Του ΜΙΧΑΛΗ ΜΗΤΣΟΥ
Τον περασμένο Ιανουάριο οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» ρώτησαν 83 εξέχοντες
οικονομολόγους αν πίστευαν ότι το ευρώ θα έβγαζε τη χρονιά λίγο-πολύ
αλώβητο. Μόνο 43 απάντησαν θετικά. Κι όμως, το ευρώ επέζησε.
Την ίδια
περίοδο, και για το εξάμηνο που ακολούθησε, διάχυτη ήταν η εντύπωση σε
όλο τον κόσμο ότι οι ημέρες της Ελλάδας στην ευρωζώνη ήταν μετρημένες.
Ομως η Ελλάδα άντεξε στις πιέσεις και την περασμένη εβδομάδα έλαβε ένα
καινούργιο δάνειο, γεγονός που της έδωσε μια ανάσα, τουλάχιστον μέχρι
τις γερμανικές εκλογές.
Είναι αλήθεια ότι τα εσωτερικά προβλήματα στη
χώρα μας είναι μεγάλα. Είναι επίσης αλήθεια ότι το πρόβλημα της Ισπανίας
δεν έχει λυθεί. Από μία άποψη, όμως, τα χειρότερα για την ευρωζώνη
έχουν περάσει.
Το περίεργο είναι ότι αυτή η αλλαγή κλίματος δεν αποδίδεται τόσο σε
συγκεκριμένες πράξεις όσο σε ψυχολογικούς παράγοντες. Δύο είναι οι
άνθρωποι που μέτρησαν.
Ο ένας είναι ο διοικητής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι,
που τον περασμένο Ιούλιο δήλωσε πως θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι
του για να εξασφαλίσει την επιβίωση του ευρώ. Δύο μήνες αργότερα,
ενίσχυσε αυτή τη δέσμευσή του με μια νέα πολιτική απεριόριστης αγοράς
ομολόγων στις χρηματοπιστωτικές αγορές.
Ο άλλος είναι η Καγκελάριος
Μέρκελ, που το καλοκαίρι αποφάσισε ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει με
κάθε κόστος στο ευρώ. Οχι επειδή ξαφνικά αγάπησε τη χώρα μας ή τον
Πρωθυπουργό της, που τόσο την είχε πικράνει στο παρελθόν. Αλλά επειδή
έκρινε ότι ένα «ατύχημα» θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την επανεκλογή
της.
Οπως και να 'χει, οι 40 «εξέχοντες» οικονομολόγοι διαψεύστηκαν.
Οι σοβαρές αποφάσεις μετατίθενται τώρα για το... 2014. Αυτό έγινε
φανερό στη Σύνοδο Κορυφής της περασμένης εβδομάδας, όπου οι γνωστές
διαφωνίες μεταξύ Παρισιού και Βερολίνου έστειλαν στις καλένδες τα σχέδια
του Βαν Ρόμπαϊ και του Μπαρόζο για την ενίσχυση της ευρωπαϊκής
ενοποίησης.
«Αναρωτιέμαι πώς οι δύο αυτοί κύριοι θα απολαύσουν τα Χριστούγεννα», σχολίασε ο Αντριου Νταφ, ευρωβουλευτής από το κόμμα των βρετανών Φιλελευθέρων. Υπερβολές. Ο πρώτος θα γράψει ένα χαϊκού και ο δεύτερος έχει αποδείξει ότι δεν έχει τέτοιες ευαισθησίες. Μπορούν άλλωστε πάντα να ασχοληθούν με το φλέγον ζήτημα της τραπεζικής εποπτείας, που είναι και σοβαρό και πολύπλοκο.
Το μεγάλο γεγονός της χρονιάς που τελειώνει ήταν η εκλογή του
Φρανσουά Ολάντ στην Προεδρία της Γαλλίας. Οκτώ μήνες μετά, ο Ολάντ είναι
ο λιγότερο δημοφιλής πρόεδρος στην Ε' Δημοκρατία και συσσωρεύει τη μία
ήττα μετά την άλλη, τόσο στο εσωτερικό (με σημαντικότερη τη
συνθηκολόγησή του με τον Λακσμί Μιτάλ) όσο και στο εξωτερικό (με
τελευταία την υποχώρησή του απέναντι στη Μέρκελ στο ζήτημα της
τραπεζικής ένωσης). Το μεγάλο γεγονός της χρονιάς που έρχεται θα είναι
χωρίς αμφιβολία οι γερμανικές εκλογές. Η Μέρκελ μοιάζει σήμερα κυρίαρχη,
η επιμονή της όμως στη λιτότητα μπορεί να της γυρίσει μπούμεραγκ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου