Γράφει η Πεννυ Μπουλουτζα«Ο ιατρός πρέπει να συνεργάζεται αρμονικά με τους συναδέλφους του και το λοιπό προσωπικό και να προβαίνει σε κάθε ενέργεια, προκειμένου να αποφευχθούν τα ιατρικά λάθη, να εξασφαλισθεί η ασφάλεια των ασθενών, να ελαχιστοποιηθεί η σπατάλη των πόρων και να μεγιστοποιηθούν τα αποτελέσματα της παροχής φροντίδας Υγείας».
Αυτή η βασική αρχή αναφέρεται ρητά στον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας, όπως αυτός ψηφίστηκε το 2005 και στον οποίο αφιερώνεται ένα ξεχωριστό άρθρο για τα Ιατρικά Συμβούλια: «Αν ο γιατρός, ο ασθενής ή οι οικείοι του κρίνουν σκόπιμη τη συγκρότηση ιατρικού συμβουλίου, ο θεράπων ιατρός μπορεί να υποδείξει σύμβουλο της επιλογής του. Είναι, όμως, υποχρεωμένος να αφήσει στην οικογένεια ελευθερία επιλογής με βάση το συμφέρον του αρρώστου και τις μεταξύ τους σχέσεις εμπιστοσύνης».
Ο θεράπων ιατρός οφείλει να πληροφορεί τον ασθενή και τους οικείους του για κάθε λεπτομέρεια που αφορά στο ιατρικό συμβούλιο. Εχει υποχρέωση να καλεί τον σύμβουλο γιατρό, να ορίζει την ημέρα, την ώρα και τον χώρο που θα συνέλθει το συμβούλιο και να συντονίζει τη διαδικασία. Οπως αναφέρεται στον Κώδικα, η διεξαγωγή του ιατρικού συμβουλίου περιλαμβάνει σύντομη προεισηγητική διάσκεψη, κατά την οποία την εισήγηση διατυπώνει ο θεράπων ιατρός, εξέταση του ασθενούς από καθέναν από τους συμβούλους, ιδιαίτερη διάσκεψη των γιατρών που ακολουθεί την εξέταση και ανακοίνωση προς την οικογένεια του πορίσματος του συμβουλίου.
Οι γνώμες
Εάν προκύψει διαφορά γνωμών, ο θεράπων ιατρός μπορεί είτε να αποδεχθεί τη γνώμη του συμβούλου ιατρού είτε, εφ’ όσον την κρίνει άστοχη ή επιζήμια, να αποποιηθεί την ευθύνη. Σε αυτήν την περίπτωση, γνωστοποιεί τη διαφωνία του στον ασθενή ή στους οικείους του και ζητεί συγκρότηση άλλου συμβουλίου εάν το κρίνει σκόπιμο. Εφ’ όσον η οικογένεια προτιμήσει τη γνώμη του συμβούλου, ο θεράπων ιατρός δικαιούται να αποσυρθεί. Το ίδιο μπορεί να πράξει και πριν από το συμβούλιο σε περίπτωση που ο ασθενής ή οι οικείοι επιλέξουν σύμβουλο γιατρό, επαγγελματία με τον οποίο ο θεράπων ιατρός δεν διατηρεί αγαθές επαγγελματικές σχέσεις. Πάντως, μόνο σε αυτές τις δύο περιπτώσεις ή εφ’ όσον λάβει εξουσιοδότηση από τον θεράποντα, ο σύμβουλος μπορεί να γίνει θεράπων γιατρός του ασθενούς.
Οπως τόνισε ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών κ. Σωτήρης Ρηγάκης, «την κύρια ευθύνη για τη θεραπεία του ασθενούς έχει ο θεράπων ιατρός». Σύμφωνα με τον ίδιο, ιατρικά συμβούλια γίνονται από καταβολής της Ιατρικής και τις περισσότερες φορές συγκαλούνται έπειτα απόφαση των ίδιων των γιατρών. «Κάθε περιστατικό έχει τις ιδιαιτερότητές του», εξηγεί και προσθέτει ότι υπάρχουν περιπτώσεις που στην αντιμετώπιση των ασθενών εμπλέκονται πολλές ειδικότητες.
πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου