυνση, εδώ και πολλά χρόνια, πριν, αυτές τις αλήθειες, τις κάνουν σημαία τους μερικοί "αγνώστων" στοιχείων πυρομανείς της περιοχής Εξαρχείων.
Οι εκάστοτε αρμόδιοι Υπουργοί, Δήμαρχοι, Πρυτάνεις και όλεςοι φοιτητικές οργανώσεις, γνωρίζουν καλά τις πρακτικές προτάσεις μας,για να μην πεθάνει το Πολυτεχνείο μας. Προτάσεις που βγήκαν όχι μόνο από το πάθος για τις ιδέες του Πολυτεχνείου αλλά και την αγωνία πολλών να σώσουν τη ζωή τους, τα σπίτια τους και τα μαγαζιά τους, ζώντας, σε κάθε επέτειο, τις ολονύχτιες, εφιαλτικές ζούγκλες…

Προτάσεις που δεν... "βολεύουν" κάποιους ερασιτέχνες ή επαγγελματίες αρμόδιους, συνειδητούς ή επιπόλαιους, συντηρητές της ετήσιας συμφοράς..

Τις ξαναγράφουμε και τις ξαναφωνάζουμε και σήμερα:

1.- Να φύγουν όλες οι Σχολές του Πολυτεχνείου και να πάνε στις άνετες αίθουσες της Πολυτεχνειούπολης Ζωγράφου.

2.- Να μετατραπεί το Πολυτεχνείο σε ένα Μουσείο Αγώνων…

3.- Να γκρεμιστούν όλες οι μάντρες του και να γίνει ένας απέραντος, ανοιχτός χώρος όπως ο χώρος Ακαδημίας-Πανεπιστημίου-Εθνικής Βιβλιοθήκης και το Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη…

4.- Να πεζοδρομηθεί, σύμφωνα με τα υπάρχοντα σχέδια του ΥΠΕΧΩΔΕ, να φωτιστεί όλη η περιοχή, από το Μουσείο μέχρι και την πλατεία Εξαρχείων και να γεμίσει δέντρα, λουλούδια και παιδιά..

5.- Οπως υπάρχει σε όλο τον κόσμο, να δημιουργηθεί και στην Ελλάδα μια ανοιχτή περιοχή ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΑΣΥΛΟΥ, όπου, σύμφωνα με τους κανονισμούς του Πολιτικού και του Πανεπιστημιακού ασύλου, να εκθέτουν οι πάντες ελεύθερα και ατιμώρητα τις απόψεις τους, κάθε μέρα, κάθε ώρα…Ιδανικός χώρος το Σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Πρότυπό μας το Χάιντ Πάρκ του Λονδίνου...

6.- Και ώσπου να γίνουν όλα αυτά, η επέτειος να γιορτάζεται ΕΞΩ από την πύλη του ΚΛΕΙΣΤΟΥ Πολυτεχνείου και όχι μέσα…Χωρίς συγκεντρώσεις, χωρίς πορείες, χωρίς κομματικές μεγαλοστομίες και χωρις να μετατρέπεται όλη η περιοχή σε μεγαλομικρομαγαζάκια..

Οι περισσότεροι από τους αρμόδιους που γνωρίζουν, εδώ και πολλά χρόνια τις προτάσεις μας, ξέρουν πολύ καλά την αποτελεσματικότητά τους. Στο Κοινωνικό Ασυλο θα εκτονώνεται το πάθος των αδικημένων, θα γνωστοποιείται το δίκιο τους, με αποτέλεσμα να αποφεύγεται η αποφόρτισή τους σε κάποιες άγιες επετείους. Κι ας το καταλάβουμε όλοι, επί τέλους και οι νεολαίοι μας ιδιαίτερα..Οι βανδαλισμοί στο Πολυτεχνείο και οι πορείες στην αμερικάνικη πρεσβεία το μόνο που πετυχαίνουν είναι να νομιμοποιούν τη νέα τάξη πραγμάτων.

Εμείς φωνάζουμε ελεύθερα, χωρίς κανένα αποτέλεσμα και με μοναδικό όπλο τη φωνή μας…Και η εξουσία πραγματοποιεί ελεύθερα, αυτό που θέλει, έχοντας όλα τα όπλα στα χέρια της. Η σκέτη φωνή, πια, ανήκει στο παρελθόν.. Χάνεται στον αέρα…Στο μέλλον ανήκει η μαζική ενημέρωση, η συσπείρωση και η μέθοδος σε κάθε αγώνα..

Περιμένουμε, να δούμε πότε θ' ακουστούν οι φωνές μας. Ελπίζουμε πριν είναι αργά. Πριν τα τρισεκατομμύρια των εξοπλισμών, η ατιμωρησία των εμπόρων των ναρκωτικών και η πλήρης υποδούλωσή μας στις επιταγές των Βρυξελών, μετατρέψουν κι εμάς σε...βάνδαλους..