ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Της ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ
«Μερικοί λένε ότι εσείς χειραγωγήσατε την
ιστορία των σκουπιδιών;»
«Εγώ;» στέκεται παραξενεμένος κοιτάζοντας την
κάμερα «Εγώ το μόνο που έκανα ήταν να συντάξω επιστολή και να μεταφέρω
το αίτημα για αύξηση του κονδυλίου καθαριότητας».
Σε μια κουβέντα όλη μα
όλη η απεικόνιση του ρόλου του έλληνα Υπεύθυνου-Ανεύθυνου
διαχρονικά. Το αίτιο της κατάντιας μας! Του, ελληνικής πατέντας,
ανεύθυνο-υπεύθυνου Δημόσιου manager….Εν προκειμένω Πρύτανη-manager. Όχι
να λύνει προβλήματα αλλά να μεταφέρει ως άλλη Φιλιππινέζα (όποτε και
μόνο τον βολεύει) τον καφέ στην, ένα σκαλοπάτι παραπάνω, κυρία-εξουσία
για να ξεμπερδεύει. Λες και ο ίδιος δεν είναι εξουσία!
Πραγματικά δυσκολεύομαι μερικές φορές να κατευνάσω τον θυμό
προκειμένου να καταγράψω, να βάλω σε μια σειρά τις σκέψεις μου και να
σας τις μεταφέρω. Η ιστορία με τα σκουπίδια στο ΑΠΘ, μια κανονική
χωματερή και υγειονομική βόμβα που απειλούσε τη δημόσια υγεία μετά από
70 μέρες αποκλεισμού των χώρων από τους εργολαβικούς υπαλλήλους
καθαριότητας και η συμπεριφορά ανοχής της Πρυτανικής Αρχής είναι μια
απ΄αυτές τις φορές.
Κανονικά θα έπρεπε να σας δώσω οικονομικά στοιχεία
για τον τομέα καθαριότητας των Πανεπιστημίων αλλά άδικος κόπος.
Κιμπάρικες οι αμοιβές υπηρεσιών δημοσίου ενδιαφέροντος, να χωράνε κόσμο,
να βολεύουν, να ψαρεύουν. Λέτε ν΄αποτελεί εξαίρεση το ΑΠΘ;
Ας πάρουμε δεδομένο ότι πληρώνουμε έναν σκασμό λεφτά. Τι θα έκανε
λοιπόν ο κάθε manager στις μέρες που ακόμα και το ΚΚΕ απολύει κόσμο λόγω
μειωμένων εσόδων;
Θα έλεγε ορθά κοφτά στον υπεύθυνο της Εταιρείας που
εργολαβικά έχει αναλάβει την καθαριότητα ότι οι εποχές άλλαξαν, τα
κονδύλια μειώθηκαν και ως εκ τούτου ή θα μειώσει και η Εταιρεία τον
τιμοκατάλογό και τις απαιτήσεις της ή η Πρυτανική αρχή θα απευθυνθεί σε
άλλη Εταιρεία και βέβαια θα επεσήμαινε ότι λόγω κρίσης πολλές Εταιρείες
θα ορέγονταν μια αντίστοιχη εργολαβία. Αυτό όμως το απλό δεν ισχύει ποτέ
για όποιον Υπεύθυνο-Ανεύθυνο έχει εξουσία στη χώρα μας. Λες και ζούνε
σ΄έναν άλλον πλανήτη, αποκομμένοι από κάθε γήινη πραγματικότητα. «Εγώ το
μόνο που έκανα ήταν να συντάξω μια επιστολή και να μεταφέρω το αίτημα
για αύξηση του κονδυλίου καθαριότητας». Η απονήρευτη μικρή παιδίσκη στο
δάσος των κακών ανθρώπων που δεν εγκρίνουν το κονδύλι για αύξηση…
Το ξαναέγραψα…Αν δεν πονούσε τόσο η εποχή μας!...Αν δεν κατέτρωγε, το
τέρας που εξέθρεψε στα σπλάχνα της, ένα σωρό αθώους….Τόσοι και τόσοι
Αθώοι!
Πόσο εξαγνιστικό θα ήταν το φρενάρισμα της γραμμής ανακύκλωσης
των σκουπιδιών της!
Πόσο έως και διεγερτικό θα ήταν να παρατηρούμε τους
τελικούς αποδέκτες να σκάνε μύτη μέσα από τη δυσοσμία που χρόνια τους
περικύκλωνε κι ωστόσο υποκρίνονταν ότι φέρνει εσάνς γαλλικού αρώματος!
Πόσο δίκαιο θα φάνταζε ότι τα σκουπίδια επιστρέφονται στους αρμόδιους
που κατά βάση τα δημιούργησαν για να τα καθαρίσουν οι ίδιοι…
Το μπαλάκι
ετούτη τη φορά κολλάει πάνω στα χέρια του Υπεύθυνου-Ανεύθυνου και δεν
προχωρεί στον επόμενο. Τέρμα οι επιστολές…. Εμπρός πεδίο δόξης λαμπρό κ.
Πρύτανη. κ. Μυλόπουλε. Να το διαβείτε! Μάλλον να το καθαρίσετε!
Υ.Γ 2 Αλί στους φοιτητές που εισήλθαν για να σπουδάσουν. Και σίγουρα πανηγύρισαν την είσοδό τους στην Πανεπιστημιακή ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου