Η δίκη του Διαδικτύου

Toυ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ

«Σκουπιδοτενεκέ της δημοκρατίας» χαρακτήρισε πρόσφατα ο Γάλλος φιλόσοφος Alain Finkielkraut το Διαδίκτυο, με αφορμή το λιντσάρισμα του Πολάνσκι και του Γάλλου υπουργού Πολιτισμού, ανιψιού του Μιτεράν, που φέρει το ίδιο επώνυμο, γιατί θεώρησε απαράδεκτη τη σύλληψη του σπουδαίου πολωνοεβραιογαλλοαμερικανού σκηνοθέτη.

«Κίνδυνο για τη δημοκρατία» το χαρακτήρισε ο Jean-Francois Cope, εργαλείο το οποίο στοχεύοντας στην «απόλυτη διαφάνεια» μπορεί να γίνει «αρχή του νέου ολοκληρωτισμού».

Ενώ ο επίσης Γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος, ένας κατά τ' άλλα σταρ των μίντια, ο Bernard-Henri Levy, μετά τη δημοσίευση της αλληλογραφίας του με τον αιρετικό επίσης Γάλλο συγγραφέα Μισέλ Ουελμπέκ «Δημόσιοι εχθροί», διαπιστώνει: «Το βιβλίο μας είχε μιαν καλή υποδοχή από τον Τύπο, όμως καταρρακώθηκε μέσα σε 24 ώρες από τα μπλογκ. Αν κηρύξεις τον πόλεμο στο Διαδίκτυο, είσαι νεκρός». Και ως αντίδραση ανέβασε μια δική του ιστοσελίδα για να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

Ολα αυτά οδήγησαν το έγκριτο εβδομαδιαίο περιοδικό της Γαλλίας, το «Nouvel Observateur» (Ο Νέος Παρατηρητής, 2.351 τεύχη μέχρι σήμερα) να «στήσει» ένα είδος «δίκης» του Διαδικτύου, με προέδρο δικαστηρίου, μάρτυρες κατηγορίας και υπερασπίσεως κ.λπ. Και τα πρακτικά αυτής της εικονικής «δίκης» τα δημοσίευσε στο τεύχος του των αρχών του περασμένου Δεκέμβρη.

Λέει ο Olivier Bosmel, μάρτυρας κατηγορίας: «Το Διαδίκτυο απειλεί την οικονομία της καλλιτεχνικής δημιουργίας, όπως δικαιώματα, κόπιραιτ, κ.λπ. σε όλες τις μορφές της τέχνης [...] Επιτρέποντας στον χρήστη να παραποιεί ή να παραχαράσσει, να κιβδηλοποιεί, δημιούργησε ένα νομοθετικό κενό [...] Οι νέες τεχνολογίες της πληροφόρησης υπονομεύουν παράλληλα το εκδοτικό σύστημα, αφού το Google υποκαθιστά την Pleiade (σημ. δική μου: την πιο έγκυρη μέχρι σήμερα "πανθεοποίηση" των μεγάλων συγγραφέων) στα κλασσικά έργα της λογοτεχνίας».

Για να απαντήσει ο μάρτυρας υπερασπίσεως Ντανιέλ Κοέν: «Από τον γαλαξία του Γουτεμβέργιου περάσαμε σήμερα στον γαλαξία του Διαδικτύου. Ενα καινούργιο εργαλείο που περισσότερο δημιουργεί παρά καταστρέφει. Τρεις αιώνες χρειάστηκαν για να αναγκαστούν οι τυπογράφοι-εκδότες να πληρώνουν τους συγγραφείς τους. Το Διαδίκτυο, λένε, σκοτώνει τον πολιτισμό. Αντίθετα πιστεύω πως αναστατώνοντάς τον, τον εμπλουτίζει [...] Μια άυλη οικονομία αναπτύσσεται, το κόστος της αναπαραγωγής μπορεί να είναι έως και μηδενικό. Φυσικά η παράνομη "τηλεφόρτωση" είναι κατακριτέα. Γι' αυτό και ως οικονομολόγος πιστεύω πως πρέπει να βρεθεί ένα business model που θα επιτρέπει την αναπαραγωγή στο Διαδίκτυο προς το συμφέρον όλων. [...] Αν δεν προβληματιστούμε πάνω σ' αυτό το οικονομικό μοντέλο, κινδυνεύουμε να χάσουμε τα πάντα».

Ο πρόεδρος του «δικαστηρίου»: Κύριε Benoit Thieulin, είστε διευθύνων σύμβουλος της Netscouade, δημιουργός της ιστοσελίδας «Επιθυμίες του μέλλοντος». Για σας το Διαδίκτυο δαιμονοποιείται την ίδια στιγμή που εκπολιτίζεται.

Απάντηση: Η Γαλλία και ο κόσμος ολόκληρος αντιμετωπίζει ένα καινούργιο φαινόμενο, το netbashing, δηλ.: το λιντσάρισμα του Διαδικτύου. Δεν υπερβάλλω. Να τι λένε: «Το προτιμώμενο εργαλείο για οτιδήποτε». «Ο απόπατος της δημοκρατίας». «Η χειρότερη ρύπανση που εφηύρε ο άνθρωπος». (Κι αυτό το λέει ο κατ' εξοχήν «μετρ» των Δημόσιων Σχέσεων στη Γαλλία, ο Ζακ Σεγκελά, τώρα φυσικά λόγω ηλικίας παροπλισμένος). «Αντλιοστάσιο όλων των μαφιών του κόσμου» [...] Ολα αυτά και άλλα χειρότερα λέγονται μπρος στον τρόμο τους για την ψηφιακή επανάσταση. Το Διαδίκτυο κατηγορείται σαν χώρος της αναρχίας όπου όλα εξισούνται, μπερδεύονται, χωρίς τάξη και ιεραρχία. Λάθος: το Διαδίκτυο αστικοποιείται με μια τρελή ταχύτητα. Δύο χιλιάδες χρόνια χρειάστηκαν για να οργανωθούν οι πόλεις. Λιγότερο από δέκα χρόνια για το Διαδίκτυο. Θα πρέπει τάχα σε κάθε γωνιά του δρόμου να στήσουμε ελέγχους για τους ασχημονούντες; Μην απαιτούμε από το Διαδίκτυο αυτό που δεν απαιτούμε από την καθημερινότητά μας: είναι το ίδιο πράγμα.

Και βέβαια, η «δίκη» προχωρά σε θέματα πιο εξειδικευμένα, από τα facebook ώς την παιδοφιλία. Το θέμα είναι ένα: χάθηκε η ανθρώπινη επαφή. Σε κοιτώ στα μάτια, με κοιτάς στα μάτια, σου δίνω το χέρι μου και πιάνω τον σφυγμό σου, σου λέω «καλή χρονιά» κι ακούς τη φωνή μου, με ρωτάς αν έχω κρύωμα, σου λέω πως βράχνιασα χθες βράδυ από το τραγούδι, σου λέω «καλή χρονιά» με sms και δεν ξέρουμε τίποτα ο ένας από τον άλλον.

Κι όλη αυτή η προβληματική μού ήρθε στο νου διαβάζοντας στην «Ε» της Δευτέρας, 4 του Γενάρη, για το «μπαράζ των σχεδόν ομοιόμορφων αρνητικών μηνυμάτων, που κατακλύζουν εδώ και μέρες τον διαδικτυακό τόπο της δημόσιας διαβούλευσης του νομοσχεδίου για τους μετανάστες, αποτέλεσμα, στην πλειονότητά του, οργανωμένων παρεμβάσεων ακροδεξιών και εθνικιστικών ομάδων...».

Ηθελές τα και 'παθές τα. Οταν αναγορεύεις το υπουργείο Εσωτερικών σε Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης.

Η Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση εμπεριέχει και τη «χωματερή» της.