Του Λευτέρη Π. ΠαπαδόπoυλουΕπιτέλους, τέλος! Τέλος οι γιορτές. Που μπορεί να τις περιμένουν ανυπόμονα τα παιδιά και οι έμποροι (τι κεσάτι είν΄ αυτό, Παναγία μου!), αλλά πολύ κόσμο τον απορρυθμίζουν, τον βγάζουν από τη ρέγουλά του, τον κάνουν να βαριέται. Και πόσο δύσκολες αυτές οι γιορτές του 2009!
«Τόση πίκρα, τόση δίψα, τόσος πόνος και μια θάλασσα ερημιά...».
Ξανά, λοιπόν, στη ρουτίνα μας. Αλλάγια μένα- καλύτερα έτσι. Γιατί οι γιορτές, για να ΄ναι γιορτές, πρέπει να κουβαλάνε στο τσουβάλι του ΑϊΒασίλη και χαρά. Κυρίως χαρά. Αλλά, πού να βρεθεί η χαρά, όταν οι άνεργοι πλησιάζουν το ένα εκατομμύριο, οι απολύσεις πάνε κι έρχονται, οι φόροι μάς έχουν πάρει στο κυνήγι, οι αυξήσεις δεν έχουν σταματημό και οι ξένοι γραφειοκράτες μάς βλέπουν με μισό μάτι, έτοιμοι να μας πιουν το αίμα;
Τι ελεεινή αυτή η φάρα των γραφειοκρατών σε ολόκληρο τον πλανήτη! Βλέπουν μπροστά τους μοναχά αριθμούς, στατιστικές, μελέτες και τίποτ΄ άλλο! Γι΄ αυτούς, δεν υπάρχουν άνθρωποι! Υπάρχουν φόροι, ασφάλιστρα, «συστήματα» και βέβαια «κόλπα» για να γεμίζουν τις τσέπες τους με τεράστια ποσά από «μπόνους»!
Για σκεφτείτε: αυτοί οι γραφειοκράτες καθορίζουν το ύψος του επιτοκίου με το οποίο πρέπει να παίρνουν δάνεια από τις τράπεζες χώρες με χρέη, όπως η Ελλάδα και η Ισπανία! Δεν τους διόρισε κανείς! Μαζεύτηκαν γύρω γύρω όλοι τους, ίδρυσαν «Οίκους», συσκέπτονται, βάζουν κάτω τα στοιχεία που έχουν συγκεντρώσει από διάφορες έρευνες (ποια στοιχεία και ποιες έρευνες;) και αποφασίζουν! Τοκιστές και σουλατσαδόροι, που λέγαμε παλιά! Αλλά, κάποια ώρα, θα φάνε τον κεσέ με το γιαούρτι στη μούρη! Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία γι΄ αυτό...
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στις γιορτές: πριν γίνουμε κι εμείς «Βρυξελλιώτες», ακόμη και με ελάχιστα χρήματα στην τσέπη, βρίσκαμε τρόπους για να περάσουμε καλά τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Πηγαίναμε σε σπίτια φίλων και συγγενών, ακούγαμε μουσική, χορεύαμε, φλερτάραμε, ερωτευόμασταν, τρώγαμε σπιτίσιο φαγητό. Τώρα τηλεφωνούμε στην «Κάβα», παραγγέλνουμε «καλάθια» με ποτά, τα στέλνουμε εδώ κι εκεί και «καθαρίζουμε»! Ωραία «χρόνια πολλά», ωραίες «ευχές», ωραίες «σχέσεις»!
Τα πράγματα όσο πάνε και χειροτερεύουν. Δεν υπάρχουν λεφτά, δεν υπάρχει κέφι, στο μυαλό μας στριφογυρίζουν μονίμως οι αγκαθωτές λέξεις «έλλειμμα», «χρέος», «φόρος προστιθέμενης αξίας», «τιμολόγια», «λογιστές», «δάνεια», «υποχρεώσεις». Η Εφορία, που χρέος της είναι να κυνηγάει τους φοροφυγάδες, έχει βάλει εμάς, τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους ελεύθερους επαγγελματίες, να κυνηγάμε «αποδείξεις»! Να κάνουμε, δηλαδή, τη δουλειά της! Και οι μεγαλοφοροφυγάδες, φυσικά, πίνουν τη σαμπάνια τους, καγχάζοντας, στο απυρόβλητο...
«Τόση πίκρα, τόση δίψα, τόσος πόνος και μια θάλασσα ερημιά...».
Ξανά, λοιπόν, στη ρουτίνα μας. Αλλάγια μένα- καλύτερα έτσι. Γιατί οι γιορτές, για να ΄ναι γιορτές, πρέπει να κουβαλάνε στο τσουβάλι του ΑϊΒασίλη και χαρά. Κυρίως χαρά. Αλλά, πού να βρεθεί η χαρά, όταν οι άνεργοι πλησιάζουν το ένα εκατομμύριο, οι απολύσεις πάνε κι έρχονται, οι φόροι μάς έχουν πάρει στο κυνήγι, οι αυξήσεις δεν έχουν σταματημό και οι ξένοι γραφειοκράτες μάς βλέπουν με μισό μάτι, έτοιμοι να μας πιουν το αίμα;
Τι ελεεινή αυτή η φάρα των γραφειοκρατών σε ολόκληρο τον πλανήτη! Βλέπουν μπροστά τους μοναχά αριθμούς, στατιστικές, μελέτες και τίποτ΄ άλλο! Γι΄ αυτούς, δεν υπάρχουν άνθρωποι! Υπάρχουν φόροι, ασφάλιστρα, «συστήματα» και βέβαια «κόλπα» για να γεμίζουν τις τσέπες τους με τεράστια ποσά από «μπόνους»!
Για σκεφτείτε: αυτοί οι γραφειοκράτες καθορίζουν το ύψος του επιτοκίου με το οποίο πρέπει να παίρνουν δάνεια από τις τράπεζες χώρες με χρέη, όπως η Ελλάδα και η Ισπανία! Δεν τους διόρισε κανείς! Μαζεύτηκαν γύρω γύρω όλοι τους, ίδρυσαν «Οίκους», συσκέπτονται, βάζουν κάτω τα στοιχεία που έχουν συγκεντρώσει από διάφορες έρευνες (ποια στοιχεία και ποιες έρευνες;) και αποφασίζουν! Τοκιστές και σουλατσαδόροι, που λέγαμε παλιά! Αλλά, κάποια ώρα, θα φάνε τον κεσέ με το γιαούρτι στη μούρη! Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία γι΄ αυτό...
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στις γιορτές: πριν γίνουμε κι εμείς «Βρυξελλιώτες», ακόμη και με ελάχιστα χρήματα στην τσέπη, βρίσκαμε τρόπους για να περάσουμε καλά τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Πηγαίναμε σε σπίτια φίλων και συγγενών, ακούγαμε μουσική, χορεύαμε, φλερτάραμε, ερωτευόμασταν, τρώγαμε σπιτίσιο φαγητό. Τώρα τηλεφωνούμε στην «Κάβα», παραγγέλνουμε «καλάθια» με ποτά, τα στέλνουμε εδώ κι εκεί και «καθαρίζουμε»! Ωραία «χρόνια πολλά», ωραίες «ευχές», ωραίες «σχέσεις»!
Τα πράγματα όσο πάνε και χειροτερεύουν. Δεν υπάρχουν λεφτά, δεν υπάρχει κέφι, στο μυαλό μας στριφογυρίζουν μονίμως οι αγκαθωτές λέξεις «έλλειμμα», «χρέος», «φόρος προστιθέμενης αξίας», «τιμολόγια», «λογιστές», «δάνεια», «υποχρεώσεις». Η Εφορία, που χρέος της είναι να κυνηγάει τους φοροφυγάδες, έχει βάλει εμάς, τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους ελεύθερους επαγγελματίες, να κυνηγάμε «αποδείξεις»! Να κάνουμε, δηλαδή, τη δουλειά της! Και οι μεγαλοφοροφυγάδες, φυσικά, πίνουν τη σαμπάνια τους, καγχάζοντας, στο απυρόβλητο...
ΠΗΓΗ ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου