Του Κ. Σ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥΠολύ σύντομα η Βουλή θα κληθεί να συνεδριάζει περισσότερο σε εξεταστικές επιτροπές, παρά σε νομοθετικό έργο. Ήδη, μάλιστα, και οι συνεδριάσεις για το πολύ κρίσιμο νομοθετικό έργο γίνονται ενώπιον δύο ή τριών από τους τριακόσιους βουλευτές!
Τι συμβαίνει; Ας φανταστούμε ένα πλοίο σε κίνδυνο στη μέση του απειλητικού ωκεανού και τους αξιωματικούς στη γέφυρα να πηγαινοέρχονται αλλόφρονες και να μεταφέρουν εντολές του καπετάνιου για διόρθωση πορείας, τις οποίες να ανατρέπουν, αμέσως, οδηγώντας σε παράνοια τον τιμονιέρη και κάνοντας την προσπάθεια διάσωσης του πλοίου δυσκολότερη, έως απίθανη.
Αν στην εικόνα προσθέσετε και τον καπετάνιο να δίνει συνεντεύξεις ότι όλα πάνε καλά, έχετε μπροστά σας συνθήκες μάλλον φρενοκομείου, παρά πλοίου σε κίνδυνο.
Η Ελλάδα αντιμετωπίζει κίνδυνο χρεοκοπίας, που, αν δεν είμαστε στη ζώνη του ευρώ, θα ήταν δεδομένη χρεοκοπία. Αυτή τη χρονική στιγμή βρήκε η κυβέρνηση να προχωρήσει σε πολιτική διερεύνηση ευθυνών πολιτικών του παρελθόντος, δημιουργώντας εντάσεις, παραπλάνηση της κοινής γνώμης και αποσυσπείρωση του εθνικού μετώπου απέναντι στην κρίση, για να καταλήξει μοιραία σε ουσιαστικά αδιέξοδα, που θα επιφέρουν συγκάλυψη και όχι αποκάλυψη. Γιατί το κάνει αυτό;
Ασφαλώς όχι για να προωθήσει μια χαμένη διαφάνεια. Ίσως για να κλείσει -πιστεύει- τα βιβλία οφειλών του πολιτικού κόσμου στην κοινωνία. Ίσως για να μπορέσουν τα κόμματα να περιθωριοποιήσουν στελέχη μη προσκείμενα στις σημερινές του ηγεσίες. Ίσως για να μην περάσουν στο λαό τόσο οι εντυπώσεις από τα σκληρά μέτρα όσο οι εντυπώσεις από άσκοπες κοινοβουλευτικές και τηλεοπτικές δίκες, Ίσως για όλα μαζί.
Αν, πράγματι, η κυβέρνηση ήθελε να περιορίσει τη γενικευμένη διαφθορά, αρκούσε μια σοβαρή πρωτοβουλία επαναφοράς της πολιτικής στην υπηρεσία του πολίτη και όχι των άψυχων δεικτών, που μπορεί να κακοποιούνται χωρίς να κραυγάζουν.
Θα αρκούσε να διαβάσει τη δήλωση του γνωστού συγγραφέα Ιαν Ράνκιν, που δημοσιεύεται στο LIFO: «Η διαφθορά -λέει- διαφέρει από την κλοπή, γιατί σε αυτήν δεν βλέπεις το θύμα. Είναι άμορφη, σαν σύννεφο. Γι’ αυτό και τα μεγαλύτερα σφάλματα αυτού του τύπου γίνονται από τις τράπεζες. Οι τραπεζίτες ασχολούνται με νούμερα, όχι με ανθρώπινες υπάρξεις. Κάποιος, βέβαια, πληρώνει το λογαριασμό. Ο επιτυχημένος επιχειρηματίας και ο ψυχοπαθής δολοφόνος έχουν κάτι κοινό: οι άνθρωποι δεν σημαίνουν τίποτα γι’ αυτούς».
www.info-guardian.eu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου