Της Σοφίας ΒούλτεψηΠρος τι η έκπληξη για το τρομοκρατικό χτύπημα σε απόσταση αναπνοής από το Κοινοβούλιο; Η Βουλή των Ελλήνων βρίσκεται επί χρόνια στο στόχαστρο.
Με ευθύνη όλων: Των κομμάτων και των ηγεσιών τους που αδιαφορούν για την αναβάθμιση του έργου της και θεωρούν τους βουλευτές διακοσμητικό στοιχείο, αναγκαίο για την έξωθεν καλή μαρτυρία της Δημοκρατίας.
Των υπουργών που θεωρούν ότι μπορούν να ενημερώνουν για τα νομοσχέδιά τους μισή ώρα πριν από την έναρξη των συζητήσεων στις Επιτροπές.
Των κυβερνήσεων που φέρνουν προς ψήφιση σοβαρά νομοσχέδια και τροπολογίες νύχτα ή στα θερινά τμήματα ή την προηγουμένη της διακοπής των εργασιών.
Των προέδρων της Βουλής που ουδέποτε ασχολήθηκαν με την προβολή του νομοθετικού έργου. Της εκάστοτε νομενκλατούρας που διορίζει τους εκλεκτούς της.
Των ίδιων των βουλευτών που θεωρούν τη συμμετοχή τους στο νομοθετικό έργο ως μια γραφειοκρατική διαδικασία, που αντιμετωπίζεται με ένα «πέρασμα» από τις Επιτροπές.
Και τέλος του ίδιου του λαού, που επιλέγει τους βουλευτές με βάση τα ρουσφέτια ή την αναγνωρισιμότητά τους, αδιαφορώντας για την ανάγκη να βρίσκονται εκεί οι καλύτεροι.
Σ’ όλα αυτά προστίθεται συνεχώς μια υπονομευτική συζήτηση περί του ύψους των βουλευτικών αποζημιώσεων – απειροελάχιστο το κόστος της Δημοκρατίας, μπροστά στις σπατάλες που σημειώνονται σε όλον το δημόσιο τομέα. Με αποτέλεσμα, οι ίδιοι που μετέχουν σ’ αυτό το όργιο –ακόμη και με υπερωρίες-μαϊμούδες– να φωνάζουν ότι η λειτουργία της Βουλής κοστίζει ακριβά! Στη συζήτηση λαμβάνουν μέρος και κάποιοι από τους βουλευτές –προφανώς είτε για να γίνουν αρεστοί, είτε επειδή γνωρίζουν ότι «δεν αξίζουν τα λεφτά τους».
Είναι γεγονός ότι οι υπάλληλοι της Βουλής κοστίζουν περισσότερο από τους βουλευτές. Είναι προνομιούχοι υπάλληλοι και αδικαιολογήτως εισπράττουν –αυτοί μόνοι– δεκαέξι μισθούς. Αλλά αυτό το (διαχρονικό) αίσχος δεν επιτρέπεται να ακυρώνει τη λειτουργία του Κοινοβουλίου. Ούτε επιτρέπεται να ρίχνουν όλοι το μπαλάκι στον κ. Πετσάλνικο.
Σ’ όλα αυτά προστίθεται συνεχώς μια υπονομευτική συζήτηση περί του ύψους των βουλευτικών αποζημιώσεων – απειροελάχιστο το κόστος της Δημοκρατίας, μπροστά στις σπατάλες που σημειώνονται σε όλον το δημόσιο τομέα. Με αποτέλεσμα, οι ίδιοι που μετέχουν σ’ αυτό το όργιο –ακόμη και με υπερωρίες-μαϊμούδες– να φωνάζουν ότι η λειτουργία της Βουλής κοστίζει ακριβά! Στη συζήτηση λαμβάνουν μέρος και κάποιοι από τους βουλευτές –προφανώς είτε για να γίνουν αρεστοί, είτε επειδή γνωρίζουν ότι «δεν αξίζουν τα λεφτά τους».
Είναι γεγονός ότι οι υπάλληλοι της Βουλής κοστίζουν περισσότερο από τους βουλευτές. Είναι προνομιούχοι υπάλληλοι και αδικαιολογήτως εισπράττουν –αυτοί μόνοι– δεκαέξι μισθούς. Αλλά αυτό το (διαχρονικό) αίσχος δεν επιτρέπεται να ακυρώνει τη λειτουργία του Κοινοβουλίου. Ούτε επιτρέπεται να ρίχνουν όλοι το μπαλάκι στον κ. Πετσάλνικο.
Οποιος θέλει ψηφίζει νόμο και τα απαγορεύει όλα αυτά. Και λύνει τα χέρια του προέδρου. Γιατί ως γνωστόν, η τρομοκρατία, που αναζητά την ηθική νομιμοποίηση, αποκτά επιχειρήματα…
πηγη ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου