Απο την Ρικα Βαγιανη
Χθες, ανυποψίαστη, πήγα να σφραγίσω ένα μπαούλο δημόσια έγγραφα με τη σφραγίδα πιστοποίησης της Χάγης. (Δεν την ξέρετε τη Χάγη; Χάνετε!). Η σφραγίδα αυτή είναι απαραίτητη διότι πιστοποιεί ένα έγγραφο κρατικό, ώστε να χρησιμοποιηθεί στο εξωτερικό.
Πήγα στην υπηρεσία με πολλές ελπίδες και έφυγα στα πρόθυρα νευρικής κρίσης.
Σχεδόν κανένα από τα κουρελόχαρτα που κρατούσα, επίσημα πτυχία, μεταπτυχιακά, προϋπηρεσίες, σπουδές κι άλλες σπουδές, οι κόποι μιας ζωής, δεν ήταν τελικά άξιο να λάβει την ιερή μεταλαβιά της σφραγίδας της Χάγης.
Το ένα έγγραφο ήταν έγκυρο, αλλά ήταν παλιό, είχε την υπογραφή υπαλλήλου που πήρε σύνταξη. Να επανεκδοθεί με την υπογραφή της εν ενεργεία υπαλλήλου. «Ετσι είναι ο νόμος» .
Το άλλο δεν ήταν πρωτότυπο, αλλά είχε μόνο «ισχύ πρωτοτύπου». Σφραγίδα γιοκ. Να επανεκδοθεί ως πρωτότυπο.
Το πτυχίο και το μεταπτυχιακό ήταν και έγκυρα και πρωτότυπα και πρόσφατα, αλλά δεν τους βάζανε σφραγίδα, επειδή μία κυρία στην αρμόδια κεντρική υπηρεσία τούς είχε πει ότι μόνο η δική της σφραγίδα περνάει. «Ετσι είναι ο νόμος».
Για ένα δημόσιο έγγραφο που εκδόθηκε στη Μύκονο, μου υπέδειξαν να ταξιδέψω εκεί να πάρω αντίγραφο και μετά να πάω στη Σύρο για να το επικυρώσω, ώστε να μου βάλουν σφραγίδα (στη Σύρο, στη Μύκονο ή στην Αθήνα, δεν κατάλαβα). Ή να τα κάνω όλα αυτά με κούριερ - που επίσης μου υπέδειξαν.
Το διαβατήριο; Αχρηστο. «Μα, αφού μόλις το επικύρωσαν στο ΚΕΠ κατόπιν επιδείξεως του πρωτοτύπου». «Δεν ξέρουν τίποτα αυτοί στο ΚΕΠ!»; Οχι; Το διαβατήριο μπορεί να είναι πλαστό. Να το προσκομίσετε στο αστυνομικό τμήμα, θα το υπογράψει ο διοικητής και μετά να το πάτε αλλού, στην αρμόδια Αστυνομική Διεύθυνση για να υπογράψει ο προϊστάμενος του διοικητή ότι είναι γνήσιος ο διοικητής αυτός που υπογράφει. Ετσι είναι ο νόμος.
Το έγγραφο στρατολογίας είναι εντάξει, αλλά, επειδή υπογράφηκε στην Τρίπολη, πρέπει να το πιστοποιήσετε στην περιφέρεια Τριπόλεως. (Ή στη Μύκονο ή στον Καναδά ή στας Σέρρας - είχα, πλέον, ζαλιστεί με τα τοπωνύμια).
Με πήρε χαμπάρι που φόρτωνα ο υπάλληλος με τη σφραγίδα-φετίχ και με ρώτησε τι θέλω όλα αυτά τα έγγραφα. Του έδειξα τη λίστα του σώματος αξιολόγησης του εξωτερικού που τα ζητούσε λεπτομερώς και απεφάνθη: «Πολύ σας ταλαιπωρούν με τη γραφειοκρατία εκεί που θέλετε να πάτε!».
Δεν έχω μείνει πολλές φορές άφωνη στη ζωή μου, αλλά μία από τις λίγες ήταν η χθεσινή. Ευχαρίστησα και έφυγα. Φυσικά θα ξαναπάω. Μέχρι τότε ελπίζω να με έχουν πιάσει και τα -βαριά- ηρεμιστικά. Διότι έτσι είναι ο νόμος.
Ο νόμος του Μέρφι, φυσικά.
πηγη ΕΘΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου