"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Η φούσκα της διασκέδασης

Tης Γιουλης Επτακοιλη

Παρασκευή βράδυ, σε γνωστή μουσική σκηνή τα περισσότερα τραπέζια είναι άδεια. Δύσκολα τα πράγματα... Τα κέντρα δουλεύουν δυο μέρες την εβδομάδα, Παρασκευή και Σάββατο, αρκετά διακόπτουν άρον άρον τα προγράμματα τους, οι εποχές που για να βρεις τραπέζι ήθελες μέσο έχουν περάσει.

Παραμονή Πρωτοχρονιάς, σε μεγάλο κέντρο όπου εμφανίζεται σταρ της ποπ σκηνής, μπορούσες να κάνεις κράτηση ακόμη και την τελευταία στιγμή. Η συνέχεια προμηνύεται χειρότερη. Μη σας κάνει εντύπωση αν πολύ σύντομα δείτε σούπερ μάρκετ στη θέση μεγάλης αθηναϊκής πίστας.

Εδώ και χρόνια η νυχτερινή έξοδος στις μεγάλες πίστες της Πειραιώς, της Ιεράς οδού, της Συγγρού, της Πανεπιστημίου, απαιτούσε από το κοινό ασκήσεις αντοχής και υπομονής. Συχνά έμοιαζε με κακόγουστο αστείο, καθώς πίσω από τα φώτα της σκηνής κυριαρχούσαν -και κυριαρχούν- η παρανομία, η προχειρότητα, η προσβολή της αισθητικής του πελάτη, η έκθεσή του σε κίνδυνο από τη σαρδελοποίηση, η κακή συμπεριφορά και φυσικά οι υπερβολικές τιμές. Για να μη μιλήσουμε για το μαύρο χρήμα και συχνά την ανυπαρξία αδειών λειτουργίας σε κτίσματα για τα οποία δεν έχει εκδοθεί καν οικοδομική άδεια (!) Τώρα, η οικονομική κρίση αναγκάζει το κοινό έστω και άθελά του να πάρει το αίμα του πίσω.

Κανείς δεν χαίρεται φυσικά για τους μουσικούς και τους υπαλλήλους του μηχανισμού διασκέδασης που μένουν χωρίς νυχτοκάματο. Αλλά μήπως είναι ευκαιρία για επανεκτίμηση και αλλαγή νοοτροπίας; Πώς είναι δυνατόν τραγουδιστές - πρώτα ονόματα, που με κάθε ευκαιρία διαλαλούν την «ευαισθησία» τους για τα κοινά και το κοινό, να συναινούν στα 180 (!) ευρώ για την απλή φιάλη και στα 90 ευρώ για το μπουκάλι κρασί.

Τι σκέφτονται άραγε όταν από τις τέσσερις φορές την εβδομάδα που εμφανίζονταν, τώρα με το ζόρι δουλεύουν τις δυο; ΄Η όταν η αίθουσα των χιλίων ατόμων, που ήταν σίγουροι ότι θα γεμίσουν, μετά βίας υποδέχεται τριακόσια άτομα; Ποια είναι η στάση τους απέναντι στη δυσβάσταχτη οικονομική κρίση και ποια η πρότασή τους στο κοινό που χρόνια τους στηρίζει; Τα 180 και 200 ευρώ της φιάλης; Η φούσκα της διασκέδασης σκάει. Και θα σκάσει στο πρόσωπο αυτών που μέχρι τώρα πλούτιζαν παράλογα μέσα σ’ αυτήν...
ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια: