"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Δράματος παράταση

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Του Γ. Κ. ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ

Απέτυχε ο μνημονιακός σωφρονισμός. Απογειούται το χρέος ως ποσοστό επί του ΑΕΠ. Αποτελούμε τους απροσάρμοστους της Ευρωζώνης. Παρά τις εξουθενωτικές προσπάθειες του Πρωθυπουργού, διαλυόμαστε χωρίς νέα βοήθεια.

Η ελληνική κοινωνία αρνήθηκε - διαπαραταξιακά - τον εξορθολογισμό. Η χώρα ουσιαστικά κωλυσιεργεί από τριετίας. Πανελλήνιο το αίτημα της διατήρησης οικονομίας μισθοσυντήρητης κυρίως, μάλιστα, κατά τον δημόσιο τομέα της.

Καθολικώς παραγνωρίζεται το αυτονόητο. Ότι, δηλαδή, οι υπηρεσίες έχουν χαμηλή παραγωγικότητα. Η οικονομική τους αξία αναδεικνύεται από τα αγαθά που διακινούνται δι' αυτών. Φερ΄ειπείν: η αξία των τίτλων σπουδών χιλίων κορυφαίων οφθαλμολόγων μηδενίζεται αφ΄ης, όλοι, βρεθούν σ' ερημονήσι ναυαγοί. Επιβιώνουν, εκεί, μόνον, οι επιδέξιοι πρωτογενούς παραγωγής.

Η χαμηλή απόδοση των υπηρεσιών στρέβλωσε το οικονομικό μας πρότυπο, κατ΄εξοχήν, από Οκτωβρίου 1981. Αυξήθηκαν οι προσλήψεις, πρωτευόντως, στο δημόσιο. Ο πολλαπλασιασμός των πανεπιστημίων παρήγαγε χιλιάδες πτυχιούχους - φορείς υπηρεσιών χωρίς παραγωγικό αντίκρισμα. Για να ζήσουν οι μισθωτοί περάσαμε σε: πλασματικές υπερωρίες, επιδόματα πάσης φύσης, παροχές σε είδος προς ομάδες εργαζομένων (κυρίως) στις ΔΕΚΟ, σε υποχρεωτική συμμετοχή επαγγελματιών π.χ. αυτοκινητιστών στις μεταφορές. Επίσης καθιερώσαμε υποχρεωτικά όρια αμοιβών π.χ. σε πολιτικούς μηχανικούς. Οι επιβαρύνσεις αυτές υπέρ τρίτων, ως κοινωνικοί πόροι, διαχύθηκαν σ΄όλη την οικονομία. Στραγγάλισαν τον ανταγωνισμό. Καταβαράθρωσαν, έτσι, και την ανταγωνιστικότητα (!!!).

Οι υπεράριθμοι, εξ άλλου, του δημοσίου έγιναν πάρα πολλοί. Σήμερα οι αμοιβές τους έχουν κατεδαφισθεί. Καλούνται να ζήσουν με ψιχία. Απεργούν. Η κατάσταση επιδεινώνεται. Διακυβεύονται (και) τα λίγα. Το κράτος φυλλοροεί.

Ο παραλογισμός της πελατειακής συναλλαγής συνεχίζεται. Επισήμως ανακοινώνεται ότι σ΄ουδεμία υπηρεσία ουδείς περισσεύει. Εν τούτοις μισθοδοτούμε (ως Πολιτεία) εκατοντάδες χιλιάδες περισσότερους, αναλογικά, απ΄ότι σ΄όλες τις πολιτισμένες χώρες (!!!).

Η παραγωγικότητά μας έχει κολλήσει στο ναδίρ. Νέοι και ικανοί, όσοι το δύνανται, φεύγουν. Κορυφούται η πολυσχιδής εγκληματικότης. Δεν αποτελούμε κράτος δικαίου. Έχουν καταλυθεί τα δικαιώματα των ιδιωτών. Θερίζουν οι επίορκοι εκβιαστές. Ουδέποτε ποσοστιαίως κυκλοφόρησε τόσο μαύρο χρήμα. Κυριαρχεί η αντίληψη: "ο σώζων εαυτόν σωθήτω".

Ο κ. Γ. Παπανδρέου το 2009 ματαίως αναζήτησε χρηματοδότηση από Καντάφι, Πούτιν και Κίνα. Η Ευρώπη, μόνη, προσφερθείσα, εξάρτησε την συμβολή της από την οικονομική μας εξυγίανση. Αυτή είναι η αποστολή της Τρόϊκα. Της προσάπτονται και σφάλματα. Είναι αναπόφευκτα. Η τελειότητα δεν είναι του αισθητού κόσμου. Εάν υπήρχε συνταγή επιτυχίας, θα ήταν πολύ λιγότερες οι αποτυχίες (!!!). Ζήτημα είναι ότι οι σοβαρότεροι αναλυτές εγείρουν ποσοτικές αμφιβολίες, όχι ποιοτικές. Ο επιδιωκόμενος από την Τρόϊκα ορθολογισμός είναι αναγκαίος. Συνεπώς οι όποιες ποσοτικές αποκλίσεις εκ των υποδείξεων της Τρόϊκα ανάγονται σε ζήτημα έλασσον. Το κύριον είναι: εάν επιθυμούμε (και εάν αντέχουμε) να ζήσουμε στον ρυθμό της Ευρωζώνης.


Ενταχθήκαμε εκεί με υπερτίμηση του "οικονομικώς μας δύνασθαι". Σχετικές ταχυδακτυλουργίες εξηγεί στην Εστία, της 8.5. ο Αντιπρόεδρος ε.τ. του Ελ. Συνεδρίου κ. Κ. Τράκας. Είμαστε η μόνη χώρα της Ευρωζώνης που κήρυξε πτώχευση. Αποφύγαμε, έτσι, εξόφληση ομολόγων μας ύψους 107 δις ώστε να κρατηθούμε στην Ζώνη. Η τότε κυβέρνηση ζητωκραύγασε. Η χώρα, όμως, απέτυχε. Βρεθήκαμε και πάλι υπό πτώχευση. Η συμφωνία χρηματοδότησης της 27.11 υπήρξε επιτυχία. Παρατείναμε την διατήρησή μας στην "εντατική" της ευρωζωνικής οικονομικής ανάταξης. Εύστοχο το επίγραμμα της Εστίας, αυθημερόν, ότι, "Το πρόβλημα του χρέους μετακυλύεται στο μέλλον". Πράγματι αν όλα εξελιχθούν κατ΄ευχήν, θα ξαναγίνουμε δεκτοί στις αγορές, ώστε αυτεξουσίως να κανονίσουμε τα του οίκου μας, περί το 2030

Αλλού είναι, επομένως, η λήξη του δράματος. Πρέπει να μετρηθούμε - επί τέλους - τίμια. Έπειτα δε να ζήσουμε κατά τις δυνατότητές μας. 

Μετά τις γερμανικές εκλογές του 2013 η ανάγκη αυτή γίνεται επιτακτική. Το συνολικό ευρωχρέος αποκλιμακώνεται. Άρα (και) η εγκατάλειψή μας γίνεται ευκολότερη.  

Η διαρκής επιβεβαίωση αδυναμίας συμπόρευσής μας προς την Ευρωζώνη, εξοικειώνει, τους πάντες προς τον ενδεχόμενο αποχωρισμό μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: