Του ΘΑΝΑΣΗ ΤΣΙΤΣΑ «Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα ξυπνούσα κάποια μέρα σ' ένα καταφύγιο για αστέγους», ψέλλισε αγχωμένη στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» η Σέρι Γουέστ, από το Κλίβελαντ του Οχάιο.
Η Γουέστ όταν έχασε το σπίτι της, αναγκάστηκε την πρώτη νύχτα να κοιμηθεί στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου της. Μητέρα τριών ανήλικων παιδιών και γιαγιά έξι εγγονιών, πέρασε αρκετούς μήνες σε καναπέδες φίλων και συγγενών. Αφού εξάντλησε όλες τις επιλογές της, κατέληξε σ' ένα καταφύγιο αστέγων. Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι πριν από μια δεκαετία η ίδια και κάποιοι φίλοι της διατηρούσαν ένα καταφύγιο για άστεγους, στο οποίο τους πρόσφεραν καθημερινή βοήθεια...
Πριν από τρία χρόνια η κατάσχεση ενός ακινήτου στις ΗΠΑ δεν ήταν η αιτία για να γίνει κάποιος άστεγος. Από τα τελευταία στοιχεία των κοινωνικών υπηρεσιών, όμως, προκύπτει ότι τουλάχιστον το 10% των αστέγων που έλαβαν βοήθεια το 2008 ήταν άτομα που είχαν χάσει το σπίτι τους από μια κατάσχεση. Η οργάνωση Εθνική Συμμαχία για τους Αστεγους εκτιμά ότι μέχρι το τέλος του 2010 το ποσοστό αυτό θα αυξηθεί δραματικά. Στις μεσοδυτικές Πολιτείες οι συνεχιζόμενες κατασχέσεις οδήγησαν περίπου 15% των πολιτών να προστεθούν στις στρατιές των νέων αστέγων. Παρόμοιες περιπτώσεις έχουν καταγραφεί σε καταφύγια αστέγων στην Καλιφόρνια, το Μίσιγκαν και ειδικά στη Φλόριντα.
Οι έρευνες δείχνουν ότι πολλά άτομα που κατέληξαν στα καταφύγια αστέγων ήταν χαμηλόμισθοι ένοικοι κατοικιών, των οποίων οι ιδιοκτήτες έχασαν τα σπίτια τους και τους ανάγκασαν να φύγουν. Ωστόσο, τους τελευταίους μήνες υπάρχει εμφανής αύξηση στα ποσοστά των πρώην ιδιοκτητών ακινήτων που εμφανίζονται στα καταφύγια των αστέγων.
Η Γουέστ όταν έχασε το σπίτι της, αναγκάστηκε την πρώτη νύχτα να κοιμηθεί στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου της. Μητέρα τριών ανήλικων παιδιών και γιαγιά έξι εγγονιών, πέρασε αρκετούς μήνες σε καναπέδες φίλων και συγγενών. Αφού εξάντλησε όλες τις επιλογές της, κατέληξε σ' ένα καταφύγιο αστέγων. Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι πριν από μια δεκαετία η ίδια και κάποιοι φίλοι της διατηρούσαν ένα καταφύγιο για άστεγους, στο οποίο τους πρόσφεραν καθημερινή βοήθεια...
Πριν από τρία χρόνια η κατάσχεση ενός ακινήτου στις ΗΠΑ δεν ήταν η αιτία για να γίνει κάποιος άστεγος. Από τα τελευταία στοιχεία των κοινωνικών υπηρεσιών, όμως, προκύπτει ότι τουλάχιστον το 10% των αστέγων που έλαβαν βοήθεια το 2008 ήταν άτομα που είχαν χάσει το σπίτι τους από μια κατάσχεση. Η οργάνωση Εθνική Συμμαχία για τους Αστεγους εκτιμά ότι μέχρι το τέλος του 2010 το ποσοστό αυτό θα αυξηθεί δραματικά. Στις μεσοδυτικές Πολιτείες οι συνεχιζόμενες κατασχέσεις οδήγησαν περίπου 15% των πολιτών να προστεθούν στις στρατιές των νέων αστέγων. Παρόμοιες περιπτώσεις έχουν καταγραφεί σε καταφύγια αστέγων στην Καλιφόρνια, το Μίσιγκαν και ειδικά στη Φλόριντα.
Οι έρευνες δείχνουν ότι πολλά άτομα που κατέληξαν στα καταφύγια αστέγων ήταν χαμηλόμισθοι ένοικοι κατοικιών, των οποίων οι ιδιοκτήτες έχασαν τα σπίτια τους και τους ανάγκασαν να φύγουν. Ωστόσο, τους τελευταίους μήνες υπάρχει εμφανής αύξηση στα ποσοστά των πρώην ιδιοκτητών ακινήτων που εμφανίζονται στα καταφύγια των αστέγων.
«Πρόκειται για οικογένειες που κατά το παρελθόν δεν χρειάζονταν κάποιου είδους βοήθεια», είπε ο Ρικ Κόουλ, εκπρόσωπος του δημάρχου της πόλης Βεντούρα στην Καλιφόρνια, η οποία επέτρεψε πρόσφατα στους άστεγους να σταθμεύουν τα αυτοκίνητά τους και να κοιμούνται σε συγκεκριμένους χώρους. Οσοι εξακολουθούν να διαθέτουν κάποιους πόρους νοικιάζουν σπίτια ή διαμερίσματα. Ολο και περισσότεροι όμως στρέφονται στη λύση των μοτέλ που χρεώνουν με την εβδομάδα, ενώ παρατηρείται το φαινόμενο ολόκληρες οικογένειες να στοιβάζονται μέσα σ' ένα δωμάτιο.
Η προσωπική ιστορία της 60χρονης Γουέστ είναι η κλασική ιστορία των νεόπτωχων αστέγων της Αμερικής. Κάποια στιγμή με τον σύζυγό της αποφάσισαν να αγοράσουν ένα σπίτι σε μια πολύ ωραία γειτονιά του Κλίβελαντ. Κατέβαλαν ως προκαταβολή 45.000 δολάρια και πλήρωναν μηνιαία δόση 400 δολάρια. Οσο περνούσε όμως ο καιρός, το ζεύγος ξόδευε περισσότερο από όσα κέρδιζε. Κατέφυγαν στις πιστωτικές κάρτες και παρά το γεγονός ότι αντιμετώπιζαν δυσκολίες, αποφάσισαν να αγοράσουν και ένα πολυτελές SUV. Το 2001 το ζευγάρι πήρε δάνειο ύψους 67.000 δολαρίων προκειμένου να επαναχρηματοδοτήσουν τα προηγούμενα χρέη τους. Δύο χρόνια αργότερα η Γουέστ χώρισε και τότε άρχισαν τα έντονα οικονομικά της προβλήματα. Από το 2005 κάνει περιστασιακές δουλειές. Οταν πρόσφατα απευθύνθηκε στην τράπεζα που είχε εκδώσει το στεγαστικό της δάνειο επιδιώκοντας μια συμφωνία για χαμηλότερες δόσεις, ο υπάλληλος βλέποντας την πιστοληπτική της ικανότητα ούτε καν δέχτηκε να τη συναντήσει.
Η προσωπική ιστορία της 60χρονης Γουέστ είναι η κλασική ιστορία των νεόπτωχων αστέγων της Αμερικής. Κάποια στιγμή με τον σύζυγό της αποφάσισαν να αγοράσουν ένα σπίτι σε μια πολύ ωραία γειτονιά του Κλίβελαντ. Κατέβαλαν ως προκαταβολή 45.000 δολάρια και πλήρωναν μηνιαία δόση 400 δολάρια. Οσο περνούσε όμως ο καιρός, το ζεύγος ξόδευε περισσότερο από όσα κέρδιζε. Κατέφυγαν στις πιστωτικές κάρτες και παρά το γεγονός ότι αντιμετώπιζαν δυσκολίες, αποφάσισαν να αγοράσουν και ένα πολυτελές SUV. Το 2001 το ζευγάρι πήρε δάνειο ύψους 67.000 δολαρίων προκειμένου να επαναχρηματοδοτήσουν τα προηγούμενα χρέη τους. Δύο χρόνια αργότερα η Γουέστ χώρισε και τότε άρχισαν τα έντονα οικονομικά της προβλήματα. Από το 2005 κάνει περιστασιακές δουλειές. Οταν πρόσφατα απευθύνθηκε στην τράπεζα που είχε εκδώσει το στεγαστικό της δάνειο επιδιώκοντας μια συμφωνία για χαμηλότερες δόσεις, ο υπάλληλος βλέποντας την πιστοληπτική της ικανότητα ούτε καν δέχτηκε να τη συναντήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου