Του ΘΑΝΑΣΗ ΤΣΙΤΣΑΓια περίπου τρεις δεκαετίες οι περισσότερες αμερικανικές Πολιτείες συμπεριφέρονταν στους παράνομους πολίτες με δύο τρόπους: είτε έριχναν στις φυλακές ακόμη περισσότερους, επιβάλλοντάς τους μεγάλες ποινές, είτε έκτιζαν συνεχώς νέες φυλακές.
Τώρα λόγω της οικονομικής ύφεσης, η κατάσταση αντιστράφηκε. Πνιγμένες στις δαπάνες των ίδιων των σωφρονιστικών τους ιδρυμάτων, η πλειοψηφία των Πολιτειών αναγκάζονται να αλλάξουν άρδην πολιτικές.
Τώρα λόγω της οικονομικής ύφεσης, η κατάσταση αντιστράφηκε. Πνιγμένες στις δαπάνες των ίδιων των σωφρονιστικών τους ιδρυμάτων, η πλειοψηφία των Πολιτειών αναγκάζονται να αλλάξουν άρδην πολιτικές.
Για παράδειγμα, Κολοράντο και Κάνσας αποφάσισαν να κλείσουν κάποιες φυλακές τους. Το Νιου Τζέρσεϊ αντικατέστησε το χρόνο κράτησης στη φυλακή με μια σειρά από κοινωνικά προγράμματα ή άλλες κυρώσεις για όσους έχουν παραβεί τους όρους της αποφυλάκισής τους. Οι νομοθέτες στο Κεντάκι ενέκριναν πρόσφατα νόμο που δίνει μπόνους ώστε ένας σεβαστός αριθμός φυλακισμένων να επανενταχθεί συντομότερα στην κοινωνία. Το Μίσιγκαν, επίσης, αποφάσισε να αποφυλακίσει συντομότερα ορισμένους παραβάτες που εξέτιαν ήδη μεγάλες ποινές, ενώ ο κυβερνήτης του Νέου Μεξικού, Μπιλ Ρίτσαρσον, υπέγραψε νόμο που καταργεί τη θανατική ποινή, η οποία εκτός από ηθικά διλήμματα δημιουργεί και οικονομικά προβλήματα.
Για πολλά χρόνια, Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικανοί υπήρξαν ιδιαιτέρως αυστηροί στις ποινές για τους παραβάτες ή το οργανωμένο έγκλημα. Ωστόσο, τώρα η οικονομική κρίση τούς σπρώχνει να πάρουν πιο ρεαλιστικά μέτρα, καθώς οι κρατούμενοι στις φυλακές θεωρούνται λιγότερο ως παραβάτες και περισσότερο ως έξοδα που πρέπει να περιοριστούν. «Οταν οι προϋπολογισμοί των Πολιτειών ξεχειλίζουν» δήλωσε ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου για τα Εγκλήματα και τα Παραπτώματα, Μπάρι Κρίσμπεργκ, «οι φυλακές είναι κάτι που εγκρίνουν όλοι οι κυβερνήτες, βουλευτές και γερουσιαστές και δεν θέλουν να ακούσουν τίποτα σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις στο σωφρονιστικό σύστημα. Οταν όμως τα χρήματα λιγοστεύουν, κάνουν κάποιες σοβαρές επιλογές. Κι αυτό ισχύει σήμερα».
Οι οικονομικές υφέσεις τείνουν να προκαλούν αλλαγές στο σωφρονιστικό σύστημα. Μετά την ύφεση στην αρχή της περασμένης δεκαετίας θέσπισαν νόμους που περιόριζαν τις ανώτατες ποινές. Ορισμένες Πολιτείες είχαν αρχίσει μάλιστα να αποφυλακίζουν μαζικά ναρκομανείς και να τους προσφέρουν μέχρι και θεραπεία. Αυτές οι αλλαγές όμως δεν είναι τίποτα μπροστά σ' αυτές που συντελούνται σήμερα. Από το 1990, οι προϋπολογισμοί των σωφρονιστικών ιδρυμάτων έχουν σχεδόν τετραπλασιαστεί και ξεπερνούν κάθε άλλη κρατική δαπάνη, εκτός μόνο εκείνων που αφορούν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Για πολλά χρόνια, Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικανοί υπήρξαν ιδιαιτέρως αυστηροί στις ποινές για τους παραβάτες ή το οργανωμένο έγκλημα. Ωστόσο, τώρα η οικονομική κρίση τούς σπρώχνει να πάρουν πιο ρεαλιστικά μέτρα, καθώς οι κρατούμενοι στις φυλακές θεωρούνται λιγότερο ως παραβάτες και περισσότερο ως έξοδα που πρέπει να περιοριστούν. «Οταν οι προϋπολογισμοί των Πολιτειών ξεχειλίζουν» δήλωσε ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου για τα Εγκλήματα και τα Παραπτώματα, Μπάρι Κρίσμπεργκ, «οι φυλακές είναι κάτι που εγκρίνουν όλοι οι κυβερνήτες, βουλευτές και γερουσιαστές και δεν θέλουν να ακούσουν τίποτα σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις στο σωφρονιστικό σύστημα. Οταν όμως τα χρήματα λιγοστεύουν, κάνουν κάποιες σοβαρές επιλογές. Κι αυτό ισχύει σήμερα».
Οι οικονομικές υφέσεις τείνουν να προκαλούν αλλαγές στο σωφρονιστικό σύστημα. Μετά την ύφεση στην αρχή της περασμένης δεκαετίας θέσπισαν νόμους που περιόριζαν τις ανώτατες ποινές. Ορισμένες Πολιτείες είχαν αρχίσει μάλιστα να αποφυλακίζουν μαζικά ναρκομανείς και να τους προσφέρουν μέχρι και θεραπεία. Αυτές οι αλλαγές όμως δεν είναι τίποτα μπροστά σ' αυτές που συντελούνται σήμερα. Από το 1990, οι προϋπολογισμοί των σωφρονιστικών ιδρυμάτων έχουν σχεδόν τετραπλασιαστεί και ξεπερνούν κάθε άλλη κρατική δαπάνη, εκτός μόνο εκείνων που αφορούν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη του Pew Center, οι ΗΠΑ κατέχουν τα πρωτεία, αφού τους αντιστοιχεί το 25% των κρατουμένων σ' ολόκληρο τον κόσμο. Για τα 7,3 εκατ. Αμερικανών φυλακισμένων ή προσωρινά αποφυλακισμένων ή υπό επιτήρηση, περίπου 1 στους 31 ενήλικους της χώρας, οι ΗΠΑ ξόδεψαν το ποσόν των 47 δισεκ. δολαρίων μόνο για το 2008... Η ετήσια δαπάνη δηλαδή για κάθε κρατούμενο στη χώρα ΗΠΑ ανέρχεται σήμερα περίπου στις 35.000 χιλιάδες δολάρια, όταν ο μέσος ετήσιος μισθός κυμαίνεται στις 40-45 χιλιάδες δολάρια και η ανεργία έχει ξεπεράσει το 10% του ενεργού πληθυσμού.
ΠΗΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου