Του ΚΩΣΤΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ
Το άκουσα από σοβαρό συνταξιούχο στρατηγό του Υγειονομικού και
έμεινα άναυδος. Οταν πριν από αρκετά χρόνια διοικούσε τις σχολές του
υγειονομικού κλάδου των Ενόπλων Δυνάμεων (Ιατρική, Κτηνιατρική,
Οδοντιατρική, Φαρμακευτική), οι οποίες σημειώνω πως ακόμη και σήμερα
έχουν ένα από τα υψηλότερα βαθμολογικά στάνταρ των Εισαγωγικών (πράγμα
που σημαίνει πως εισάγονται οι άριστοι απόφοιτοι λυκείων και συνάμα κατά
τεκμήριο τέκνα οικογενειών με χαμηλά εισοδήματα, άρα των κατώτερων
κοινωνικών τάξεων), ο διοικητής τους και αφηγητής στην πρώτη συγκέντρωση
των πρωτοετών μετά τις απαραίτητες γενικές συστάσεις και την ανάλυση
του κανονισμού ρώτησε πόσοι από τους περίπου 300 πρωτοετείς διαθέτουν
Προφίσιενσι αγγλικής γλώσσας. Και αν μπορούν βέβαια να το προσκομίσουν.
Μετά την κατάθεση των διπλωμάτων διαπιστώθηκε πως γνώριζε πιστοποιημένα
την αγγλική από αγγλικά και αμερικανικά πανεπιστήμια το 98% των
σπουδαστών.
Τότε ο ρέκτης διευθυντής, επειδή διέθετε το ανάλογο
χρηματικό ποσό στον προϋπολογισμό του για την κατάρτιση των τροφίμων του
στα αγγλικά, συνέταξε μια αναφορά προς την εποπτεύουσα Αρχή των σχολών
και τους πληροφορούσε πως με το ίδιο πακέτο χρημάτων σκεφτόταν να
αντικαταστήσει τη γλώσσα που ήδη γνώριζαν αποδεδειγμένα οι σπουδαστές με
κινεζικά, ρωσικά, τουρκικά, αραβικά, αρχαία ελληνικά και λατινικά.
Η
έκπληξή του ήταν πως ο μισός αριθμός των σπουδαστών εκτός από μια ξένη
γλώσσα επέλεγε και τα αρχαία ελληνικά.
Αλλά ο κεραυνός ήρθε από τα ΠΑΝΩ
με μια αυστηρή και ειρωνική απόρριψη που ανέφερε πως ο κ. Διοικητής
έπρεπε να έχει αντιληφθεί πως διοικεί στρατιωτική υγειονομική σχολή και
όχι... φροντιστήριο ξένων γλωσσών. Η απάντηση που πήραν όμως από τον
«επαναστάτη» στρατιωτικό ήταν πως η ανώτατη διοίκηση ασφαλώς δεν διέθετε
ικανότητες να αντιληφθεί θεμελιώδη θέματα εκπαίδευσης, επιστημονικής
επιμόρφωσης και εθνικής διπλωματίας.
Από τη στιγμή που άκουσα αυτή την κατάθεση με έζωσαν τα μαύρα φίδια. Πρέπει να πω ότι έχω δύο φορές χειρουργηθεί από στρατιωτικούς γιατρούς και έχω διαπιστώσει όχι μόνο τον υψηλό βαθμό κατάρτισης και επαγγελματικής συνέπειας, αλλά και το ήθος τους και τη φιλάνθρωπη προσφορά τους. Και το θεωρώ αυτονόητο αφού λόγω της απαραίτητης στο στράτευμα πειθαρχίας οι σπουδαστές των στρατιωτικών σχολών με ακραιφνώς επιστημονικό περιεχόμενο (μηχανικοί, γεωγράφοι, χημικοί, γιατροί κ.λπ.) σπουδάζουν δωρεάν, τρέφονται και στεγάζονται δωρεάν και σπουδάζουν ανελλιπώς χωρίς καταλήψεις, συνδικαλισμούς, χτισίματα γραφείων και χωρίς ελλείψεις στην υλικοτεχνική και πειραματική υποδομή. Εχουν ακόμη και τακτές ώρες μελέτης και διασκέδασης, φαγητού και ύπνου. Θα μου πείτε, όλα αυτά είναι προϋποθέσεις για κάθε επιστήμονα που θέλει να καταρτιστεί και να αφοσιωθεί στο έργο του. Αλλά η ελληνική πραγματικότητα δεν συναινεί σε κάτι τέτοιο. Φανταστήκατε ποτέ ότι θα καταλαμβάνονταν ολόκληρα πανεπιστήμια από φοιτητές που θα απαγόρευαν την αποκομιδή των σκουπιδιών, τα οποία είχαν οδηγήσει στο νοσοκομείο συναδέλφους τους. Θα ήταν κυνικός κανείς λοιπόν αν στην ερώτηση ξένου παρατηρητή πληροφορούσε τη διεθνή γνώμη πως στην Ελλάδα υπάρχει πανεπιστήμιο που παράγει αποκλειστικώς ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ;
Σε μια εποχή που η χώρα μας μετέχει σε διεθνείς οργανισμούς (ΟΗΕ,
ΟΟΣΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ) αλλά και έχει διπλωματικές σχέσεις με εκατοντάδες χώρες
της οικουμένης, όπου υπηρετούν συχνά, αφού προβλέπεται από το
οργανόγραμμα, και στρατιωτικοί ακόλουθοι, αφήνω τα διεθνή συνέδρια, τις
διαπραγματεύσεις για προμήθεια στρατιωτικού εξοπλισμού αλλά και ειδικά
σεμινάρια σχετικά με την άμυνα, την ειρήνη, τον καθορισμό εναέριων,
χερσαίων και υδάτινων συνόρων, όπου καλούνται να συμμετάσχουν ως
εμπειρογνώμονες ειδικευμένοι στρατιωτικοί, δεν είναι λοιπόν επιτακτικά
αναγκαίο να διαθέτουμε πολύγλωσσους στρατιωτικούς, τώρα που η
παγκοσμιοποίηση μας οδηγεί σε αναγκαίες επαφές με οργανισμούς και κράτη
ισπανόφωνα, κινεζόφωνα, ιαπωνόφωνα, αραβόφωνα, ρωσόφωνα και κυρίως
τουρκόφωνα;
Επιτέλους πότε θα μιμηθούμε το πολιτισμικό επιθετικό μοντέλο των
Ιησουιτών που ξαμολούσαν στις προτεσταντικές και ορθόδοξες κοινότητες
μορφωμένους «γενίτσαρους» για να στρέψουν ομάδες απλών ανθρώπων προς τον
παπισμόΕπιτέλους πότε θα μιμηθούμε το πολιτισμικό επιθετικό μοντέλο των
;
Εχουμε ένα τρανταχτό παράδειγμα στα καθ' ημάς. Στη βιβλιοθήκη του
Βατικανού, στα χαρτιά του Αλλάτιου, ο φιλόλογος Θωμάς Παπαδόπουλος
ανακάλυψε ένα θεατρικό κείμενο άγνωστου ποιητή, έμμετρο σε
δεκαπεντασύλλαβο ομοιοκατάληκτο, που με τον τίτλο «Δαβίδ» προπαγάνδιζε
υπούλως τον καθολικισμό. Διαβάστε την τερατώδη μεθοδική παγίδα: ήταν οι
700 στίχοι του όλοι γραμμένοι στη χιώτικη ντοπιολαλιά, χωρίς ούτε μία
(ούτε μία!) ξενική λέξη, και οι μισοί από τους στίχους ήταν πασίγνωστες
χιώτικες παροιμίες!
Στόχος οι αγράμματοι λαϊκοί άνθρωποι που άκουγαν την αυθεντική τους
γλώσσα, την οποία χειριζόταν ένας από τους τροφίμους των ιησουίτικων
κολεγίων, που οικότροφος σπούδαζε και έγραφε έργα διείσδυσης στον
ψυχισμό των υποψήφιων θυμάτων... Ευτυχώς οι Χιώτες δεν μάσησαν.
Ολοι οι πολιτισμικοί ακόλουθοι ξένων πρεσβειών γνωρίζουν ελληνικά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου