Το τελευταίο δείπνο

Photo: Ο 11χρονος Ντέσμοντ διαμαρτύρεται για τη θανατική ποινή, στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια, λίγη ώρα πριν εκτελεστεί ο Τζον Άλεν Μουχάμαντ

Tου ΜΙΧΑΛΗ ΜΗΤΣΟΥ

Στην Αμερική προσέχουν τις παραδόσεις τους. Μπορεί να διατηρούν τη θανατική ποινή, σε αντίθεση με το μεγαλύτερο μέρος του πολιτισμένου κόσμου, παρέχουν όμως στον θανατοποινίτη το δικαίωμα να παραγγέλνει ένα τελευταίο δείπνο της αρεσκείας του. Κι όχι μόνο αυτό. Του παρέχουν το επιπλέον δικαίωμα να ζητήσει να μη γίνει γνωστό το περιεχόμενο αυτού του δείπνου. Αυτού ακριβώς του δικαιώματος έκανε χρήση ο Τζον Άλεν Μουχάμαντ, που καταδικάστηκε σε θάνατο επειδή δολοφόνησε δέκα ανθρώπους τον Οκτώβριο του 2002 και εκτελέστηκε την Τρίτη το βράδυ στη Βιρτζίνια.
Το δεύτερο δικαίωμα γίνεται λοιπόν σεβαστό. Τι γίνεται όμως με το πρώτο; Μπορεί πράγματι ο θανατοποινίτης να παραγγείλει ό,τι θέλει; Όχι πάντα, απαντά ο Κρίστοφερ Μπιμ στο ηλεκτρονικό περιοδικό Slate.

Ο Κουβανός Γιοσβάνις Βάγιε, που εκτελέστηκε κι αυτός την Τρίτη στο Τέξας, ζήτησε για το τελευταίο του δείπνο τέσσερα χάμπουργκερ, μεξικάνικο ρύζι, ντομάτες, πιπεριές, τυρί, κρεμμύδια και σος. Το αίτημά του έγινε δεκτό.

Ένας άλλος θανατοποινίτης όμως που είχε ζητήσει 24 τάκος έλαβε την απάντηση ότι μπορούν να του ετοιμάσουν μόνο τέσσερα.

Οι κανόνες αλλάζουν από πολιτεία σε πολιτεία. Στη Βιρτζίνια μπορείς να διαλέξεις ανάμεσα σε 28 πιάτα και πρέπει να έχεις τελειώσει το φαγητό τέσσερις ώρες πριν από την εκτέλεσή σου. Στη Φλόριντα πρέπει να παραγγείλεις τοπικά προϊόντα, η παραγγελία να μην ξεπερνά τα 40 δολάρια (27 ευρώ), ενώ απαγορεύεται το αλκοόλ, αφού οι δεσμοφύλακες δεν θέλουν να μπλέκουν με επιθετικούς κρατούμενους.
Μερικές παραγγελίες ξεχωρίζουν για την πρωτοτυπία τους.

Η Κάρλα Φέι Τάκερ, που εκτελέστηκε τον Φεβρουάριο του 1998, είχε παραγγείλει ένα μπολ με φρούτα, αλλά δεν το άγγιξε.

Ο Τίμοθι ΜακΒέι, ο «βομβιστής της Οκλαχόμα», καταβρόχθισε πριν πεθάνει ένα λίτρο παγωτό μέντα με κομμάτια σοκολάτα. Κάποιοι άλλοι θανατοποινίτες έμειναν στην ιστορία για διαφορετικούς λόγους.

Ο Φίλιπ Ουόρκμαν, αντί για τελευταίο γεύμα, ζήτησε να μοιραστούν πίτσες στους άστεγους της Νάσβιλ: η διοίκηση της φυλακής απέρριψε το αίτημά του, το ικανοποίησαν όμως τοπικές οργανώσεις.

Ο Όντελ Μπαρνς, που είχε καταδικαστεί για βιασμό μετά φόνου, αντάλλαξε το γεύμα με μια έκκληση για «δικαιοσύνη, ισότητα και ειρήνη στον κόσμο».

Ο Ρίκι Ρέι Ρέκτορ πάλι, που αυτοτραυματίστηκε με μια σφαίρα στο κεφάλι αφού σκότωσε έναν αστυνομικό, ζήτησε να του φέρουν ένα φιλέτο, τηγανητό κοτόπουλο, ΚoolΑid με κεράσι και μια τάρτα αμυγδάλου. Τα έφαγε όλα εκτός από την τάρτα, που είπε ότι θα την αφήσει για αργότερα.

Στους Αμερικανούς αρέσει αυτό το μαύρο χιούμορ. Δεν αρέσουν σε μας όμως οι κρατικές εκτελέσεις. Κάπως πρέπει να αντιμετωπίσει ο Ομπάμα και αυτή τη βαρβαρότητα.