Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
Πόσα χρόνια ήσαν εγκατεστημένοι στη βίλα Αμαλία, στο ιστορικό
κτίριο του γυμνασίου; Καμιά εικοσαριά, ίσως και παραπάνω.
Πόσα χρόνια ήσαν εγκατεστημένοι στην ΥΦΑΝΕΤ, στη Θεσσαλονίκη; Πάνω από πέντε - έξι, αν δεν κάνω λάθος.
Πόσα χρόνια θα μείνουν στο Βοξ των Εξαρχείων; Και τι βρήκε η Αστυνομία όταν μπήκε στην Αμαλία;
Αδεια μπουκάλια, γύρω στα
1.600, αντιασφυξιογόνες μάσκες και λοιπά εργαλεία κοινωνικού πολέμου.
Μήπως βρήκε στεγασμένους αστέγους για τους οποίους, υποτίθεται, κόπτονται όσοι διεξάγουν αυτόν τον κοινωνικό πόλεμο; Μήπως βρήκε ανέργους που είχαν πάει για να πάρουν το συσσίτιο το οποίο τους πρόσφεραν οι νέοι επαναστάτες;
Οχι, μη λέτε τέτοια πράγματα. Αυτά αποκοιμίζουν το επαναστατικό ήθος, αυτά δημιουργούν ψευδαισθήσεις κοινωνικής αλληλεγγύης, αυτά είναι προβλήματα που θα λυθούν μια και καλή, όταν ανατραπεί το σύστημα.
Μήπως βρήκε καμιά βιβλιοθήκη, την οποία χρησιμοποιούσαν οι νεαροί καταληψίες για να καλύπτουν τα κενά που αφήνει πίσω της η αστική παιδεία; Ή μήπως όλα αυτά τα χρόνια, τα είκοσι συναπτά, η εξεγερμένη νεολαία της κατάληψης είχε φροντίσει να κάνει αυτό που δεν κάνει το δυναστικό κράτος; Να συντηρήσει το κτίριο, να το σώσει από την κατάρρευση;
Και η κατάληψη της Λέλας Καραγιάννη, που τη θυμήθηκα τώρα δα; Και το διαμέρισμα όπου έμενε η Μαρία Κάλλας, στην Πατησίων, απέναντι από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, που και αυτό το έχει καταλάβει η εξέγερση;
Θα μου πείτε, ας φρόντιζαν άλλοι γι' αυτό. Ας φρόντιζαν κάποιοι να το έχουν κάνει Μουσείο Κάλλας για να έχουν και κάτι ακόμη να δουν, εκτός από ναρκομανείς, όσοι επισκέπτονται το Εθνικό μας Μουσείο.
Πόσες ακόμη καταλήψεις υπάρχουν που δεν τις ξέρουμε; Και πόσο διαφορετικά θα τις αντιμετωπίζαμε αν, όντως, αυτά τα παιδιά φρόντιζαν να κάνουν στα κτίρια που καταλαμβάνουν ό,τι δεν φρόντισε να κάνει η Πολιτεία;
Ομως αν κάτι σε πληγώνει σε αυτή την ιστορία είναι το ότι αυτά τα νέα παιδιά, που υποτίθεται επιθυμούν το καινούργιο, αναπαράγουν ακριβώς την ίδια νοοτροπία με τα δικά τους μέσα. Μεταφράζουν την απαξίωση του δημόσιου χώρου, την περιφρόνηση προς την πόλη στη δική τους γλώσσα. Μόνο και μόνο για να κάνουν την πλάκα τους, για να παίξουν επαναστατικό ράφτινγκ ξέροντας ότι δεν διακινδυνεύουν τίποτε.
Δεν ξέρω τι ιδεολογία κουβαλούν μες στα κεφάλια τους, ποιος τους την έδωσε και ποια αρρωστημένη εγωπάθεια τους επιτρέπει να πιστεύουν ότι τους ανήκει ο δημόσιος χώρος. Δεν ξέρω καν αν είναι οι ίδιοι που σε πρώτη ευκαιρία καίνε την Αθήνα. Εκείνο που ξέρω είναι ότι συμπεριφέρονται στην Αθήνα με τον ίδιο τρόπο που συμπεριφέρονται όσοι την καίνε, με την ίδια αδιαφορία και τον ίδιο κυνισμό.
Αστόπαιδα, παιδιά μιας μεσαίας τάξης που έβγαλε από τα σπλάγχνα της τους αριστοκράτες του τρωγλοδυτισμού, αποδεικνύουν ότι η κατάρρευση των μεγαλουπόλεων δεν έγινε ούτε από τους απελπισμένους μετανάστες ούτε από τους απόρους. Εγινε από όσους γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε αυτές και δεν είχαν την απαιτούμενη καλλιέργεια για να τις αγαπήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου