Εάν τα προξενιά την εποχή της γιαγιάς μας βασίζονταν στη «θέση» ή στο «πτυχίο» του γαμπρού και στις «ρίζες ελιές», στις «λίρες» ή στο «όνομα» της οικογένειας της νύφης, οι σύγχρονες προξενήτρες- διαβάζω- είναι βιοτεχνολογικές εταιρείες του Διαδικτύου, που διατυμπανίζουν ότι η πετυχημένη ερωτική σχέση και ο καλός γάμος είναι θέμα... γονιδίων. Ο σωστός σύντροφος, σύμφωνα με το ταίριασμα των γονιδίων, που ελέγχεται απλώς από το DΝΑ του σάλιου, σάς εξασφαλίζει- λένε- σούπερ σεξουαλική ζωή, υγιείς απογόνους, ακόμα και συζυγική πίστη!
Από την άλλη, το «πείραμα της ιδρωμένης κοντομάνικης μπλούζας»,, που έγινε το 1995, και στο οποίο οι γυναίκες της έρευνας προτιμούσαν με τη μυρωδιά την μπλούζα των ανδρών που είχαν πολύ διαφορετικό ανοσοποιητικό σύστημα από το δικό τους, ενισχύει τη λαϊκή επικρατούσα άποψη ότι στον έρωτα «τα ετερώνυμα έλκονται»- για λόγους βέβαια καθαρά αναπαραγωγικούς.
Η ψυχιατρική, όμως, και η ψυχανάλυση έχουν άλλη άποψη. Όπως είπε ο γνωστός ψυχίατρος- ψυχαναλυτής Ματθαίος Γιωσαφάτ στη διάλεξή του στο Μegaron Ρlus, που έκανε πάταγο, με θέμα «Συνειδητοί και ασυνείδητοι παράγοντες στην επιλογή συντρόφου στον γάμο», εκτός από τους συνειδητούς παράγοντες που μας οδηγούν στην επιλογή ενός συντρόφου (κοινωνικούς και προσωπικούς), τον πιο καθοριστικό ρόλο παίζει η αρχετυπική σχέση με τη μητέρα μας, όπως διαμορφώθηκε από τον πρώτο κιόλας χρόνο της ζωής μας. Αυτήν ακριβώς αναβιώνουμε μέσα στον γάμο. Μια καλή σχέση, τρυφερή, σταθερή, που μας έχει μάθει την αυτονομία, αλλά και την αποδοχή του άλλου με τα ελαττώματά του, οδηγεί στους λίγους ευτυχισμένους γάμους της εποχής μας (μόλις το 10%-20% του συνόλου). Μια προβληματική σχέση με τη μητέρα οδηγεί σε προβληματικούς έρωτες.
Παρ΄ όλα αυτά, το «γιατί» διαλέγεις τον συγκεκριμένο σύντροφο παραμένει αναπάντητο. Είναι «λαχείο», όπως συνηθίζει να λέει η ογδοντάχρονη μητέρα μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου