Εκλογές τσεκάπ

Toυ Γιώργη Γιατρομανωλάκη 

Καθηγητή Κλασικής Φιλολογίας και συγγραφέα. 

Ασχετα με το αποτέλεσμα των σημερινών εκλογών, άσχετα με το ποιος θα «κερδίσει» και ποιος θα «χάσει», έχουμε την εντύπωση, αν όχι τη βεβαιότητα, πως οι εκλογές αυτές, στην ουσία, είναι προκριματικές, διερευνητικές. Αποτελούν ένα ενδιάμεσο, ένα αρκετά κρίσιμο, προφανώς, αλλά προκριματικό στάδιο για όσα μέλλονται να έρθουν. Είναι μάλιστα ενδιαφέρον πως ενώ διεξάγονται μέσα στις αστραπές και τις κραυγές μιας γενικότερης κρίσης - που φθάνει τα όρια του πανικού μας -, πως ενώ ψηφοφόροι και υποψήφιοι ελπίζουμε και ευχόμαστε την έξοδο από αυτή την κατάρα (άτη του οίκου μας, θα την έλεγα), οι εκλογές θα αφήσουν άλυτο το πρόβλημα που υποτίθεται πως πάνε να λύσουν. 

 

Οι εκλογές δεν πρόκειται (ιδού μια απρόσεκτη πρόβλεψή μας) να εξαφανίσουν ως διά μαγείας τα όποια προβλήματα. Ας μας το λένε διάφοροι, με διάφορους τρόπους. Το όποιο αποτέλεσμα, ούτε το χρέος θα μειώσει αυτομάτως, ούτε την ανεργία θα περιορίσει, ούτε θα σταματήσει τη φοροδιαφυγή. Ούτε θα σβήσει τις μικρο- ή μεγαλο-ζαβολιές και απατεωνιές μας.  

 

Αυτές καθαυτές οι εκλογές δεν θα μας κάνουν καλά: είναι, αυτό πιστεύω, ένα απλό αλλά πολύ κρίσιμο τσεκάπ. Δεν είναι η θεραπεία. Το αποτέλεσμα των εξετάσεων/ εκλογών θα διαπιστώνει απλώς την κατάσταση της πολιτικής μας υγείας. Αυτό πρέπει να προσέξουμε.

 

Αν διαπιστωθεί πως είμαστε βαθιά άρρωστοι και έχουμε τραβήξει προς τα άκρα (η δημοκρατία δεν εκφράζεται με ακραίες, σκοτεινές, ανεξαρτήτως προελεύσεως, ιαχές), τότε όχι μόνο η οικονομική κρίση (για να μείνουμε εκεί) δεν θα αντιμετωπιστεί αλλά, το χειρότερο, θα έχουμε άλλες, μεγαλύτερες περιπλοκές. Εχουμε ήδη περάσει πολλές βίαιες και σχιζοφρενικές «θεραπείες». Δεν μας χρειάζονται άλλες. Σε αντίθετη περίπτωση, που, όπως ελπίζουμε, το εκλογικό τσεκάπ θα δείξει μια ελεγχόμενη κατάσταση, θα φανεί βέβαια, πως κάπου πάσχουμε, αλλά δεν είμαστε και του θανατά. Τα προβλήματα θα υπάρχουν και πρέπει να αντιμετωπιστούν. Δευτέρα πρωί πρωί. Ας παραφράσω τον τρόπο: δεν φοβόμαστε τίποτε. Ελπίζουμε τα πάντα. Αγωνιζόμαστε για να πάμε παραπέρα.

Ευχολόγιο; Οχι! Απλή λογική. Αυτές οι εκλογές (η λέξη ενέχει και την έννοια της λογικής επιλογής) είναι προκριματικές, όπως είπα: και για τους ψηφοφόρους και για τους υποψηφίους. Θα έλεγα πως είναι «διαβατήριες», θα δείξουν δηλαδή αν θα περάσουμε, τελικά, από την πολιτική ανωριμότητα στην πολιτική ενηλικίωση. Σαράντα τόσα χρόνια περιπίπτουμε όλοι μας, ανεπαισθήτως ή μη, σε «νεανικά» αμαρτήματα και χαριτωμενιές, τόσο μάλιστα που αυτό το σοβαρό, τάχατες, «δημοκρατικό» πολιτικό μας σύστημα να βρίσκεται κιόλας μπροστά στην κατάρρευσή του. Εννοώ πως όλα (όλα ανεξαιρέτως) τα πολιτικά κόμματα (για διάφορους λόγους καθένα) στην ουσία έχουν διαβρωθεί, επειδή πιστεύουν πως η σωτηρία τους είναι δική μας σωτηρία.  (...)

 

(...) Με την κατάρρευση της δικτατορίας μάς δόθηκε η μοναδική ευκαιρία (οι καιροί ήσαν τότε ευνοϊκοί) να οργανώσουμε τη δημοκρατία μας ορθολογικά. Δεν τα καταφέραμε. Η διάβρωση του σημερινού πολιτικού συστήματος ίσως μας αφυπνίσει, ίσως μας κάνει να σκεφθούμε εξαρχής ποια δημοκρατία θέλουμε. Είναι αδιανόητο λ.χ. στην επόμενη Βουλή η δημοκρατική Αριστερά, το δημοκρατικό Κέντρο, η δημοκρατική Δεξιά να εξακολουθούν να θέτουν το κομματικό συμφέρον (όπως το κάνουν ακόμη και τώρα) πάνω από το κοινό καλό. Δεν χρειαζόμαστε σοφίες ξένων και αποφθέγματα άλλων. Δεν χρειαζόμαστε διδαχή και χειραγώγηση. Εχουμε όλοι το ένστικτο της επιβίωσης. Οσο και να ακούγεται περίεργο, έχουμε και παραέχουμε και την αίσθηση του μέτρου. Αναφέρομαι στη συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Προσοχή λοιπόν, πατριώτες: οι εκλογές αυτές είναι προκριματικές. Είναι εκλογικό τσεκάπ. Δεν είναι ούτε η σωτηρία, ούτε η καταστροφή. Πρέπει, όμως, να είναι ελπιδοφόρες.