Tης Ολγας Σελλα
Φαίνεται πως η λογική του σκληρού, αποκαλυπτικού, αδιάκριτου reality διαπερνά όλο και περισσότερο τα ήθη. Οχι μόνο τα προσωπικά, αλλά και τα καλλιτεχνικά.
Γιατί πώς αλλιώς να γίνει κατανοητή η έκδοση ενός βιβλίου που θέμα του έχει τις προσωπικές στιγμές, τις ιδιαίτερες συμπεριφορές, τις παρεΐστικες συναντήσεις εκδοτών, συγγραφέων, δημοσιογράφων, με όλα τα ανάλαφρα ή τα σοβαρά που λέγονται σε τέτοιου είδους συναθροίσεις;
Δεν έχει κανένα νόημα η υπόμνηση του τίτλου του βιβλίου ούτε του ονόματος του συγγραφέα. Θα έμοιαζε σαν να ανακυκλώνουμε εκείνη την καθόλου παλιά προτροπή που καλούσε απαντες και άπασες να δουν τον καιρό της Πετρούλας. Ενα κορίτσι που έκανε (κάνει) reality και γαργαλιστικό το δελτίο καιρού, πετυχαίνοντας έναν διπλό στόχο: από τη μια, να κινητοποιήσει τις φαντασιώσεις των θεατών και, από την άλλη, να αυξήσει την τηλεθέαση του καναλιού που την εργοδοτεί.
Είναι κάτι σαν τ’ απομεινάρια εκείνων των φτηνών επιθεωρήσεων που φιλοξενούνται σε διάφορα χειμωνιάτικα ή καλοκαιρινά θέατρα και κλείνουν, σε κάθε φράση διαλόγου, πονηρά το μάτι στο κοινό, με μόνα υλικά τα χοντροκομμένα σεξουαλικά υπονοούμενα, γυμνασιακού επιπέδου και ευφυΐας. Αυτή τη φορά, στις σελίδες του βιβλίου, όλα αυτά, τα ίδια πράγματα, είναι ενδεδυμένα με ξερολισμό, έπαρση, αυθάδεια και αδιακρισία. Και όχι για ήρωες φανταστικούς, αλλά για πρόσωπα υπαρκτά, γνωστά μας, ενεργά αυτής της πόλης και της λογοτεχνικής της κοινότητας.
Είναι κι άλλες φορές, σχετικά πρόσφατα, που Ελληνες συγγραφείς έκαναν ήρωες υπαρκτά πρόσωπα, συγχρόνους τους, συνεργάτες και ομοτέχνους τους. Ασχέτως με το επιτυχές ή όχι λογοτεχνικό αποτέλεσμα, δεν έφτασαν ποτέ στο επίπεδο της ανήθικης αδιακρισίας στην προσωπική ζωή των ανθρώπων.
Ποιους αφορά αυτό το βιβλίο; Ισως όχι τη μελλοντική ιστορία της λογοτεχνίας, αλλά μια ιστορία των κοινωνικών συμπεριφορών και αξιών του 21ου αιώνα, που θα κάνει φανερό πόσο ο ρεαλισμός έχει ταυτιστεί με το φτηνό reality. Και πόσο οι κώδικες αυτού του φρούτου, που κοντεύει να σαπίσει και απλώνεται από τη μαγειρική μέχρι το προξενιό και το αλληλοκάρφωμα, περνούν πια στα χωράφια της λογοτεχνίας.
Και ο συγγραφέας της ιστορίας μας, που δυστυχώς είναι αληθινή, δεν διστάζει να... αποκαλύψει τις προσωπικές του σχέσεις, τις προσωπικές ερωτικές επιδόσεις και επιλογές, τις πιο μύχιες σκέψεις του για βιβλία και συγγραφείς. Οπως ακριβώς η Πετρούλα δεν διστάζει να αποκαλύπτει όσα ονειρεύονται οι θεατές, όπως ακριβώς τα reality δεν διστάζουν να ισοπεδώσουν ανθρώπινα συναισθήματα, ανθρώπινα ελαττώματα και αδυναμίες.
Μόνο που εκεί το μέσον είναι άλλο και άλλες οι επιδιώξεις: είναι η εικόνα, η τηλεθέαση, η πίτα της διαφήμισης. Φαίνεται πως ακριβώς αυτά τα κριτήρια αρχίζουν να περνούν και στις σελίδες της λογοτεχνίας.
πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου