Κράτος ... δικαίου

Διαβάστε να φρίξετε

Της Σίλας Αλεξίου

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ να αποτελέσει θέμα φαρσοκωμωδίας. Αν δεν ήταν τόσο τραγικό. Αν δεν διαδραματιζόταν στα δικαστήρια, αν δεν καταργούσε έναν θεσμό, αν δεν αποδείκνυε στην πράξη πώς η Δικαιοσύνη, το καταφύγιο του πολίτη, μεταμορφώνεται στον πιο στυγνό του αντίπαλο.

Η υπόθεση άρχισε το 1996, όταν μια κομμώτρια έκαψε το κρανίο (όχι μόνο τα μαλλιά) μιας πελάτισσάς της. Επί σειρά ετών η άτυχη κοπέλα μπαινόβγαινε στα χειρουργεία για να υποβληθεί σε επικίνδυνες και επώδυνες επεμβάσεις. Και συνεχώς πλήρωνε. Χρήματα που δεν είχε, που δανειζόταν, στερώντας από την οικογένειά της ακόμη και τα απαραίτητα αγαθά. Η απόδοση ευθυνών, διά της δικαστικής οδού φυσικά, συνιστούσε ανάγκη για την ψυχική της ισορροπία και την αποκατάσταση της οικονομικής ζημιάς που υπέστη. Έτσι, διεκδίκησε αποζημίωση από την κομμώτρια και περίμενε... Της είχαν πει πως αυτά δεν γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη, η ίδια δεν ήξερε από τέτοια πράγματα, είχε αφεθεί στον δικηγόρο της. Και περίμενε... Από το 1996 μέχρι και σήμερα.

Δεκατέσσερα χρόνια μετά το ατύχημα που προκάλεσε την εμπλοκή της με τα δικαστήρια, η Μαρία ακόμη περιμένει να πάρει στο χέρι την πρωτόδικη απόφαση!

Η διαφορετικότητα της υπόθεσης σε σύγκριση με χιλιάδες άλλα παραδείγματα καθυστέρησης απονομής της δικαιοσύνης έγκειται στο ότι η εν λόγω απόφαση έχει εκδοθεί από το 2007. Φέρει μάλιστα και αριθμό (.. 26/2007) κανονικά. Αλλά αναζητείται ματαίως. Ο δικηγόρος προφανώς έχει πάψει να ασχολείται με το θέμα, δηλώνει άγνοια και ξεμπερδεύει. Και τι αποκαλύπτεται; Η πρόεδρος που δίκασε την υπόθεση έχει στο μεταξύ παυθεί οριστικά από το δικαστικό σώμα.

Φεύγοντας πήρε μαζί της κάποιες δικογραφίες (από ευσυνειδησία; από εκδίκηση;) προκειμένου να γράψει τις αποφάσεις. Τρεις από αυτές- μεταξύ των οποίων και η περί ης ο λόγος- δεν επέστρεψαν ποτέ στο Πρωτοδικείο της Αθήνας και, όπως φαίνεται, δεν θα επιστρέψουν. Τρόπος να πιεστεί η πρόεδρος δεν υπάρχει. Άλλωστε δεν υπάγεται πλέον στη δικαιοδοσία κανενός. Η επανεκδίκαση της υπόθεσης αποτελεί μονόδρομο. Έξοδα, ταλαιπωρία, αναζήτηση μαρτύρων (αν υπάρχουν) από την αρχή. Όσο για την κομμώτρια, έχει την τύχη με το μέρος της. Το κράτος δικαίου επαγρυπνεί! Θλίψη... Και οργή...