Γράφει η XRISTEO στο BLACKΝα σου φέρω χρυσή μου το ταπεράκι αλλά όχι άδειο ναι κάτι έφτιαξα κι εγώ...πω ρε γαμώτο δεν κολλάω καθόλου με τις γκόμενες καθόλου όμως...Ναι είναι η γιορτή του τάδε να πάμε κι εμείς θα είναι όλοι...είμαι κουτσή και με λένε μαρία...
Έχουνε γάμο τα παιδιά ήρθανε στον δικό μας δεν γίνεται να μην πάμε. Παρεπιμπτόντως αυτόν τον ρημαδι τον γάμο μου, άμα τον εκτιμήσω σε χρόνο και χρήμα που τον έχω ξεπληρώσει για κάθε συμμετοχή, έχω φύγει απο τον προϋπολογισμό μου...κάθε καλοκαίρι πρέπει να εξαφανίζομαι! Μα είναι δυνατόν πόσα παιδιά εχουν γαμώ το κέρατό μου?
Προσωπικά προτιμώ να πάω να αράξω με τα γεροντάκια σε ένα ξεχασμένο καφενείο και να ακούω μπινελίκια, παρά τις καθημερινές διαπροσωπικές μαλακίες ευγένειας και τα events του κώλου που πρέπει να φορέσω και φουστάνι ...αυτό πού το πας? Με έχετε δει με φουστάνι? Πολύ γέλιο.
Μετά έχουμε τις συναισθηματικές παπαριές. Πρέπει σώνει και καλά να είσαι με κάποιον συναισθηματικά δηλαδή? Δεν ξέρω !! Εγώ ποτέ δεν είχα πολύ συναίσθημα να δώσω δεν μου έβγαινε ρε παιδί μου....πιεζόμουν στις φράσεις μαγαπααααααααααααας, με σκέφτεσαιιιιιιιιιιι? Δηλαδή εκείνη τη στιγμή μπορεί να μην το σκεφτόμουν ή να μην αγαπούσα αλλα έπρεπε να γίνω γαιδούρι να το πω? Και μετά όταν ικανοποιούσα την φαντασίωση του άλλου, στιγμιαία καθόταν φρόνιμα και φτου απ την αρχή ματαξανά μαγαπαααααααας ΕΛΕΟΣ!!! ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΓΑΠΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ...
Τες πα, Το μόνο που ξέρω μόνο είναι ένα πράγμα κι αυτό είναι ότι είμαστε μόνοι μας... οποιαδήποτε προσπάθεια αποπροσανατολισμού από αυτήν την αλήθεια, μας επιστρέφει κλωτσιδιών πάλι σε αυτήν.
Γιατί ακόμη κι αν γνωρίζουμε, συνεχώς προσπαθούμε να ανήκουμε κάπου?...κουλό δεν είναι?
Και τελικά αν επιλέξεις να είσαι μόνος σου πάλι είσαι δακτυλοδεικτούμενος...κοίτα τον λένε, είναι ακοινώνητος εντελώς. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΡΕ ΦΙΛΕ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ...
Για ποιον να είμαι κοινωνικός, αφού εμένα δεν μου λέει κάτι, για σένα?
Να νιώσεις πως είσαι κάποιος, πως ασχολούνται μαζί σου δεν γουστάρω ρε πως το λένε...κι αν κάποιους έχω κοντά μου, πιστέψτε με δεν θέλω να τους ενοχλώ και πολύ βλέπε Αθηνά...
Είναι κακό δηλαδή να είσαι μόνος σου? Να μην εντάσσεσαι πουθενά?
Έχουνε γάμο τα παιδιά ήρθανε στον δικό μας δεν γίνεται να μην πάμε. Παρεπιμπτόντως αυτόν τον ρημαδι τον γάμο μου, άμα τον εκτιμήσω σε χρόνο και χρήμα που τον έχω ξεπληρώσει για κάθε συμμετοχή, έχω φύγει απο τον προϋπολογισμό μου...κάθε καλοκαίρι πρέπει να εξαφανίζομαι! Μα είναι δυνατόν πόσα παιδιά εχουν γαμώ το κέρατό μου?
Προσωπικά προτιμώ να πάω να αράξω με τα γεροντάκια σε ένα ξεχασμένο καφενείο και να ακούω μπινελίκια, παρά τις καθημερινές διαπροσωπικές μαλακίες ευγένειας και τα events του κώλου που πρέπει να φορέσω και φουστάνι ...αυτό πού το πας? Με έχετε δει με φουστάνι? Πολύ γέλιο.
Μετά έχουμε τις συναισθηματικές παπαριές. Πρέπει σώνει και καλά να είσαι με κάποιον συναισθηματικά δηλαδή? Δεν ξέρω !! Εγώ ποτέ δεν είχα πολύ συναίσθημα να δώσω δεν μου έβγαινε ρε παιδί μου....πιεζόμουν στις φράσεις μαγαπααααααααααααας, με σκέφτεσαιιιιιιιιιιι? Δηλαδή εκείνη τη στιγμή μπορεί να μην το σκεφτόμουν ή να μην αγαπούσα αλλα έπρεπε να γίνω γαιδούρι να το πω? Και μετά όταν ικανοποιούσα την φαντασίωση του άλλου, στιγμιαία καθόταν φρόνιμα και φτου απ την αρχή ματαξανά μαγαπαααααααας ΕΛΕΟΣ!!! ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΓΑΠΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ...
Τες πα, Το μόνο που ξέρω μόνο είναι ένα πράγμα κι αυτό είναι ότι είμαστε μόνοι μας... οποιαδήποτε προσπάθεια αποπροσανατολισμού από αυτήν την αλήθεια, μας επιστρέφει κλωτσιδιών πάλι σε αυτήν.
Γιατί ακόμη κι αν γνωρίζουμε, συνεχώς προσπαθούμε να ανήκουμε κάπου?...κουλό δεν είναι?
Και τελικά αν επιλέξεις να είσαι μόνος σου πάλι είσαι δακτυλοδεικτούμενος...κοίτα τον λένε, είναι ακοινώνητος εντελώς. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΡΕ ΦΙΛΕ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ...
Για ποιον να είμαι κοινωνικός, αφού εμένα δεν μου λέει κάτι, για σένα?
Να νιώσεις πως είσαι κάποιος, πως ασχολούνται μαζί σου δεν γουστάρω ρε πως το λένε...κι αν κάποιους έχω κοντά μου, πιστέψτε με δεν θέλω να τους ενοχλώ και πολύ βλέπε Αθηνά...
Είναι κακό δηλαδή να είσαι μόνος σου? Να μην εντάσσεσαι πουθενά?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου